goesting!

Sabbatjaar - week 2 - alle dagen getraind - negen trainingen op zeven dagen. Héhé..... ik ben het nog niet afgeleerd. En vooral .... ik blijf zoooo veel goesting hebben om te trainen, niet te geloven. Triatlon is gewoon de sport die een brede smile op mijn tronie tovert. Tot over mijn oren verliefd op deze sport.

Nu even terug naar de feiten : ik heb inderdaad negen trainingen gedaan, maar 't zijn allemaal korte geweest hoor. In totaal heb ik slechts 7u15m getraind. Dus ik ben echt wel rustig aan 't opbouwen.

Even kort overlopen:

3 * core stability : deze trainingen zijn een vaste waarde gaan innemen in mijn trainingsschema's. belangrijk om kracht te kunnen ontwikkelen en vooral enorm blessure-preventief.
2 * swim: terug starten met zwemmen was lastig, heel lastig. Het is de sport waarin ik de 7 weken deze zomer het meest vormpeil ben verloren. Het tempo dat ik begin juli in Frankfurt zwom op 4 km, kan ik nu niet halen in een simpele 200m. Ongelooflijk. Ik doe mijn best om ook het zwemmen terug op niveau te krijgen, ondanks mijn toekosmtgedachten (zie verder).
2 * bike: op de fiets heb ik het minst vormpeil verloren. Twee jaar heel hard gewerkt op de fiets, en de basis die ik daaruit meeneem, is heel stevig. Misschien dat ik dit jaar wel nog een stapje vooruit kan zetten.
2 * run: qua lopen komt alles wel goed. Ik heb deze week voor de eerste keer terug een 10 km gelopen die gedurende gans de training vlotjes aanvoelde. Verwacht nog geen grootse tempo's de eerste twee maanden, maar ik wil daarna toch wel wat op snelheid werken.

Toekomstgedachten:

In zo'n sabbatjaar zal er wel veel tijd zijn om na te denken over de toekomst. Daar is dus eigenlijk geen haast bij. Maar ik kan nu éénmaal mijn hoofd niet stilzetten. Zou ik in 2016 terugkeren naar het lange-afstandswerk? Kan ik eigenlijk nog beter? Kan ik die 18 minuten nog dichtlopen die me scheidden van Kona? Niks moet, alles mag, want ik beschouw mijn Ironman-verhaal als een mooi - eventueel afgerond - verhaal (maar zeg nooit 'nooit').
Soms begin ik te dromen van iets nieuws: de Powerman in Zofingen, oftewel het WK lange afstands-duatlon. 10 km lopen - 150 km fietsen - 30 km lopen. Op een zwaar parcours en ... geen zwemmen dus. Ik zou wel graag eens weten waar ik - in mijn leeftijdscategorie weliswaar - zou kunnen eindigen in zo'n lange afstandsduatlon. Ach .... er is nog tijd. 2015 wordt sowieso een jaar van lokale kleinere wedstrijden. Dat kunnen duatlons zijn, kwarttriatlons, maar ook voor een plaatselijke koers of loopwedstrijd sta ik open. Ik zie wel.

Maar ondertussen is 't belangrijkste dat ik terug aan 't genieten ben van mijn dagelijkse trainingen. Tot volgende week.

Here we go!

Lang geleden dat ik iets liet horen van mezelf via deze blog. Ik heb dan ook genoten van een schone vakantie in de Dordogne en in Normandië. Een beetje gefietst daar, maar niet echt veel. Ondertussen terug thuis, midden in modderige verbouwingstoestanden en al terug aan 't werken. Maar dat allemaal interesseert jullie natuurlijk niet echt. Terecht, 't is een sportblog.

Wel, wat sport betreft, ik heb vorige week de aftrap gegeven van trainingsseizoen 2014 - 2015. Een bijzonder seizoen, want ik heb niet echt een wedstrijd om naar toe te leven. Het wordt een tussenseizoen, een overgangsseizoen, een sabbatical, een ... hoe je het ook wil noemen .... raar seizoen. Bedoeling dit seizoen is om fit te blijven, niet te veel basisvorm te verliezen en deel te nemen aan meerdere lokale wedstrijden. We zien wel.

Maar goed - de eerste weken maakt dat niet echt een verschil, want die staan in het teken van terug op de rails te geraken met min of meer dagelijkse trainingen. Wat basisvorm kweken.

En dat heb ik vorige week als volgt gedaan:

2 * gelopen, 1 * gefietst en 2 * core stability/kracht. Nothing special.....

En zwemmen, zal je zeggen. Dat komt eraan. Vandaag maandag heb ik voor het eerst gezwommen sinds Frankfurt, sinds 6 juli dus. Het was verschrikkelijk: geen enkele voeling meer met het water, geen tempo meer, geen zwemspecifieke fysiek: 2 km, verdeeld in stukken van 200m,  die wel uren leken te duren. Ik zal regelmatig moeten zwemmen om dat terug in orde te krijgen, en de vraag is of ik daar de moed voor ga kunnen opbrengen, nu ik mijn hoofd ook wel al bezig ben met een eventuele overstap naar duatlon. We zien wel.

Ik ben alleszins blij dat ik terug begonnen ben, want zo'n leven zonder sport/training: niks voor mij hoor.

Ik hou jullie via deze weg zowat wekelijks op de hoogte. Train ze!

Vlammen in Berlare

Zoals gezegd, zaterdag stond er nog één wedstrijdje op het programma: de trio triatlon van Berlare. Super gezellig zo'n trio triatlon.

Kaatje (13 jaar!) opende voor ons de debatten met een 250 m swim, en kwam als 15e uit het water. Ongelooflijk knap voor de jongste deelneemster!
David ontbond dan zijn duivels op de fiets (18 km). Bij de eerste doortocht leek het alsof de eerste 6 veel te veel voorsprong hadden; David zat in een peloton dat 2 minuten achterstand had op nummer 6. De vogels waren gaan vliegen. In de 2e ronde kwamen nog wat renners aansluiten, en David kon met een paar van hen de jacht inzetten. Zij konden nog een kleine minuut dichtrijden.
Dan was het aan mij. Als 11e startte ik aan het loopparcours van 3,5 km. Geen idee hoe de benen zouden zijn gezien de slechte vorm en de vermoeidheid de laatste weken. Maar dat bleek enorm mee te vallen. ik zat onmiddellijk in een verschroeiend tempo, zat na 1 km al in positie en bleef telkens weer lopers in het vizier hebben. Uit de achtergrond kwam niemand meer overnemen, en één voor één kon ik lopers inhalen en afschudden. Toen ik na 2,5 à 3 km al in 4e positie liep, was er echter niemand meer in het vizier. Het podium zouden we net niet halen.
4e plaats dus, maar.....wel de winnaars van de gemengde team.

Wohow! de max!

Zelf ongelooflijk tevreden met mijn looptijd : 3,5 km in 12m19s. 17 km/u en de 3e beste looptijd van alle lopers.

Team Kaatje komt terug volgend jaar!

terugblikken en vooruitblikken

Het is hier een tijdje heel stil geweest op deze blog, en dat heeft veel te maken met onze verbouwingsplannen. We zijn al een paar weken de verbouwingen aan het voorbereiden. Maar gisteren kwam ik Fre tegen en die vertelde me dat hij wel benieuwd was hoe het nu was zo na de Ironman. En ik kreeg zin om terug iets te schrijven. Merci Fre.

Even terug naar 6 juli 2014. Elke dag - ELKE DAG! - denk ik nog terug aan die waanzinnige dag in Frankfurt, een dag waarop alle puzzelstukjes in elkaar pasten, een mooie bekroning van 8 jaar triatlontraining.
Eén week na de wedstrijd zag ik bovendien dat ik nu op 18 minuten van kwalificatie voor Kona zit. Onwaarschijnlijk hoe iets waarvoor ik meer dan één uur te traag voor was, nu plots zo kortbij is. Nou ja, kortbij, "Waar doe je er nog eens 18 minuten vanaf?" kun je dan beginnen denken. En na wat denken, zie je ergens wel de opportuniteit en .....

NEE! de belofte was duidelijk, zowel aan mezelf als aan mijn gezin. Na Frankfurt volgt een rustiger triatlonjaar. Blijven trainen, maar minder en zonder groot doel in 2015. En die belofte, daar ga ik me aan houden.

Ondanks de trots en de mooie herinnering, zit ik toch ook wel in een dipje moet ik toegeven.

Vooral lichamelijk is het zeer opvallend. In de afgelopen 4 weekjes ben ik 4 keer gaan lopen en 2 keer gaan fietsen. No big things - korte trainingen. Het verdict is echter - zelfs tijdens die rustige trainingen - keihard. Mijn lichaam is helemaal leeg teruggekomen uit Frankfurt. Er zit nog weinig jus in het lijf, de vorm is compleet weg, ik word heel snel moe, kan geen afstanden aan en kan geen tempo's aan. Not half the man I used to be. En da's toch efkes slikken, moet ik zeggen. Je weet dat het gaat gebeuren, maar toch....pijnlijk. IK kan me alleen maar troosten met de vaststelling dat ik dus quasi perfect gepiekt heb.

Ook mentaal is het een beetje zoeken. De structuur is uit mijn leven door het wegvallen van de obligate trainingen. maar op zich is dat nu met de verbouwingen niet echt een nadeel. Het grote verschil is dat ik vorige jaren nu al beetje per beetje kon beginnen denken aan de start van mijn nieuw trainingsseizoen. Dat kan ik nu ook, maar er hangen grote vraagtekens over dat nieuwe seizoen. Het zal toch een beetje zoeken worden tussen toch atleet blijven enerzijds en niet terug naar die Ironman intensiteit neigen. Kortom, ik zit wat in dubio over hoe ik dat ga aanpakken. Op zich is dat evenwicht vinden waarschijnlijk mijn belangrijkste uitdaging voor volgend jaar/seizoen.

Maar eerst morgen dus. De kwart triatlon van Berlare ga ik laten schieten wegens volledig uit vorm en te weinig fut voor. Maar ik doe wel in de voormiddag mee met de trio-triatlon. Ik ben de afsluitende loper van team Kaat (Kaat zwemt, David fietst en ik loop). 3,5 km doen alsof ik wel nog in vorm ben. : )
En dan in de namiddag gaan supporteren voor de andere atleten.

Voor al wie nog wedstrijden heeft dit seizoen, geniet ervan!!!!