dinsdag 23 december 2014

week 18: flop + race

Wat een flopweek. Helemaal in beslag genomen door werk en verbouwingen moest ik training na training annuleren, en er bleef uiteindelijk niet veel over:



Maar op zondagavond stond de midwinternachtrun in Gent gepland. In den donker door de kleine steegjes in Gent een race lopen. Eens kijken wat dat geeft.
Maar .... 4000 inschrijvingen, compleet onordelijke manier om startorde te bepalen (er stonden op de voorste rijen mensen die nog geen 10 km per uur liepen). Ik stond niet goed opgesteld dus (20e rij zowat), bottleneck bij de start (de vogels waren al geen vliegen van in 't begin), en de laatste 3 km dubbelden we de laatste pelotons al. Continu proberen een doorgang te vinden terwijl hordes lopers de volledige weg bezetten. Op een bepaald moment zelfs in de file moeten staan om een smal brugje over te schuifelen. Ja dat parcours was echt niet ideaal om 4000 lopers 2 keer 5 km over te jagen. Jammer.

Toch nog een mooie 48e plaats in een degelijke 39m33s. Ik zeker niks onder de 38 minuten in de benen zondag, maar iets tussen de 38:00 en 38:30 moet zeker te doen geweest zijn. Soit, eerste keer diep gegaan dit seizoen, want gemiddelde hartslag was 172, max hartslag 183. Heavy stuff!


zondag 14 december 2014

week 17: tempowerk


Deze week zat er al redelijk wat tempowerk in het schema.


Op maandag een spinningles met voor het eerst ook stukken in weerstand. Acht keer volgende blok gefietst: 4 min INT - 2 min EXT - 3 min WEERSTAND - 1 min EXT
Donderdag een duurloop boven het uur met 1 keer 2 km hoog extensief/laag intensief.
Zaterdag eindelijk nog eens buiten op twee wielen. 2u30min solorit met de laatste 3 kwartier in de intensieve zone. Zonder veel gevlam toch moeiteloos een moyenne van 29 km/u. Als ik hier op kan verder bouwen wil ik echt een toptijd rijden in La Roche.
Vandaag zondag heb ik mijn duurloop afgesloten met een sprint bergop van 400 meter.

Het pijnpunt blijft hetzelfde. Ik zwem te weinig. Eén keer in de week is niet genoeg, maar ja .....
In mijn core stability ben ik nu meer en meer krachtwerk aan het steken.

Ja, het loopt niet slecht voor een tussenseizoen.

maandag 8 december 2014

week 16 : Adieu Vos

Mooie trainingsweek deze.


Mijn hartslagen liggen nog steeds wat te hoog bij het lopen, maar dat komt beetje per beetje goed. Als ik zo naar het overzicht hierboven kijk, heb ik toch 2 keer zeer vroeg in de ochtend moeten lopen om aan mijn loopkilometertjes te komen.
Het fietsen en het zwemmen staan eigenlijk op een iets te laag pitje. Eén fiets- en één zwemtraining extra zouden ideaal zijn, maar de tijd ontbreekt voorlopig. De spinninglessen zullen vanaf volgende week wel een stukje zwaarder worden. Die van deze week was er eentje met 5 * (4 min INT - 2 min  EXT - 3 min INT - 1 min EXT). Vanaf nu zullen er ook stukken in weerstand bij zitten.

Zaterdag had ik een blanco dag qua training. Afscheid nemen van Vos, één van de meest verbindende figuren van Gent, was belangrijker... veel belangrijker. Van sommige mensen zijn er gewoon veel te weinig. Vos was er zo één.

maandag 1 december 2014

week 15: rustig opbouwen


Na zo'n week ziekte heb ik zeer rustig opgebouwd. Hartslagen liggen sowieso iets te hoog nu.
Een weekje van een kleine 6 uur, niets speciaals dus.


3 keer gelopen, 2 keer gezwommen, 2 keer kracht & core en slechts 1 keer gefietst. De winterkledij voor op de fiets ligt klaar. 't Zal friskes worden. : )

maandag 24 november 2014

week 13 - 14: virus


Even off line geweest, niet alleen op deze blog maar ook in 't echt: in week 13 een griepvirus opgelopen en het recupereren ervan liep niet over een leien dakje.




ik was dus aan een stevig weekje begonnen in week 13. Op de zondag van week 14 was daar la niks meer van te merken: het eerste loopje na de ziekte was een kleine ramp. Hartslag 140 om 12,4 km/u te halen. pfff.

Ik zal in week 15 rustig de motor weer op gang moeten trekken. Niet te intensief trainen, gewone basistrainingen. Allejuppaah





maandag 10 november 2014

week 12 : kort maar goed

Eigenlijk heb ik deze week niet zoveel trainingsuren geklopt, maar toch heb ik goed getraind.




Even op een rijtje:

SWIM: De eerste zwemtraining van de week was afzien. Bovendien lag ik in dezelfde baan als Mieke Suys, en die ... suisde me vanzelfsprekend voorbij. DE tweede zwemtraining ging veel beter. Ik had panache, en ik voelde dat mijn core stability er veel beter uitkomt als ik beter op mijn roll let.

BIKE: nauwelijks op de fiets gezeten (dat resulteert vanzelf in minder trainingsuren natuurlijk). Enkel op maandag op de spinningfiets, direct voor een les met 8 * 4 min in de zone 121 - 138

RUN: 2 looptrainingen aan een goed tempo. Op woensdag een free run. Ik was mijn hartslagmeter vergeten, dus dacht: warm je de eerste 2 km wat op en loop daarna zoals het voelt: dat werd tempo 13,6 km. Op zondag liep ik dan nog een extensieve duurloop aan 13,2 km/u. Wohow!

Maar de grootste kick kreeg ik van Bart, bij wie ik een test aflegde voor de spinninglessen. Die test is super goed. Aan overslapgpols trap ik 311 watt, oftewel 4,32 watt per kg lichaamsgewicht. Ik kom als een machine uit mijn 2 Ironman jaren, mag ik wel zeggen.
Maar ... er is een maar.... boven de overslagpols, heb ik slechts een kleine trainingszone, zit ik iets te snel aan mijn plafond. Kortom, het gevaar dat ik een diesel wordt is groot, zeker gezien mijn leeftijd. In dit sabbatjaar zou het dus ideaal zijn om aan mijn snelheid te werken.  En dat was nu net wat ik van plan was, kortere wedstrijden voorbereiden via snelheidswerk. Bart vertelde me dat ik gerust in januari/februari daar al mee mag beginnen. Mijn basisvorm is zo goed, mijn fundament is zo sterk dat ik dat niet snel zal kapot trainen, vertelde Bart. Leuk om te horen, en een tof plan.



zondag 2 november 2014

week 11: mijn geliefde Ardennen


Als ik in de Ardennen aankom, heb ik altijd zo'n grote glimlach op mijn gezicht. Ik geniet er altijd met volle teugen van. Deze week nog 4 dagen daar vertoefd en dan terug naar huis. Meer dan 9U getraind en dat heeft vooral met de drie loop- en drie fietstrainingen te maken.



De fietsrit op dinsdag was niet van de poes: hij was slechts 72 km lang, maar was wel goed voor bijna 1400 hoogtemeters. Thuisgekomen heb ik zowel vrijdag als zaterdag 48 km gebold, telkens vlak en extensief. Met gemiddeldes van 28,5 en 29,3 km/u heb ik het gevoel veel kracht in de benen te hebben.

Op maandag en donderdag ook 2 zware looptrainingen afgewerkt in de Ardennen. Ook daar goed voorzien van hoogtemeters. Zondag dan thuis nog eens een langere extensieve duurloop van 13 km afgewerkt.

Schoon weekske. Morgen begin ik ook met elke week één spinning-sessie in te schuiven. Lastig maar super-nuttig, heb ik vorig jaar mogen vaststellen.

Oh ja, voor ik het vergeet, mijn eerste wedstrijd van 2015 is vastgelegd: 14 juni La Roche 111. Qua hoogtemeters zal dat ook niet van de poes zijn.
Train ze!

maandag 27 oktober 2014

week 10: slecht ingeschat


Vorige week eindigde ik mijn blogpost onder andere met volgende zinsnede: "De volgende weken lijken zich wat rustiger aan te dienen, waardoor ik mijn trainingen wat meer zou moeten kunnen spreiden." Qua slechte inschatting kan dat tellen. De vorige week was er één waarin de combinatie verbouwingen/werk/gezin me helemaal tureluurs maakte. Van trainen is niet veel in huis gekomen, moet ik zeggen.



Met verre voorsprong de flauwste week sinds de seizoensstart. Laten we dit dan maar een dipje noemen.

maandag 20 oktober 2014

week 9: 8u opnieuw


Ja, op dit moment blijf ik blijkbaar stranden op weken van zowat 8 uur. Geen erg, eigenlijk is dat wle een mooie constante.



Deze week zat er wel al wat kwaliteitswerk in, nl.

Woensdag liep ik een lange duurloop van 14,3 km aan 12,9 km/u. Maar vooral de indeling was van belang : ik liep in die 14 km 5 keer een kilometer aan LT-hartslag of laag intensief. Dat leverde kilometertijden op van  4:15; 4:15; 4:21; 4:19 en 4:12. Daar kan ik zo vroeg in het seizoen helemaal niet ontevreden mee zijn.

Zaterdag reed ik dan weer een fietstraining langs de dijk van 60 km aan een gemiddelde van 29,6 km/u. Ook hier een indeling waarbij ik in het eerste uur - bij drie beaufort volledig op de snuit - 4 keer 6 minuten reed net onder de overslagpols met daarna telkens 4 minuten recup. Als je dan daarna met meewind mooi naar huis bolt kom je dus aan bijna 30 km/u gemiddeld. Maar mijn fietstempo's liggen sowieso hoger dan vorige jaren. Zo reed ik het extensieve ritje van zondag (goede 50 km) makkelijk aan 28,6 km/u. IK heb dus mijn progressie van vorig jaar op de fiets kunnen vasthouden. Volgende donderdag doe ik een test in de fitness ter voorbereiding van de spinninglessen die in november starten. Ik verwacht daar een betere test af te leggen dan vorig jaar.

Zondag heb ik bovendien direct na het fietsen een koppeltje gedaan met een korte looptraining. In de eerste kilometer gestart aan tempo 4:12, daarna 2 km aan 3:55 (meer dan 15 km/u) en daarna rustig uitlopen aan 4:50. Pittig zo vroeg op 't seizoen, maar ik had er zin in.

Ik had deze week zeer weinig tijd maar heb veel kunnen goedmaken in het weekend. De volgende weken lijken zich wat rustiger aan te dienen, waardoor ik mijn trainingen wat meer zou moeten kunnen spreiden.

Eén ding is na 9 weken duidelijk: ook al is het dit trainingsjaar een jaar zonder Ironman, ik blijf gedreven om atleet te blijven. En dat doet me veel plezier.





woensdag 15 oktober 2014

week 8 - Kona

Deze week was er dé wedstrijd in Kona : het WK Ironman in Hawaïi. Met open mond een ganse nacht zitten kijken, maar eerlijk is eerlijk: mij ook gans de nacht afgevraagd hoe het toch verdorie kan dat een bedrijf (want sorry dat is het gewoon geworden die Ironman Inc.) dat zoveel poen verdient aan de droom van vele atleten, er in slaagt om een topwedstrijd op zo een abominabelem anier in beeld te brengen.

Qua trainen ging het goed, maar de 'mindset' is duidelijker en duidelijker aan het worden:
1. Dit overgangsjaar (in het Engels zo mooi sabbatical genaamd) is echt nodig. Verbouwingen, gezin, werk en sport zouden dit jaar voor een complete chaos zorgen.
2. Ik ga terugkomen? ja ... ik ga terugkomen op het Ironman front. Waarschijnlijk in 2016, we zien wel. En ik kom terug om 2 redenen: de onuitblusbare liefde voor deze sport én ergens een klein stemmetje in mijn achterhoofd dat blijft zeggen "misschien .... heeeel misschien ...behoort Kona (Hawaïi) ooit tot de mogelijkheden.

De trainingsweek, vraag je?
Hier krijg je ze:


Ik blijf mooie weken draaien rond de 8u. Meer is op dit moment met de verbouwingen niet haalbaar/evident. Maar meer is voorlopig ook niet nodig. Ik blijf bezig en blijf basisconditie leggen.

dinsdag 7 oktober 2014

week 7 - druk druk druk


Een ongelooflijk drukke week op het werk (logisch na mijn Valencia-tripje natuurlijk), en dus eigenlijk wel trots dat ik toch nog dit soort trainingsweek heb kunnen afwerken




Op zondag eindelijk eens een groepsrit (samen met de Bikerzzz). Mooie rit aan 28 km/u

Vooral qua lopen begin ik toch wel vooruitgang te merken. Zaterdag een lange duurloop van een goede 13 km/u aan 12,8 km/u. Die afstand gaat al duidelijk vlotter.
Maar opvallender voor mij was de tempo-intervaltraining van dinsdag, waar ik aan LT hartslag toch al redelijk mooie tempo's liep:
3 km WU
3 * (1 km LT (4:21; 4:20; 4:23) - 1 km LEXT)
1 km LINT (4:07)
1 km CD


Ondertussen heb ik wel al 3 weken niet gezwommen. Ikm eot dringend terug in 't zwembad geraken dus.

zondag 28 september 2014

zuiders

Qua training een weekje om snel te vergeten. Op andere fronten daarentegen een leuk intermezzo:

Eerst 2 dagen met de collega's op werk 2-daagse in de Gaume (ten zuiden van de Ardennen rond de Semois). Daar één looptraining kunnen doen met redelijk wat hoogtemeters.

Daarna de vlieger erop naar daar ...

Waar de sinaasappelen groeien in de gloeiend hete zon

En ...

Waar de rode rozen bloeien aan de rand van je balkon


De liefhebbers van het Vlaamse levenslied weten nu zeker waar ik geweest ben: Valencia!!!!
Zalige city trip met mijn madam. Nogal veel genoten van de Zuiderse wijnen, de cocktail Agua de Valencia en .... het lekkere eten. Ik zal morgenvroeg eens op de weegschal gaan staan om de ravage op te meten.
In Valencia enkel op zaterdag eens 9 km gelopen langs het strand, en daarna 15 minuutjes core stability.
Vandaag zondag de week afgesloten met nog eens 45 minuten core stability.

2 keer lopen, 2 keer core stability: je zou het een recuperatieweek kunnen noemen, maar zelfs dat is te veel eer: gewoon een week de remmen los....

maandag 22 september 2014

minder maar goed

Ik zit nu in 2 à 3 weken waarin veel trainen toch iets minder evident is. Dus al bij al vallen die 8 uur van deze week nog goed mee.
Zowel bij fietsen als bij lopen zat er bovendien al een kwaliteitstraining bij. Zwemmen is jammer genoeg niet gelukt deze week. En volgende week ook niet. Echt jammer, want ik zal daarna terug efkes moeten wennen.







Even de twee trainingen hoofdtrainingen er uit lichten:

Maandag gestart met een tempo run, die er als volgt uitzag:

3 km WU
2 km HEXT - LT (4:26; 4:22)
1 km EXT
2 km LT (4:33; 4:38)
1 km EXT
2 km INT (4:19; 4:22)
CD


En zondag geëindigd met een solo Ardennenrit van 83,5 km met 1229 hoogtemeters. In d'Ardennen rijden vind ik altijd zalig. Zelfs toen ik tussen kilometer 10 en 20 op een enorme plensbui werd getrakteerd, bleef ik met een brede smile rondrijden. d'Ardennen, een schone minnares.

zondag 14 september 2014

week 4: basis


In week 4 dreigde ik af te stevenen op 10 uur training, maar ... net niet. Afgesloten met een rustig weekend met daarin enkel een kort ritje en een sessie core stability.


Nogal tevreden over mijn zwemtrainingen deze week: er begint panache in te komen, en ik haal vlot 100m en 200m tijden die onder het tempo 2:00/100m liggen. Al moet ik zeggen dat ik deze week 2 keer in een 25m bad heb moeten zwemmen en daarin liggen de tijden sowieso iets beter. Maar toch...ik begin te voelen dat ik sneller dan vorige jaren terug op een redelijk aanvaardbaar niveau zal zitten.

Fietsen was zeer rustig deze week. Allemaal extensief gereden - puur basis gelegd. Eén langere rit van 80 km en voor de rest twee korte.

Deze week wel de loopkilometers opgedreven. Van 20km de vorige 2 weken naar nu 28 km. Schoon onderverdeeld in één korte recuptraining (6 km die ik samen met Robben gelopen heb op maandag, 11,8 km/u), één langere extensieve duurloop (bijna 12 km aan 12,5 km/u) en dan een tempoloop (10 km aan 13,2 km/u).

Wekelijkse kost zijn ondertussen de core stability oefeningen geworden. Deze week opnieuw 2 keer gedaan - 2 keer een sessie van 40 à 45 minuten.

Opvallend is eigenlijk mijn gewicht. Waar ik vorige jaren in deze fase mijn best moest doen om onder de 75 kg te duiken, zit ik nu vlotjes rond de 72 kg. Ik ben veel minder bijgekomen in deze zomerperiode dan vorige jaren. Dat traint natuurlijk wel vlotter. Geen klagen tot nu toe dus.




zondag 7 september 2014

week 3: dagelijks bezig


't Gaat goed. Ik heb er al geen probleem meer mee om dagelijks te trainen. 't Is al helemaal terug een gewoonte geworden.

Dit heb ik deze week gedaan:


8 trainingen dus, samen goed voor 8u40m.

2 * Core stability : ik voel dat ik snel terug krachtiger buik- en rugspieren begin te krijgen.
1 * Swim: hier heb ik vrijdag een zwemtraining moeten schrappen, ik had te veel werk. Jammer want maandag had ik voor het eerst een ietwat beter gevoel in het water, en ik had er graag op verder gebouwd. Maar nu ik 6 dagen uit het water gebleven ben, vrees ik morgen weer te liggen krasselen in het water
3 * Bike: 2 korte en 1 langere van bijna 80 km.
2 * Run: ik moet er bij neerleggen dat mijn tempo's gevoelig trager zijn nu. Volgende week best nog gewoon wat basis leggen. Nog even wachten om er blokken in te steken.

Maar ondertussen is het van dattum: de facebook-berichten "ik ben ingeschreven voor een Ironman" vliegen me rond de oren. Frankfurt, Zurich, Lanzarote, Kopenhagen, .... ze passeren allemaal de revue. Hoezeer ik het iedereen gun, en zelfs mensen graag aanzet om het te proberen (deze week drie uur ervaringen uitgewisseld bij een glas rosé met Pascale en Benjamin die waarschijnlijk volgend jaar in Zûrich hun 1e Ironman zullen lopen), het doet me telkens weer een klein beetje pijn als ik die plannen lees. Ik besef nu steeds meer hoe zeer dat Ironman-verhaal niet alleen een belangrijk deel van mijn leven is gaan innemen, maar ook een deel van mijn identiteit is gaan vormen. En da's lastig om opzij te schuiven.

Maar laten we maar vooral genieten van de trainingen. De rest wijst zichzelf uit.

Verder wil ik nog even 2 prestaties om U tegen te zeggen in de verf zetten:
- Norbert Hallemeesch is in augustus 1e geworden in de leeftijdscategorie 65-70 op Ironman Kopenhagen, en heeft zich zo gekwalificeerd voor Hawaïi in oktober. Respect Norbert!
- En vandaag is team mate Seppe Odeyn 4e geworden op het WK lange afstandsduatlon in Zofingen. Zeer sterk Seppe!

Ciao en tot volgende week


zondag 31 augustus 2014

goesting!


Sabbatjaar - week 2 - alle dagen getraind - negen trainingen op zeven dagen. Héhé..... ik ben het nog niet afgeleerd. En vooral .... ik blijf zoooo veel goesting hebben om te trainen, niet te geloven. Triatlon is gewoon de sport die een brede smile op mijn tronie tovert. Tot over mijn oren verliefd op deze sport.

Nu even terug naar de feiten : ik heb inderdaad negen trainingen gedaan, maar 't zijn allemaal korte geweest hoor. In totaal heb ik slechts 7u15m getraind. Dus ik ben echt wel rustig aan 't opbouwen.













Even kort overlopen:

3 * core stability : deze trainingen zijn een vaste waarde gaan innemen in mijn trainingsschema's. belangrijk om kracht te kunnen ontwikkelen en vooral enorm blessure-preventief.
2 * swim: terug starten met zwemmen was lastig, heel lastig. Het is de sport waarin ik de 7 weken deze zomer het meest vormpeil ben verloren. Het tempo dat ik begin juli in Frankfurt zwom op 4 km, kan ik nu niet halen in een simpele 200m. Ongelooflijk. Ik doe mijn best om ook het zwemmen terug op niveau te krijgen, ondanks mijn toekosmtgedachten (zie verder).
2 * bike: op de fiets heb ik het minst vormpeil verloren. Twee jaar heel hard gewerkt op de fiets, en de basis die ik daaruit meeneem, is heel stevig. Misschien dat ik dit jaar wel nog een stapje vooruit kan zetten.
2 * run: qua lopen komt alles wel goed. Ik heb deze week voor de eerste keer terug een 10 km gelopen die gedurende gans de training vlotjes aanvoelde. Verwacht nog geen grootse tempo's de eerste twee maanden, maar ik wil daarna toch wel wat op snelheid werken.

Toekomstgedachten:

In zo'n sabbatjaar zal er wel veel tijd zijn om na te denken over de toekomst. Daar is dus eigenlijk geen haast bij. Maar ik kan nu éénmaal mijn hoofd niet stilzetten. Zou ik in 2016 terugkeren naar het lange-afstandswerk? Kan ik eigenlijk nog beter? Kan ik die 18 minuten nog dichtlopen die me scheidden van Kona? Niks moet, alles mag, want ik beschouw mijn Ironman-verhaal als een mooi - eventueel afgerond - verhaal (maar zeg nooit 'nooit').
Soms begin ik te dromen van iets nieuws: de Powerman in Zofingen, oftewel het WK lange afstands-duatlon. 10 km lopen - 150 km fietsen - 30 km lopen. Op een zwaar parcours en ... geen zwemmen dus. Ik zou wel graag eens weten waar ik - in mijn leeftijdscategorie weliswaar - zou kunnen eindigen in zo'n lange afstandsduatlon. Ach .... er is nog tijd. 2015 wordt sowieso een jaar van lokale kleinere wedstrijden. Dat kunnen duatlons zijn, kwarttriatlons, maar ook voor een plaatselijke koers of loopwedstrijd sta ik open. Ik zie wel.

Maar ondertussen is 't belangrijkste dat ik terug aan 't genieten ben van mijn dagelijkse trainingen. Tot volgende week.

maandag 25 augustus 2014

Here we go!


Lang geleden dat ik iets liet horen van mezelf via deze blog. Ik heb dan ook genoten van een schone vakantie in de Dordogne en in Normandië. Een beetje gefietst daar, maar niet echt veel. Ondertussen terug thuis, midden in modderige verbouwingstoestanden en al terug aan 't werken. Maar dat allemaal interesseert jullie natuurlijk niet echt. Terecht, 't is een sportblog.

Wel, wat sport betreft, ik heb vorige week de aftrap gegeven van trainingsseizoen 2014 - 2015. Een bijzonder seizoen, want ik heb niet echt een wedstrijd om naar toe te leven. Het wordt een tussenseizoen, een overgangsseizoen, een sabbatical, een ... hoe je het ook wil noemen .... raar seizoen. Bedoeling dit seizoen is om fit te blijven, niet te veel basisvorm te verliezen en deel te nemen aan meerdere lokale wedstrijden. We zien wel.

Maar goed - de eerste weken maakt dat niet echt een verschil, want die staan in het teken van terug op de rails te geraken met min of meer dagelijkse trainingen. Wat basisvorm kweken.

En dat heb ik vorige week als volgt gedaan:



2 * gelopen, 1 * gefietst en 2 * core stability/kracht. Nothing special.....

En zwemmen, zal je zeggen. Dat komt eraan. Vandaag maandag heb ik voor het eerst gezwommen sinds Frankfurt, sinds 6 juli dus. Het was verschrikkelijk: geen enkele voeling meer met het water, geen tempo meer, geen zwemspecifieke fysiek: 2 km, verdeeld in stukken van 200m,  die wel uren leken te duren. Ik zal regelmatig moeten zwemmen om dat terug in orde te krijgen, en de vraag is of ik daar de moed voor ga kunnen opbrengen, nu ik mijn hoofd ook wel al bezig ben met een eventuele overstap naar duatlon. We zien wel.

Ik ben alleszins blij dat ik terug begonnen ben, want zo'n leven zonder sport/training: niks voor mij hoor.

Ik hou jullie via deze weg zowat wekelijks op de hoogte. Train ze!





donderdag 7 augustus 2014

Vlammen in Berlare


Zoals gezegd, zaterdag stond er nog één wedstrijdje op het programma: de trio triatlon van Berlare. Super gezellig zo'n trio triatlon.

Kaatje (13 jaar!) opende voor ons de debatten met een 250 m swim, en kwam als 15e uit het water. Ongelooflijk knap voor de jongste deelneemster!
David ontbond dan zijn duivels op de fiets (18 km). Bij de eerste doortocht leek het alsof de eerste 6 veel te veel voorsprong hadden; David zat in een peloton dat 2 minuten achterstand had op nummer 6. De vogels waren gaan vliegen. In de 2e ronde kwamen nog wat renners aansluiten, en David kon met een paar van hen de jacht inzetten. Zij konden nog een kleine minuut dichtrijden.
Dan was het aan mij. Als 11e startte ik aan het loopparcours van 3,5 km. Geen idee hoe de benen zouden zijn gezien de slechte vorm en de vermoeidheid de laatste weken. Maar dat bleek enorm mee te vallen. ik zat onmiddellijk in een verschroeiend tempo, zat na 1 km al in positie en bleef telkens weer lopers in het vizier hebben. Uit de achtergrond kwam niemand meer overnemen, en één voor één kon ik lopers inhalen en afschudden. Toen ik na 2,5 à 3 km al in 4e positie liep, was er echter niemand meer in het vizier. Het podium zouden we net niet halen.
4e plaats dus, maar.....wel de winnaars van de gemengde team.

Wohow! de max!





Zelf ongelooflijk tevreden met mijn looptijd : 3,5 km in 12m19s. 17 km/u en de 3e beste looptijd van alle lopers.

Team Kaatje komt terug volgend jaar!


vrijdag 1 augustus 2014

terugblikken en vooruitblikken


Het is hier een tijdje heel stil geweest op deze blog, en dat heeft veel te maken met onze verbouwingsplannen. We zijn al een paar weken de verbouwingen aan het voorbereiden. Maar gisteren kwam ik Fre tegen en die vertelde me dat hij wel benieuwd was hoe het nu was zo na de Ironman. En ik kreeg zin om terug iets te schrijven. Merci Fre.

Even terug naar 6 juli 2014. Elke dag - ELKE DAG! - denk ik nog terug aan die waanzinnige dag in Frankfurt, een dag waarop alle puzzelstukjes in elkaar pasten, een mooie bekroning van 8 jaar triatlontraining.
Eén week na de wedstrijd zag ik bovendien dat ik nu op 18 minuten van kwalificatie voor Kona zit. Onwaarschijnlijk hoe iets waarvoor ik meer dan één uur te traag voor was, nu plots zo kortbij is. Nou ja, kortbij, "Waar doe je er nog eens 18 minuten vanaf?" kun je dan beginnen denken. En na wat denken, zie je ergens wel de opportuniteit en .....

NEE! de belofte was duidelijk, zowel aan mezelf als aan mijn gezin. Na Frankfurt volgt een rustiger triatlonjaar. Blijven trainen, maar minder en zonder groot doel in 2015. En die belofte, daar ga ik me aan houden.

Ondanks de trots en de mooie herinnering, zit ik toch ook wel in een dipje moet ik toegeven.

Vooral lichamelijk is het zeer opvallend. In de afgelopen 4 weekjes ben ik 4 keer gaan lopen en 2 keer gaan fietsen. No big things - korte trainingen. Het verdict is echter - zelfs tijdens die rustige trainingen - keihard. Mijn lichaam is helemaal leeg teruggekomen uit Frankfurt. Er zit nog weinig jus in het lijf, de vorm is compleet weg, ik word heel snel moe, kan geen afstanden aan en kan geen tempo's aan. Not half the man I used to be. En da's toch efkes slikken, moet ik zeggen. Je weet dat het gaat gebeuren, maar toch....pijnlijk. IK kan me alleen maar troosten met de vaststelling dat ik dus quasi perfect gepiekt heb.

Ook mentaal is het een beetje zoeken. De structuur is uit mijn leven door het wegvallen van de obligate trainingen. maar op zich is dat nu met de verbouwingen niet echt een nadeel. Het grote verschil is dat ik vorige jaren nu al beetje per beetje kon beginnen denken aan de start van mijn nieuw trainingsseizoen. Dat kan ik nu ook, maar er hangen grote vraagtekens over dat nieuwe seizoen. Het zal toch een beetje zoeken worden tussen toch atleet blijven enerzijds en niet terug naar die Ironman intensiteit neigen. Kortom, ik zit wat in dubio over hoe ik dat ga aanpakken. Op zich is dat evenwicht vinden waarschijnlijk mijn belangrijkste uitdaging voor volgend jaar/seizoen.

Maar eerst morgen dus. De kwart triatlon van Berlare ga ik laten schieten wegens volledig uit vorm en te weinig fut voor. Maar ik doe wel in de voormiddag mee met de trio-triatlon. Ik ben de afsluitende loper van team Kaat (Kaat zwemt, David fietst en ik loop). 3,5 km doen alsof ik wel nog in vorm ben. : )
En dan in de namiddag gaan supporteren voor de andere atleten.

Voor al wie nog wedstrijden heeft dit seizoen, geniet ervan!!!!








dinsdag 8 juli 2014

race verslag Ironman Frankfurt - anything is possible



Waar moet ik dit verhaal beginnen? Ik weet het niet … er is zo veel te vertellen. Zes juli 2014 zal voor mij waarschijnlijk altijd de dag blijven, waarin ik iets waargemaakt heb, waar ik in de verste verte niet van durfde dromen.

Ik stond aan de start In Frankfurt met een duidelijke ambitie: die besttijd op een Ironman zou ik verpulveren. 10u49 verbeteren tot pakweg 10u48 of 10u47, was eerlijk gezegd niet wat in mijn hoofd zat. Ik wou er echt een lap vanaf doen: 10u30 was zowat de tijd die het meest door mijn oog gespookt had tijdens de voorbereiding. Maar ook 10u22. Dat zou immers 1 uur sneller zijn dan op mijn debuut hier in Frankfurt 6 jaar geleden. “Six years older, one hour faster”, het leek me wel wat. Maar dan had ik écht een superdag nodig waarin niks maar dan ook niks foutliep.

Wel een superdag had ik alleszins. Alleen het resultaat was niet 10u22, maar …. 10u03. Ik kon het echt niet geloven als ik over de finish liep: Ik? 10u03? Zooooot!



Nochtans ’s ochtends had ik niet echt dat grote supergevoel. Ik had op weg naar de start niet echt de grinta van de vorige Ironmans. Er lag een rust over mij, die zowel geruststellend was (weinig zenuwen) als verontrustend (had ik geen goesting om er een lap op te geven?).

Voor de start namen David en ik ons voor dat dit echt wel de laatste Ironman zou zijn.  Nog één keer zot doen, zou volstaan. Raar om daar over bezig te zijn als je met je wetsuit in het water staat net voor de start van een Ironman. We wensten elkaar succes, en ik ging me gaan positioneren in het water. Ik vertrok immers om 6u45 met de profs en 450 andere agegroupers. David vertrok een kwartier later met de 2500 andere age groupers. (doodjammer dat maatje David tijdens de marathon zou moeten opgeven)

En dan deed de DJ van dienst aan de Langener Waldsee iets wat mij helemaal oppepte. Na de aankondiging “2 minutes before the start” liet hij de intro van dit nummer door de boxen knallen: 



klokkengelui over het meer om 6u45 en dan die heerlijke slepende, dreigende gitaarriff. Schitterend!

 
Het kanon ging af en weg waren we.

SWIM 3800m

Over het zwemmen kan ik niet zoveel vertellen. Behalve misschien dat dat lang duurt, 3.8 km zwemmen. Je hebt ook geen enkel idee van je snelheid. Je zwemt en zwemt en zwemt, en wil eigenlijk zo snel mogelijk op die fiets springen.
De eerste zwemronde voelde ik dat het zwemmen zeer vlot ging, bij de start van de 2e ronde was er wat onduidelijkheid over het te volgen traject. Ik week af en zwom naar een bootje van de organisatie, waarbij bleek dat ik beter niet was afgeweken: de groep waarin ik zwom was toch juist en ik had dus tientallen meters te veel gezwommen. Vooral in de laatste 1000 meter voelde ik dat mijn zwemtempo wat begon te stokken. En het was dat laatste dat wat in mijn hoofd bleef hangen, dus toen ik uit het water kwam, gokte ik dan ook op een matige tijd van 1:20, maar wanneer ik uit het water kwam bracht mijn uurwerk een eerste brede glimlach op mijn lippen: 1u13m39s! Da’s met verre voorsprong mijn beste zwemtijd op een Ironman. En ook nog eens een dikke minuut sterker dan op training. Deftige start dus. Op de loodzware klim op het strand naar T1 stonden mijn supporters de brullen voor mij. Heerlijk om ze dan al met een high five te kunnen begroeten.

-> SWIM 3800m; 1:13:39 (tempo 1:56 / 100m)


BIKE

Het was dus nog maar 8u ’s morgens en ik mocht al de fiets op. En daar had ik nu eens on-ge-loof-lijk veel goesting in: een tijdrit van 180 km!!
Eigenlijk was het plan om zo ongeveer rond hartslag 130 te rijden (midden in mijn intensieve zone). Maar ik had zo’n superbenen, hinkte zowat de eerste 30 km op twee gedachten : stick to my plan of er een lap op geven. Maar al doende werd de beslissing snel gemaakt: “Godverdoeme als dit dan toch de laatste keer is, en je hebt zo’n benen, Christophe, laten we dan eens een risico nemen.” Ik dacht terug aan de sms die ik de dag ervoor naar één van mijn grootste supporters door de jaren heen, mijne nonkel Roland, had gestuurd: “Ik ga morgen vlammen alsof het mijn laatste Ironman is”. En vanaf toen werd het fietsen één langgerekte fun-ervaring. Op het vlakke en op de vele stukken vals plat lagen de snelheden zeer hoog, de hellingen nam ik altijd net snediger dan voorzien. 

Wat er tijdens die rit allemaal met mij gebeurde is niet te beschrijven: het fietsen werd een soort van mega-trip. Ik zat zo te genieten dat ik met een brede smile rondreed (zie foto hieronder genomen door de organisatie op het parcours).



Ik dacht terug aan de ontelbare lange, eenzame fietstrainingen (ik heb echt bijna alles alleen gereden dit jaar) en ik voelde me apetrots. Ik geef toe, ik heb op bepaalde momenten een traan zitten wegpinken op mijn fiets, ik werd er gewoonweg emotioneel van. En ondertussen bleven die Duitse wegen maar wegzoeven onder mijn wielen. Heel tof ook om Bert van Mr T Gent vier keer tegen te komen op het parcours en hem te zien brullen voor mij (thanks Bert, deed echt deugd).

Na 110 km kwam ik aan de bevoorradingspost waar mijn persoonlijke sportdrank me werd aangereikt door mijn vader en mijn moeder. Even de remmen in, kunnen vertellen dat je superbenen hebt (zalig), luidop jezelf voornemen dat je nu wel een tandje kleiner ging schakelen (ok misschien wel verstandig), en 5 km verder al terug het gashendel opendraaien (nog zaliger!!!). Hahaha….. bieste!!!

“Wat doe je tijdens zo’n 180 km eigenlijk tijdens je heldere momenten, Christophe?”, vragen jullie je waarschijnlijk af.  Heel goed je voedingsplan opvolgen, en veel zitten rekenen. Zitten voorspellen, wat mijn fietstijd zou worden dus. Eerst dacht ik aan 5u25, toen merkte ik dat 5u20 of 5u15 misschien wel haalbaar was. Op een bepaald moment (ik denk zowat na 130 km) had ik een gemiddelde van 36 km/u. “ZESENDERTIG KILOMETER PER UUR”, ik heb het luidop tegen mezelf gezegd op dat moment, gewoon omdat het zo lekker klonk. : )
Maar het moment waarop je benen echt pijn beginnen te doen (en je je eerste klop van de hamer krijgt) moest nog komen. Maar dat moment bleef verbazingwekkend genoeg helemaal uit. 180 km aan een stuk vol kunnen rijden zoals het moest: dit was met verre voorsprong mijn heerlijkste fietservaring ooit. Dat je daar jaren aan een stuk zorgvuldig en hard voor moet trainen om dat te bereiken, maakt het alleen maar mooier.

BIKE 5:05:57; 180,2 km; 35,4 km/u; gem HSL 135; max HSL 161

TSJAKKA!!!!

Mag ik nog eens?

TSJAKKA!!!!!!!!



De fiets af, direct de wisseltent in, loopschoenen aan ….. eens op mijn Garmin hartslagmeter kijken, en zien dat ik nog maar 6u27m bezig was. Kortom, ik had nog 3u55m om die marathon vol te maken, en dan nog kwam ik uit op “six years older, one hour faster”. Het besef begon te groeien dat dit wel eens een topchrono kon worden. Maar tegelijkertijd was het nog veel te vroeg om victorie te kraaien: het zwaarste moest nog komen. En ik vroeg me eerlijk gezegd af wat de impact zou zijn van mijn risicovolle fietskeuze.

RUN

Het plan voor het lopen was al maanden geleden gemaakt : starten aan 4:30 / km (13,2 km/u), en dat zo lang mogelijk uithouden, liefst de eerste 20 km…..en dan als je die klop krijgt …ja daar kan je geen plan voor maken, dan is het gewoon overleven.

In het lopen bleef in eerste instantie de droom maar verder gaan. Ik liep vlot aan tempo’s net iets onder de 4:30. In het begin moest ik echt op de rem duwen, want er kwamen kilometers van 4:22 - 4:23 op mijn scherm. Maar vlotjes liep ik een eerste ronde van 10 km uit volgens plan. En op het eerste zicht leek dat me weinig tot geen moeite te kosten. En al die meegereisde supporters maar brullen en zien dat het goed was.
Maar na 12 km kwam de man met de hamer op mijn schouder postvatten. “Verdoeme vent, gij zijt hier veel te vroeg, ge gaat nog efkes moeten wachten zulle.” Maar hij luisterde niet en deelde me een eerste tik uit. Dat was even vloeken, moet ik zeggen. Nog 30 km te gaan en al een dreun krijgen. Boontje kwam om zijn loontje voor de euforie op de fiets.
Gelukkig kan ik op zo’n moment terugvallen op mijn looptechniek en op mijn vele looptrainijgskilometers. 4:30/km was niet meer mogelijk, maar ik bleef wel kilometers maken van 4:45 à 4:58. Kortom, de grens van 5:00 per kilometer kon ik nog net buiten bereik houden.

Maar niet voor lang: tegen kilometer 19 moest ik er definitief onder. Drie à vier kilometer verder toen ik de grootste hoop supporters passeerde, voelde ik niet alleen hoe ellendig ik aan het afzien was, ik zag ook aan hun blikken hoe slecht ik er effectief uit zag. We waren nog maar halfweg in de marathon en ik zat al diep in de hel. Vier kilometer verder passeerde ik mijn ouders en het was enkel verergerd. Hoe moet ik dat eigenlijk beschrijven: het is een asgrauw gevoel, alles doet pijn, alles begint je te irriteren, je kan niet meer helder nadenken (want nadenken lijkt op zo’n moment verschrikkelijk veel energie te kosten), in de bevoorrading blijk je ook moeite te hebben met drinken (vanaf dan moet je dus stoppen op bevoorradingsposten om uberhaupt te kunnen drinken), je hebt hier en daar al eens kotsneigingen, en … je krijgt krampen. In mijn geval beginnende krampen in de hamstrings en in mijn linker- en rechterlies. En je krijgt schrik …schrik dat het niet gaat lukken.

Gelukkig ….. been there done that! Ik nam op pakweg 10 minuten een paar simpele maar zeer belangrijke beslissingen:
1.     Eten en drinken krijgen altijd voorrang. Kortom: stoppen aan een bevoorrading - binnensmijten wat je nodig hebt en weer weg.
2.     NOOIT meer naar je looptijd kijken en NOOIT naar je totale zwem-, fiets- en looptijd kijken tot je op de laatste brug bent (ongeveer 1 km voor de finish dus). Geen energie meer verspillen aan rekenen.
3.     ELKE negatieve gedachte onmiddellijk counteren door een positieve gedachte
4.     Lopen lopen lopen lopen….zo rap als je nog kan (simpel misschien maar de drang om te beginnen stappen is zo groot op zo’n moment ).

En het werkte … ik bleef lopen, die vent bleef op mijn schouder zitten en gaf me zowat om de 15 minuten een verschrikkelijke klop op mijne kop, maar ik bleef lopen, eten en drinken.
En ik had gelukkig mijn supporters die me er telkens weer doorsleurden. En ik kreeg er nieuwe supporters bij: een groep gasten uit Antwerpen die me elke ronde keihard aanmoedigen, een bloglezer die me ’s morgens in het hotel al had herekend en aangesproken, een Belg die de uitrusting van mijn triatlonclub herkende, ….en zo vele anderen. Ze sleuren je er door.
En ik bleef maar lopen. Laatste passage bij Iris nog een oerbrul om te laten zien dat ik no way zou opgeven.



En dan boven op de laatste brug - al vol emoties dat ik het dus effectief zou halen - klikte ik op de pijltjestoets van mijn Garmin en las “9u58m”. Ik wist op dat moment echt niet wat ik van tijd mocht verwachten, en met nog 1 km te gaan had ik dus 9u58m. Ik geloofde mijn eigen ogen niet.


RUN 3:35:24; 42,195 km; 5:06/km; gem HSL 148; max HSL 168

Die laatste kilometer was onbeschrijflijk. De brug af, nog een stukje langs de Main, en dan via de rode loper opdraaien onder luid applaus van het publiek naar de finish. Eerst mijn ouders omhelsd op 100 meter van de finish, dan na 10u03 onder die finish boog. En daarna in de armen vallen van mijn vrouw, kinderen en andere supporters. Waow man! Ik was stikkapot, uitgeput, maar de adrenaline pompte als een gek door mijn lijf. En ik leek het maar niet te kunnen geloven.



We zijn nu 2 dagen later, en nog steeds kan ik er niet bij dat ik nu iemand ben die een Ironman doe rond de 10u. Dat lijkt me nog steeds iets voor atleten die veel straffer zijn dan mij. Maar zo is het dus niet : het staat er zwart op wit:

Ironman Frankfurt  2014 - Christophe Scheire - 10u03m11s

Het is dus waar: Anything is possible!

zondag 6 juli 2014

WTF!


10u 03m11s!!!!

Niet normaal - mijn beste zwemtijd ooit, mijn beste fietstijd ooit en nog net ook mijn beste looptijd ooit. Raceverslag volgt. Knuffels en kussen voor al mijn supporters in Frankfurt en op het thuisfront.

Een geëmotioneerde en stikkapotte Christophe

zaterdag 5 juli 2014

let's go hard!


2008 Ironman Frankfurt 11u22m
2010 Ironman-distance Neerpelt DNF (opgave)
2011 Ironman Zürich 10u56m
2013 Ironman Zürich 10u49m
2014 Ironman Frankfurt - LET'S TRY TO GO HARDER AGAIN!!!

Wil je me morgen volgen?
eu.ironman.com -> I'm a fan -> follow live coverage now -> Ironman Frankfurt / Germany (European Championship) -> athlete tracker -> tik in 'Scheire' of '581'

vrijdag 4 juli 2014

2 days to go


Twee dagen voor D-day, ben ik 's morgens vroeg eens gaan lopen op 't parcours. Zeer kort loopje van 5,5 km, gewoon efkes de benen losgooien en dan terug de hotelkamer op.
Ondertussen zijn ook de eerste supporters, mijn ouders, gearriveerd. Morgen komt er nog een lading aan, en zelfs op zondag komen er nog supporters overgewaaid. Nice!

Even een terugblik op 11 maanden Ironman voorbereiding: wat doe je eigenlijk om je voor te bereiden op zo'n Ironman, vragen mensen dan? En steevast leiden ze dan het gesprek naar 'wat je waarschijnlijk allemaal niet mag eten en drinken'. Begrijpelijk (Belgen zijn nu eenmaal bourgondiërs) dat de meesten daar op focussen, maar mijn antwoord is eigenlijk altijd: "dat eten en drinken valt enorm mee. Ik mag zelfs meer eten dan een ander. Je moet gewoon de discipline en de goesting hebben om ALLE dagen te zwemmen, fietsen en/of lopen." Als je op één dag 3,8 wil zwemmen, 180 km wil fietsen EN 42 km wil lopen.....dan moet je in de voorbereiding .... inderdaad.... veel zwemmen, fietsen en lopen.

IK heb op dat gebied de beste voorbereiding ooit achter de rug. Geen blessures, een mooie winter zonder veel kou en sneeuw, een mooie lente en zomer tot nu toe, niet ziek geweest. Echt alles kunnen doen wat ik van plan was te doen.

Samenvattend: ik heb in de voorbereiding 211 km gezwommen (oftewel van Gent naar Arlon of zoiets), 7965 km gefietst (van Gent naar Peking) en 1332 km gelopen (van Gent naar Madrid). En om de dode momenten wat op te vullen ook nog 37u krachttraining en core stability gedaan. Veel tijd om mij te vervelen heb ik het laatste jaar dus niet gehad. : )

Maar nu begin ik me hier op de hotelkamer wel wat te vervelen moet ik zeggen. Wat mij betreft mag de wedstrijd zowat gaan beginnen. Ready to rock!




donderdag 3 juli 2014

de wondere wereld van tapering

Gisteren samen met David in onze auto zonder airco richting Frankfurt. Man zo warm in de auto, we werden er suf van. Dan 's avonds efkes een wandelingske gedaan naar de Römerberg, waar ze de tribunes voor de finish lijn al aan het opzetten zijn.

Een cola'tje gedronken. Nou ja, ik een colaatje, want David heeft andere prehydratatie-gewoontes. : )


Maar jongens, tijdens en na die wandeling voelden mijn benen zwaar aan, niet te geloven, zo een beetje als wanneer ge met uw vrouw moet gaan slenteren en shoppen in 't stad. Ook David voelde zich belabberd. Not the greatest feeling, maar dat ken ik ondertussen van de vorige Iromnans. Er zitten altijd wel wat vervelende dagen in zo'n tapering periode.

Na een goed nachtje slapen, voelde ik me al veel beter. En vandaag zijn we dan ook samen met de organisatie en met zo'n 80-tal andere atleten onder begeleiding het fietsparcours gaan verkennen. Het is een zeer glooiend parcours, met veel stukken vals plat (zowel naar omhoog als naar beneden), en 3 haalbare hellingskes. Op zich een vrij snel parcours, kijken wat de benen zeggen zondag. Nu was het echt vervelend, want we hebben zeker 40 keer voor een rood licht gestaan. Dus altijd weer met gans die bende stoppen en weer vertrekken.

BIKE 2:59:00; 83 km; 28,1 km/u; gem HSL 111; MAx HSL 159

Zeer rustige rit dus, maar de benen voelden vandaag wel goed aan.

Redelijk veel Belgen in die atletengroep vandaag en dus wel wat volk leren kennen. Toffe babbels gehad met Hank Mees uit Beveren, een atleet die hier ook in Frankfurt is om zijn besttijd (10u38 in Zurich) te verbeteren, net zoals ik (10u49 in Zurich). Een beetje zelfde profiel als mij: matige zwemmer, sterke loper. We komen elkaar dus zondag misschien nog tegen.

More news from Frankfurt tomorrow. See ya.

woensdag 2 juli 2014

op Belgische bodem

Dinsdag laatste trainingske op Belgische bodem gedaan

SWIM 0:35:15; 1900m

rustige zwemronde rond den Donk.

Met een lichtjes stijve nek opgestaan en dat is tijdens het zwemmen niet verbeterd, maar da's allemaal niet erg. Dat gaat er wel uit tegen zondag. De boodschap is gezond blijven nu. En dan zondag knallen!!!

Ondertussen ben ik op 't gemakske mijn valiezen aan 't pakken. En ik zal niet de enige zijn die zijn valiezen pakt deze week: ondertussen is de schare supporters die mee afreist naar Frankfurt aangegroeid tot 15 stuks. Ideale motivatie om zondag de moeilijke momenten door te komen. See you in Frankfurt!

maandag 30 juni 2014

shorties


Wat een raar gevoel : na al die lange lange lange lange lange trainingen, ben ik nu verplicht om heel kortjes te doen.

ZONDAG 

10u SWIM 0:34:36; 1900m

In één keer den Donk rond gezwommen, en dan braaf naar huis.

MAANDAG

7u10 BIKE 0:55:31; 30,4 km; 33 km/u; gem HSL 115; max HSL 145

Van kort gesproken: tjonge jonge da's gewoon efkes binnen en buiten. : )
Alles extensief behalve 2 keer 5 minuten aan intensievere hartslag.

20u30 RUN 0:28:56; 6,3 km; 13,1 km/u; gem HSL 122; max HSL 139

's Avonds na een ontroerende diplomering van 5 van mijn cursisten, nog een kort loopje in een mooi avondzonnetje. En ondertussen is Frankfurt niet meer uit mijn hoofd te krijgen natuurlijk. Alles draait nu echt rond zondag. Ik geef toe: in mijn stoutste (dag)dromen wil ik zwaar uitpakken daar in Duitsland. Maar een Ironman is iets heel speciaals, en zet je uiteindelijk altijd weer met je voetjes op de grond.


Deze middag bovendien nog eens een laatste keer onder handen genomen door kinesist/osteopaat Davy. Voor de 2e keer op rij waren geen manipulaties nodig. Opvallend na toch echt wel zware trainingsweken. Voor mij een goed teken: mijn lichaam is ondertussen goed uitgebalanceerd: ik lig minder te wringen tijdens het zwemmen, ik zit krachtig op de fiets (en laat de benen het werk doen), en mijn loopstijl is ook in orde. En maanden core stability oefeningen zullen daar een ZEER belangrijke bijdrage toe geleverd hebben.

We tellen verder af.



zaterdag 28 juni 2014

bezig blijven

De tapering moet zowat de meest verwarrende periode zijn in je seizoen. Je bent er zo gewoon aan geraakt om dagelijks je lichaam onder druk te zetten, dat je een beetje een vreemd gevoel krijgt van het lanterfanten in deze periode. Gevolg: je voelt je een beetje log, een beetje lui, een beetje richtingloos. En vooral je mist de bijna dagelijkse - mentaal niet onbelangrijke - bevestiging dat je echt in vorm bent. Bevestiging die je haalt uit je trainingen.

Volgens mij is dit de reden waarom mensen tijdens het taperen fouten beginnen te maken, en hun training weer beginnen op te drijven. Om dat wat lome gevoel te verdrijven, en/of om opnieuw bevestiging te krijgen van die topvorm. Terwijl ik er van overtuigd ben dat je lichaam nu vooral veel rust nodig heeft.
Anderzijds is zowat iedereen het erover eens dat je niet mag stoppen met trainen. Je moet je lichaam blijven herinneren aan wat je het 11 maanden aan een stuk hebt aangeleerd: zwemmen, fietsen en lopen. Kortom, je zorgt voor wat lichamelijke bezigheidstherapie om het geheugen van je spieren op te frissen. : )

Zoals het volgende:

VRIJDAG RUN 0:36:22; 8 km; 13,2 km/u (tempo 4:32); gem HSL 124; max HSL 145 

Yep, gemiddelde hartslag 124. Zzzzzzzzzz

ZATERDAG BIKE 2:15:22; 73,2 km; 32,6 km/u; gem HSL 116; max HSL 151

Morgen eens 't water in springen zeker?


donderdag 26 juni 2014

blanco


Een blanco dag vandaag - niks getraind. Doet raar.

Maar dit is goed nieuws : de watertemperatuur in de Langener Waldsee zou gedaald zijn naar 21°C. Wetsuit bijna zeker dus.


woensdag 25 juni 2014

de laatste


Voila sé : 11 maanden trainingsarbeid : het zit erop. Afgesloten vandaag met een laatste lange duurloop

RUN 1:30:20; 20 km; 13,4 km/u (tempo 4:28); gem HSL 130; max HSL 151

Het was alsof iedereen het wist vandaag. Eerst heeft collega Esther een paar kilometer met de fiets naast mij gereden, daarna neef Pieter. En ondertussen kwamen nonkel Eric en David me nog eens tegemoet gereden. Hadden jullie afgesproken dan? : )
Zo passeert de tijd wel vlot moet ik zeggen.

IK voelde me kiplekker vandaag, wat niet zo evident is op het einde van een zware trainingsblok.

Maar nu staat er mij nog slechts één ding te doen: taperen oftewel rusten om in topform te zijn op die ene dag. Ik zal vanaf nu dus enkel nog korte trainingskes doen. Niks speciaals meer.

Maar ik hou jullie, bloglezers, wel bezig hoor de volgende dagen. Nog genoeg te vertellen in aanloop naar de grote dag: 6 juli 2014 Ironman Frankfurt!




dinsdag 24 juni 2014

nog verrassend fris

Ik ben bezig de laatste trainingen af te werken.

MAANDAG 

SWIM 1:24:16; 3900m

De freaky bloglezer ziet hier een heel zwakke zwemtijd in vergelijking met de vorige maanden. Je hebt gelijk, maar de verklaring is dan ook eenvoudig. Ik heb de Ironman afstand afgelegd zonder wetsuit. En dat kost me dus een kleine 10 minuten ten opzichte van mijn wetsuit-tijden.

De temperatuur in de Langener Waldsee blijft hangen op 23°C. Kans is dus groot dat we met wetsuit zullen mogen zwemmen, maar ik neem toch het zekere voor het onzekere met deze volledige no wetsuit training.

In den donk is de water temperatuur ongeveer 20°. Zeer verfrissend dan ook zo'n training. Qua temperatuur-gevoel veel aangenamer dan met wetsuit.

Maar waar mijn eerste ronde nog aannemelijk was qua tijd (0:39), ging de 2e ronde al heel wat minder (0:45). Vooral de laatste kilometer was heel zwak.

Toch met een goed gevoel huiswaarts. In Zûrich zwom ik nog 1:27 zonder wetsuit vorig jaar. Lijkt nu toch iets beter uit te vallen.

DINSDAG

Dinsdag de laatste koppeltraining. Lopen na het fietsen is voor mij echt de max! Ik loop beter na het fietsen, dan zonder fietsen. Met opgewarmde benen aan mijn sterkste discipline mogen beginnen: altijd leuk!

IK verbaas me bovendien over mijn nog frisse benen, ik ben toch al aan mijn 18e dag in deze zware trainingsblok

7u 's morgens de deur uit voor deze training. Ik was bovendien mijn hartslagmeter vergeten thuis, dus alles eens lekker op gevoel gedaan. Goed doorgereden maar ook niet echt super zwaar. Bij het lopen idem.

BIKE 2:50:40; 90,6 km; 31,9 km/u

RUN 0:21:19; 5,05 km; 14,2 km/u (tempo 4:14)


Morgen nog een half lange run van ongeveer 20 km, en dan taperen.
Man, wat kijk ik uit naar Frankfurt!

maandag 23 juni 2014

big run

Na de vermoeide dag stond ik er vandaag terug. Grote loopdag vandaag : 32 à 33 km verdeeld in 2 stukken : 1 lang stuk in de voormiddag, 1 kort 4 uur later in de namiddag. Twee keer zeer mooi en probleemloos race pace gelopen. Yes!

10u RUN 1:55:23; 25,5 km; 13,3 km/u (tempo 4:30); gem HSL 133; max HSL 150

16u RUN 0:33:23; 7,4 km;  13,4 km/u (tempo 4:28); gem HSL 130; max HSL 148

Met twee trainingsweken van om en bij de 20u sluit ik bijna de laatste trainingsblok af. Nu worden er nog drie dagen training aangebreid, om dan de riem er af te leggen en te taperen voor Frankfurt.



zaterdag 21 juni 2014

vermoeid

15e dag van de laatste trainingsblok vandaag, en 't was payback time voor de vorige 14 dagen vandaag : ik voelde me moe. 't Zat 'em in de benen, een beetje loom vermoeid gevoel. Niet erg, is heel normaal na het vele trainen.

10u BIKE 1:15:00; 38,7 km; 31 km/u; gem HSL 106; max HSL 134

Op 't gemakske recupereren behalve 12 minuten in het midden van de intensieve zone.

20u SWIM 0:55:44; 3000m

't Is niet mijn gewoonte om te staan puffen voor een training, maar 't was een beetje tegen mijn goesting vanavond (natuurlijk een gevolg van de vermoeidheid)

2 km met wetsuit 0:35:30
1 km zonder wetsuit 0:20:14

't verschil is duidelijk hé. Hopen op een wedstrijd met wetsuit binnen 2 weken.

de rit naar Breskens


Vrijdag een klassieker in de voorbereiding op een Ironman: de rit naar Breskens met David. Bijna 200 km op het zadel. Wat zitten babbelen, wat zitten zwijgen, kilometers malen, stiekem zitten denken aan Frankfurt, openlijk babbelen over Frankfurt. Jezelf op de borst kloppen dat je in form bent, en soms ook denken: verdoeme 180 km is toch ver...

8u10 BIKE 6:26:57; 196,45 km; 30,5 km/u; gem HSL 109; max HSL 142

Mijn slechtste kilometers : tussen kilometer 30 en 60. 't WAs tegenwind, maar ik denk ook dat ik de looptraining van gisterennamiddag nog zat te verteren. Ik ben bovendien door de Ironman specifieke trainingen van de laatste maanden een klein beetje een diesel geworden. Ook in het lopen word ik alsmaar beter naargelang een lange training vordert.
Mijn pijnlijkste kilometers: zowat tussen kilometer 150 en 160. Mijn glutei (bilspieren) begonnen pijn te doen. De neiging om uit de beugels te gaan, moeten onderdrukken. Maar ook dat is een gevolg van Ironman training: zo wat pijn hebben is niet echt iets waar wij ons hand voor omdraaien (oei, dat klinkt plots zeer macho).
In al de andere kilometers voelde ik me zeer goed, ook in de laatste 30 dus.

Mooie rit, goede training, en de ochtend erna toch weer rustpols 44.

donderdag 19 juni 2014

vanalles

De laatste 2 dagen zaten de drie disciplines er terug in

WOENSDAG 

6u30 BIKE 1:22:56; 41,1 km; 29,9 km/u; gem HSL 108; max HSL 138

Rustige fietstraining - zoals aangekondigd - 's morgens half 7 de fiets al op, want het werd een ellenlange werkdag.

DONDERDAG

9u40 SWIM 0:35:11; 1900m

Eén keer rond den Donk in 35 minuten. Zwemmen loopt goed. moet niks forceren voor dit soort tijden. Smooth swimming in mijn fantastische HUUB Archimedes wetsuit (hoop hem ook te mogen gebruiken in Frankfurt, want nu geven beide websites 23°C aan in de Langener Waldsee)

15u20 RUN 1:13:25; 16,6 km; 13,6 km/u (tempo 4:24); gem HSL 142; max HSL 167

Wow, dit was een pittige. Mijn hartslagen lagen ook wat te hoog, maar geen erg 't was de laatste keer met twee intervals erin.

1 km WU
8 km @ race pace (in 't begin ietsje trager, op einde ietsje sneller)
2 * 1 km interval (3:54; 3:43) met 500m recup
4 km race pace - 10 sec
600 meter cooling down


dinsdag 17 juni 2014

big day


Nee, ik heb het niet over België - Algerije, als ik het hier over een big day heb. In dit geval heb ik het over een belangrijke zware trainingsdag voor mezelf in aanloop naar Frankfurt.
Een koppeltraining (BIKE + RUN) met heel vele kwaliteit erin

BIKE 3:21:05; 111,5 km; 33,3 km/u; gem HSL 120; max HSL 153

Ik startte de dag dus met een 100+ fietstraining. Belangrijk in deze training was dat ik er 2 intensieve blokken van 45 minuten zou insteken. Niet dezelfde soort blokken als vorige week (toen reed ik er 4 van 20 min maar telkens rond de overslagpols): deze keer was het de bedoeling om 5 à 10 slagen onder de overslagpols te blijven, maar dat dan wel 45 minuten vol te houden. Dus de intensiteit lichtjes lager dan vorige week, maar wel meer dan verdubbelen in tijdsblok. Eigenlijk had ik eerst 3 * 30 minuten voorzien, maar ben blij dat ik op 't laatste dat anderhalf uur intensiteit vervangen heb door 2 * 45 minuten. Ik wou echt eens checken wat dit tempo zou geven in Frankfurt.
Zeer tevreden over de test. Heb mijn blokken vlot en goed kunnen uitrijden. En al de rest heb ik extensief gereden. Als je dan met een gemiddelde van 33,3 km/u thuiskomt, dan begin je wel efkes te dromen van tijden onder de 5u30 in Frankfurt.

RUN 0:34:55; 8,25 km; 14,2 km/u (tempo 4:13); gem HSL 140; max HSL 154

Direct na het fietsen de loopschoenen aan, en ik heb me dan eens in de laag intensieve zone laten gaan. Ik liep vlot, trapte op geen enkel moment op mijn adem, en met 14,2 km/u mag dit als een pittige looptraining gecatalogeerd worden. 17 seconden / kilometer sneller dan race pace (ik weet het), maar de rest van de week staan er nog heel veel loopkilometers rond race pace op het programma, dus dat kon er nog wel even vanaf. 

Kortom, mijn big day was meer dan geslaagd. Alweer een belanrijke training die we kunnen afvinken. Er staan deze week nog wat lange op het programma ook: een fietsrit van rond de 200 km en een looptraining van 32 km verdeeld in 2 : 24 km + 8 km. Maar dus voor later deze week. Eerst morgen easy dagje om te bekomen van deze brick training.

maandag 16 juni 2014

voormiddag


Vandaag mijn 2 trainingen in de voormiddag gedaan

7u15 RUN 0:46:09; 9,75 km; 12,7 km/u; gem HSL 122; max HSL 142

Een nuchter rustig ochtendloopje

11u15 SWIM 0:37:47; 3800m

2 keer ro,d den Donk zwemmen. deze keer koos ik en route om tijdens zo'n ronde niet te rusten. Dus 2 keer 1900m gezwommen.
In de eerste ronde ging dat zeer vlot : 35 minuten
In de tweede ronde bleef het vlot gaan, tot ik op een bepaald moment toch de vermoeidheid begon te voelen in de schouders. De laatste 800m waren dus wat zwaarder, maar het was een goeie oefening om in die omstandigheden door te zwemmen en zoveel mogelijk mijn stijl aan te houden. 2e ronde tussen de 37 en 38 minuten.
Goeie training.

zondag 15 juni 2014

zwemnieuwtjes


Geen grote dag vandaag. Een beetje fietsen, eerst in het licht glooiende landschap rond Balegem, Sint Lievenshoutem, Erpe-Mere, daarna vlak uitrijden langs de Schelde.

14u BIKE 2:14:04; 69,65 km; 31,2 km/u; gem HSL 105; max HSL 142

Een beetje een saaie training, maar ook die moeten afgewerkt worden natuurlijk.

Ondertussen kruipt de grote dag dichterbij: nog 3 weken te gaan. En ik had gisteren nieuws beloofd van het zwemfront:
Ik ben eens aan het snuisteren geweest op internet of er ergens info te vinden is over de watertemperatuur in de Langener Waldsee, het meer 15 km ten zuiden van Frankfurt waarin het zwemgedeelte doorgaat. Dat had ik beter niet gedaan. Waar één website een veilige watertemperatuur van 19°C aangeeft, geeft een andere aan dat het water al 23° warm is. En de ervaring leert me dat de temperatuur van het water in juni nog wel makkelijk kan stijgen omdat de nachten niet meer zo koud zijn. Dat laatste is echte merde. Vanaf 24,5°C watertemperatuur is het immers zwmemen zonder wetsuit, en dat kost me gegarandeerd 10 minuten (misschien zelfs meer) op de zwemproef. Zou jammer zijn, nu ik echt voor een scherpe eindtijd wil gaan. Het wordt sowieso afwachten tot de laatste week om uitsluitsel te hebben. Ondertussen ga ik me daar niet te veel zorgen over maken. Vorig jaar was het ook zonder wetsuit, en ik heb me daar wel uit de slag kunnen trekken.

Ander zwemnieuws. De zwemstart in Frankfurt is een knettergekke overbevolkte boksmatch in het water. De startzone is vrij klein en - hou je vast - er zijn 2800 à 3000 startende atleten. Maar er is een tussenoplossing bedacht, namelijk de profs en 400 à 450 age groupers (amateurs zoals mij) starten in de eerste wave (om 6u45). De 2500 anderen starten in de 2e wave (om 7u). En wat zie ik nu achter mijn naam staan in de startlijst op de website van Ironman Frankfurt: swimstart at 6:45. Kortom, ik ben aanvaard in de eerste wave, wat mij in principe een veel rustiger zwemstart bezorgt met pakweg 500 man. Ik ga daar wel tussen enorm veel goeie zwemmers liggen, en ga er genadeloos afgezwommen worden, maar mij niet gelaten. Idealiter vind ik een klein zwempelotonneke om me bij aan te sluiten, en moet ik niet liggen boksen in de eerste 100 meters.

Voelen jullie het ook aan mijn blogposts? Dat ik er meer en meer mee bezig ben, met de wedstrijd? Allez ik ga gaan slapen, er volgt nog een stevige trainingsweek.




zaterdag 14 juni 2014

On the run

Nadat ik donderdag mijn duivels had ontbonden, was vrijdag natuurlijk een rustdagje. Om 6 uur 's morgens bed uit, en efkes kort gelopen (zware beentjes en niks forceren - pure recup). Dan van 8u 's morgens tot 21u 's avonds gewerkt gewerkt en nog eens gewerkt.

VRIJDAG 6u15 RUN 0:33:00; 6,2 km; 11,3 km/u; gme HSL 114 (!); max HSL 140

11,3 km/u, dat is lang geleden zeg. Echt een recuploopje dus

En zaterdag ...stond een monster van een looptraining op 't programma : 30 kilometer!! Als je je loopschoenen aantrekt en je weet dat je voor 30 km dep iste in bent, dan ben je toch we lwat bescheiden en lichtjes bevreesd, moet ik zeggen. Maar dat was nergens voor nodig. Super goeie benen vandaag, en eerlijk is eerlijk geen enkel probleem met de afstand en met het geplande tempo

ZATERDAG 11u10 RUN 2:19:04; 30,4 km; 13,2 km/u (tempo 4:34); gem HSL 129; max HSL 147

30 km aan 13,2 km/u en toch continu in de extensieve zone blijven? Ik was een beetje aan het zweven bij thuiskomst, moet ik toegeven. Klaar voor de grote ag, zou ik durven zeggen.

Ik heb me gelukkig kunnen inhouden tijdens het lopen (ik had deze week al 2 trainingen gelopen met zeer pittige tempo's) en heb me aan het plan kunnen houden (zie hieronder):

4 km warming up
10 km race pace
2 km recup
8 km race pace
1 km recup
5 km race pace

In totaal deze week 71,5 km gelopen. Mooi bilan.

Morgen breng ik goed en minder goed nieuws over het zwemmen in Frankfurt. Een kleine bescheiden cliff hanger om deze blogpost mee af te sluiten. : )

donderdag 12 juni 2014

M45-49


M45-49, dat is de leeftijdscategorie waarin ik me sinds gisteren bevind. Het leven gaat verdoeme veel te rap. Maar echt oud worden, daar gaan we wel nog efkes mee wachten zulle.

Vandaag zo'n jong gastje van 42 gaan halen met de fiets, en hem eens wat bijgeleerd over Ironman training. : )

Eerst een lange fietsrit in de extensieve zone, maar met 4 blokken van 20 minuten in de hoog intensieve zone (daar ergens net onder overslagpols). Dat zijn dus blokken aan ongeveer 40 km/u. De jongeman heeft zich wijselijk 4 keer in mijn wiel gezet en zat naar eigen zeggen met momenten af te tellen wanneer die 20 minuten zouden voorbij zijn. I love it when a plan comes together!

BIKE 4:44:00; 158 km; 33,5 km/u; gem HSL 122; max HSL 155

Zo ongeveer ziet dat er dan uit:



Na het fietsen (nu zonder de jonge mens), de loopschoenen direct geveterd, en terug de deur uit voor een korte loop: 6 km in de hoog extensieve zone (lekker tempo @ 4:10 - 4:20), 1 km cooling down.

RUN 0:30:20; 7 km; 13,9 km/u; gem HSL 137; max HSL 145

Zet mij maar in die M45-49 categorie, mijn wilde haren ben ik nog lang niet kwijt. ; )

(sorry David dat ik je efkes gebruikt heb om mijn midlife te overwinnen, maar wel tof dat ik je naam niet vernoemd heb hé, .... en dat ik je een jongeling noem)

It's all in the plan

Dinsdag 115 km gereden en 10 km gelopen? Dan is woensdag een ideale dag om even in te houden.

9u40 SWIM 0:48:46; 2500m

Een rustige zwemtraining in den Donk in Berlare.
1900m met wetsuit
600 zonfder wetsuit (lekker verfrissend)

dinsdag 10 juni 2014

zware benen


Dat ik na de training van zondag en de quality monday gisteren (met als afsluiter een pittige run) vandaag zware benen zou hebben, daar was ik zowat zeker van.

8u10 BIKE 3:35:07; 112 km; 31,3 km/u; gem HSL 110; max HSL 140

En het kwam ook uit. De eerste 60 km had ik echt geen fris onderstel. Echt harken was het niet, maar vlot is toch iets anders. Daarna ging het steeds beter. Ik had uiteindelijk het gevoel frisser thuis te komen, dan ik vertrokken was.
Niks speciaals deze rit : gewoon kilometers malen ergens in de extensieve zone. Die 31,3 km/u is eigenlijk nog een straf gemiddelde. Was wel allemaal plat buiten hier en daar een brug.

18u25 RUN 0:47:55; 10,15 km; 12,7 km/u; gem HSL 127; max HSL 141

en dan 's avonds nog eens de loopschoenen dichtgesnoerd voor een laag extensief duurloopje. Geen zottigheden zoals gisteren dus. Gewoon kilometerkes op de teller zetten en braaf blijven.

Morgen enkel zwemtraining ('t kan niet elke dag dubbele portie zijn zulle), want donderdag wordt een zware trainingsdag. To be followed....

qualitiy monday

Na een pitiig zondagritje, was maandag ook al direct een kwaliteitsdagje, met een 4 km SWIM en een 17,5 km RUN

10u10 SWIM 1:14:12; 4000m

Alhoewel ik geprobeerd heb om niks te forceren in het water, kwam ik toch met een supergoeie tijd uit het water. David heeft zelfs één ronde zonder wetsuit gezwommen en heeft 'in mijn schouder' gezwommen. Hij zag vandaaruit dat hoge elleboog onder water weg is bij mij. Kortom, er zit nog verbetering in. volgende trainingen terug goed letten op inzetten van mijn catch.

17u30 RUN 1:18:55; 17,75 km; 13,5 km/u; gem HSL 143; max HSL 167

en in de late namiddag een pitiige duurloop. Veel in de hoog extensieve / laag intensieve hartslagzone gelopen. En in het tweede deel van de training ook eens 2 km fors doorgelopen. Zalig! Maar wel vermoeide benen en verschrikkelijk veel dorst bij thuiskomst.

2 km WU
9 km race pace and faster (grens EXT/INT)
1 recup
2 km @ 3:50-3:55
1 recup
3 EXT uitlopen

maandag 9 juni 2014

terug op gang trekken

Twee dagen om mezelf op gang te trekken werden al snel twee echte trainingsdagen. ik was niet te houden.

ZATERDAG 18u RUN 0:49:00; 10,75 km; 13,2 km/u; gem HSL 134; max HSL 152

De eerste kilometer was echt lastig. Ik was al gans de dag een beetje lamlendig van het warme weer, en ik kwam moeilijk op gang tijdens deze loop. Maar eens de eerste kilometer doorgebeten, had ik super frisse lopersbenen. Heerlijk vlot gelopen!

ZONDAG 11u BIKE 3:24:45; 105,15 km; 30,9 km/u; gem HSL 118; max HSL 168

Wat bedoeld was als een rustige vlakke extensieve rit van 80 km, werd samen met David uiteindelijk een pittiger trainingsrit met een stevig stuk in de Vlaamse Ardennen. Ik heb een paar keer doorgetrokken bergop op het grote mes, en zo werd het een goeie krachttraining op de fiets.

Na 10 maanden continu trainingswerk, zijn we nu vertrokken voor de laatste trainingsblok voor Frankfurt. Nu beslist is dat ik volgend jaar geen Ironman zal lopen, en dat ik een rustiger trainingsjaar inlas, geeft me dit toch wel een vreemd gevoel. Dit vormpeil, deze spanningsboog naar een Ironman toe, dit soort zware trainingsweken, het zal minstens 2 jaar duren voor ik dit weer ga meemaken. Ik kan er dan maar beter nog eens goed van genieten, zeker. Tuurlijk, maar anderzijds staat mijn vizier al zo sterk op Frankfurt gericht, dat het voor mij niet rap genoeg kan gaan. IK heb zo'n goesting in die wedstrijd. En er gisteren met David op de fiets over zitten keuvelen, heeft dat enkel maar verder aangewakkerd.

Nog een laatste kanttekening: vrijdag ben ik met mijn vrouw lekker gaan eten, we hebben een flesje wijn gekraakt en dat was het laatste glas alcohol voor de volgende weken. De volgende keer dat ik met een pintje kan gespot worden, zou in principe op 6 juli 's avonds moeten zijn, ergens in een Duitse stad aan de rivier Main. Hopelijk zit ik het te drinken met een brede smile om mijn lippen.

zaterdag 7 juni 2014

recuperatie

Zoals gezegd zou dit een echte recuperatieweek worden (ideaal gepland samen met een volgeboekte werkweek), en dat is het ook echt geworden:

Maandag: CORE STABILITY 0:30
Dinsdag: SWIM 0:51:00; 2500 m (zwmebad)
Woensdag: 30 minuten bij osteopaat/kinesist me onder handen laten nemen - opvallend was : geen echte kleerscheuren overgehouden aan laatste trainingsblok. goed nieuws!
Donderdag: BIKE 18,55 km (woon-werk) + RUN 7,65 km avondloopje
Vrijdag: SWIM (open water) 1:13:56; 3700 meter

Voila dat was echt wel recupereren. Dit weekend gebruik ik als een voorzichtig opstapje naar wat volgt: vanaf maandag de laatste zware trainingsblok van 17 dagen.
 

zondag 1 juni 2014

klaar


Ik kan er niet omheen, om dat gevoel dat ik er helemaal klaar voor ben. Na 3 Ironmans herken ik het ondertussen - dat moment waarop je denkt: dat wat eigenlijk onmogelijk blijkt, daar lijk ik nu toe in staat. De goesting is enorm, het geloof is immens groot, ik kan nauwelijks wachten.

Vandaag als afsluiter van mijn voorlaatste zware trainingsblok een double run : 15 km lopen op nuchtere maag - zes uur later terug 10 km lopen.

9u RUN 1:08:42; 15,1 km, 13,2 km/u; gem hSL 128; max HSL 153

4 km warming up
5 km IM pace (werd 5 seconden sneller per km)
1 km recup
1 km @ 3:55
500m recup
1 km @ 3:48
2.5 km recup


IK heb dus 5 km 5 seconden sneller dan mijn Ironman tempo gelopen, en daarna 2 keer 1 km een intensieve interval van een kilometer gelopen. Tempoduurloop en tempoloop in één training dus.

De bedoeling was dat ik in de namiddag me nog zou kunnen warm maken voor een blokje van 4 km @ 4:30 (IM tempo). Altijd afwachten immers wat zo'n tweede training geeft.
Maar op die tweede training voelde ik me zo mogelijk nog beter dan 's ochtends. In plaats van 4 km @ 4:30 liep ik 8 km gevoelig sneller (4:15 à 4:28)

15u40 RUN 0:44:28; 10 km; 13,5 km/u; gem HSL 133; max HSL 147

Dat dit nog in me zit helemaal op het einde van een zware trainingsblok, dat geeft moed. Ik heb me deze week al meermaals ingeprent dat ik op de afsluitende marathon in Frankfurt wil vlammen. Ik wil er alles uit halen die dag wat er in zit.

Maar nu ... eerst een recup weekje voor we aan de laatste trainingsblok beginnen.