maandag 27 april 2015

trainen als duatleet


Ik heb deze week goed getraind als duatleet. Waarmee ik onmiddellijk ook toegegeven heb dat ik niet gezwommen heb. Tja...'t zijn precies altijd de zwemtrainingen die ik skip. Da's zeker een gevolg van het feit dat ik nu eerst duatlons als wedstrijd heb gepland. Maar ... nog 7 weken scheiden me van La Roche 111, en als ik zo verder doe, zal zelfs die 1 km zwemmen lastig en uiterst traag verlopen. Vanaf nu wil ik dus elke week minstens 2 keer zwemmen, en dat moet samen minstens goed zijn voor 5 km zwemmen.

Maar als het op lopen en fietsen aankomt, heb ik dus wel veel werk verzet.






Maandag was nog gewoon een core stability dag, maar dan begon ik aan een reeksje:

Dinsdag bijna 90 kilometer gereden met redelijk wat klimwerk in de Vlaamse Ardennen (vooral iets langere lopers zoals Makkegem en de achterkant van de Koppenberg). Een stevige moyenne van 31,4 km/u is schoon om terug te keren uit de Vlaamse Ardennen, maar ik had geen tijd om daar bij te blijven stilstaan, want thuis stonden mijn loopschoenen klaar: 4 km tussen de 15 en 16,5 km/u en dan 3 km uitlopen. Heavy stuff.

Op woensdag 56,5 km gereden aan 31,5 km/u. Alles extensief maar het tempo was nog steeds goed.

Vanaf donderdag kwamen er drie rare dagen aan. Telkens had ik heel pijnlijke benen vanaf het begin van de training en dat ging niet weg. Nooit echt een heel fris gevoel dus, maar.... de tempo's die ik reed en liep waren zeer sterk (een beetje door de pijn heen bijten dus).

Donderdag 10 km gelopen met 5 keer een 800meter sprint rond de 17 km/u.
Vrijdag met diezelfde pijnlijke benen 105 km gereden - gemiddelde 32,7 km/u.
Zaterdag een lange loop van 19 km met daarin 2 stukken van 5km tussen 14 en 15 km/u

Tja.... over de prestaties dus absoluut geen klagen, maar 't gevoel in de benen bleef dus pijnlijk. Daar heb ik zondag toch wel eens goed over nagedacht. Ik zit 2 weken voor een wedstrijd, dus normaal gezien zou ik nu nog 10 dagen stevig doortrainen, maar ik vrees een beetje dat ik dan de vermoeidheid in mijn benen gewoon opstapel en uiteindelijk niet fris aan de start kom in LUxemburg. Een alternatief plan bedacht dus: 3 rustige dagen ingelast midden in een trainingsblok - zondag niks, maandag en dinsdag ... jawel...zwemmen. En daarna kan ik terug de benen beginnen trainen. Volgend weekend heb ik sowieso veel fietskilometers voorzien.



maandag 20 april 2015

recup weekje


Na het zeer mooie resultaat op het EK duatlon vorige week, stond er deze week een recuperatieweek op het programma. De eerste 2 dagen genoot ik met mijn gezin van de lente in de mooie stad Maastricht, en stond er naast een gezinsfietstochtje met Nederlandse damesfietsen geen swim, bike of run op het programma.

Daarna heb ik elke dag 1 training gedaan. Quasi alles super rustig, geen geweldige dingen.



Op woensdag op de fiets merkte ik nauwelijks iets van het EK. Ik had de indruk goed gerecupereerd te zijn. Maar de looptraining op donderdag toonde snel aan dat dat redelijk bedrieglijk was: vanaf de eerste meter tot de laatste deden mijn benen pijn. Auw auw! Vrijdag dan nog eens een rampzalige zwemtraining zonder fut, en de barometer stond alweer een stukje lager dan vorige zondag. Het leven van een atleet gaat met ups en downs.
Het voorbije weekend ging het al wat beter. Zaterdag een fietstraining samen met Chris, die ik aan het klaarstomen ben voor ons Bikerzz weekend. Zondag een extensieve duurloop aan 13 km/u.

Kortom, ik denk dat ik terug klaar ben voor een trainingsblok van 17 dagen. Daarna opnieuw 3 dagen rustig aan, want op zondag 10 mei staat de volgende wedstrijd op de agenda: het Belgisch Kampioenschap LD duatlon in ... jawel... Luxemburg.
We vliegen er terug in.

maandag 13 april 2015

Topdagje in Horst!

Voorloper

Zondag - om half 6 's morgens gaat de wekker. Direct bed uit want om 6uur moeten we de auto in naar Nederland. Vrouw en kinderen idem. Dan heb je toch wel efkes het gevoel: "wat voor een (uit de hand gelopen) hobby is dit". Maar het officiële pakje van de Belgische nationale ploeg hing klaar om aan te trekken.Wohow! Dat geeft vleugels....

Dat pakje had ook een ander effect. Ik had toch wel het gevoel dat ik op één of andere manier moest tonen dat ik dat pakje waard was. Dat gaf me in de laatste drie kwartier voor de wedstrijd toch wel wat extra zenuwen.

Duatlon dus. Ik heb heel weinig ervaring met die discipline. En dat bleek al van in het begin. Ik sta daar in dat startvak, kijk rond mij en ken niemand. Ik kan dus niet inschatten wie mijn tegenstanders zijn in de categorie 45-50, want alle mannen van 20 jaar tot 55 jaar staan in dezelfde startbox. Maar ja zelfs die mannen in mijn leeftijdscategorie ken ik niet natuurlijk. Eén ding is zeker, op zo'n Europees kampioenschap staan de toppers aan de start: ze komen niet voor niks van Denemarken, Oostenrijk, Groot-Brittanie, Duitsland, Hongarije naar het Nederlandse Horst voor een wedstrijd van pakweg 3 uur). Dat ik geen duatlon-ervaring heb, bleek ook uit het feit dat ik blijkbaar wat laat in de startbox was aangekomen - 5 minuten voor de start - en die stond al vol. Ik moest dus redelijk achteraan starten. Dat is een foutje dat ik geen 2 keer zal maken, denk ik.

Maar soit, 10 km lopen - 60 km fietsen - 10 km lopen staan op het menu. En de heel moeilijke opdracht om enerzijds te doseren, en anderzijds niet te talmen. De wedstrijd is te kort om echt in te houden, en net iets te lang om te sprinten.
Mijn plannetje was om de eerste 10 km te lopen aan 15 km/u, dan op de fiets vol gas te geven en daarna te kijken wat ik nog in de tank had voor de laatste 10 km (ik hoopte op een 14 km/u, maar als je op zo'n moment stilvalt dan kan het snel bergaf gaan)

1e RUN

De start was een ramp. Ik stond dus zoals gezegd veel te ver achteraan, en moest direct proberen opschuiven in een compacte groep. Dat betekende dus risico's pakken in de grasberm naast de looppaden. Maar....tjonge jonge .... wat een goeie benen had ik, zeg. Ik leek wel op wolkjes te lopen. Zalig gevoel, en ik schoof dan ook snel op. Eens het deelnemersveld uit elkaar geslagen was, merkte ik dat ik niet echt in de kopgroep liep, maar wel in een mooi groepje van 5 in de - pakweg -  subtop. Toen ik op het einde van de 2e van 4 rondes voelde dat het tempo lichtjes achteruitging in dat groepje, nam ik de leiding en voerde de forcing. Juiste beslissing blijkbaar, de andere 4 konden niet volgen, en ik zou de volgende 2 rondes nog veel volk oprapen dat duidelijk te snel gestart was.

Mijn tempo in de eerste run was hoger dan ik voorzien had, maar ik had het juiste gevoel, vond ik: niet gesprint, maar ook niet getalmd. Pittig maar zeer gelijkmatig doorgelopen, op het randje.

RUN 1 0:35:54; 9,38 km;  tempo 3:49 (15,7 km/u) gem HSL 159; max HSL 164 

BIKE

De wissel verliep vlot, en op de fiets geen seconde getwijfeld. Op 't groot blad - tsjakka - gas geven. 't Was wel even verschieten in de eerste van 3 rondes, want er stond echt veel wind op het Nederlandse vlakke land, en de verleiding om kleiner te schakelen was groot, maar toen ik dat één keer deed en direct mijn snelheid met 5 km/u zag dalen, was de beslissing snel genomen - blijven gas geven op een groot verzet. Enorm genoten ook van het vlammen op de tijdritfiets. Op een bepaald moment kwamen de 6 leiders bij de profs mijn voorbij gesjeesd (ze waren 20 minuten voor ons van start gegaan), en dat was wel knap om te zien. Maar meer dan 2 à 3 km/u sneller reden die toch niet. Het gaf me opnieuw het gevoel dat ik niet slecht aan 't rijden was. Ik miste mijn teamgenoot Seppe in die kopgroep, maar die had blijkbaar zijn dagje niet echt en werd uiteindelijk 11e in een heel sterk deelnemersveld.  Alles begon in de derde ronde wel serieus wat pijn te doen, maar hey "Als 't pijn begint te doen, begint de fun pas echt." : )

BIKE  1:32:14; 56,65 km; 36,9 km/u; gem HSL 148; max HSL 157

Op voorhand had ik hier iets sneller verhoopt (38 - 39 gemiddeld), maar op een zeer bochtig en zeer winderig parcours was dit op dit moment misschien wel het hoogst haalbare. Maar toch denk ik dat er hier nog wat groeimarge op zit. Mits nog meer snelheidstrainingen in februari en maart kan ik hier nog in groeien.
Als je ziet dat ik vorig jaar in Frankfurt in topconditie 35,5 km/u reed op een golvend parcours gedurende 180 km .....

2e RUN

En dan kwam het meest onvoorspelbare gedeelte. Wat zou ik nog in de tank hebben voor de laatste 10 km lopen? Toen ik van de fiets sprong, was het eerste teken niet echt positief. Mijn onderrug voelde zeer pijnlijk aan. Maar eens ik uit de wisselzone was, en mijn looptempo zocht, vond ik bijna onmiddellijk terug mijn goeie benen van de eerste run. Godverdoeme zeg, dat was goed nieuws. Ik liep nog boven de 15 km/u.
Ondertussen werd ik al gans de dag enorm gesteund door mijn supporters (Stefaan van Tritraining (opskuven Christophe opskuven - riep hij al na 200 meter), mijn vrouw Iris, mijn kinderen Robben & Jolien, mijn vader en mijn nonkel Roland - de max om die er allemaal bij te hebben. Ze geven je telkens bij elke passage weer de nodige adrenaline kicks om door te gaan).
Op dat moment begon er wel van alles door mijn hoofd te spoken: Waar zit ik nu in de wedstrijd? Wat is mijn positie? Omdat alle reeksen door elkaar lopen, en verschillende reeksen op verschillende tijdstippen gestart zijn, loop je eigenlijk volledig in het ongewisse. Zeer vervelend.... en ook voor de supporters was het onduidelijk. (Stefaan, misschien moet jij daar eens iets op bedenken met bib timing? Positie doorsturen naar je Polar, Garmin vanuit het tijdsregistratiesysteem? Een gat in de markt? : )  ).
Maar 't gevoel was dik in orde. Ik haalde enorm veel lopers in.
De laatste 4 kilometer waren wel super zwaar. Ik kon de kilometertijden van 4:00 net niet meer halen. Alles begon pijn te doen, de motoriek werd wat minder.... en de onzekerheid over mijn positie werkte een beetje op mijn zenuwen.
Eén kilometer voor de finish werd ik plots voorbijgesneld door een Brit, die ik echt niet kon bijhouden. Hij bleek achteraf niet in mijn leeftijdscategorie te zitten (oefte). Achter mij zag ik nog iemand een poging ondernemen om zijn achterstand op mij in te halen, maar die kon ik met een laatste versnelling (compleet in verzuring weliswaar) nog afhouden. Na de finish efkes helemaal dood, en dan direct verbroederen met de supporters. Mijn eindtijd bleek beter dan mijn verwachtingen, ik had een heel goeie wedstrijd gelopen, en had het gevoel dat ik het Belgische shirt waardig was.

2e RUN 0:37:43; 9,28 km; tempo 4:03; 14,8 km/u; gem HSL 158; max HSL 165

Maar ook daar...niks van informatie over mijn eindpositie. Toch een vervelend aspect bij een voor de rest perfect georganiseerde wedstrijd in een prachtig domein.

Eén uur later hing eindelijk de uitslag uit. En ik kwam apetrots bij mijn supporters: 6e! 6e! Op een EK!!!! Nie normaal!
Ik moet toegeven wat mijn nonkel al jaren zegt: duatlon is echt iets voor mij.

Resultaat: 10 km lopen- 60 km fietsen - 10 km lopen in 2u48m27s; 6e in mijn leeftijdscategorie, 36e van alle amateurs ongeacht leeftijd, 66e van alle deelnemers (inclusief profs). 

TOEKOMSTMUZIEK?

Trots zijn is één ding, maar ik krijg graag vooruit en leg voor mezelf graag de lat hoog. Et voila - schijf op - als ik volgend jaar terugkom, ga ik voor een podiumplaats. Da's genoteerd? Volgend jaar wil ik echt pieken voor deze wedstrijd, wil ik februari en maart helemaal in het teken stellen van de voorbereiding op het EK duatlon.

Kan het? De 5e (een Nederlander) eindigde 15 seconden voor mij. Dat kan dus. De 4e (een Deen) eindigde 1m20 voor mij. Dat is niet onmogelijk. Maar dan sta je natuurlijk nog steeds niet op het podium. De derde dan maar eens opgesnord in de uitslag. Een Brit, en die was 4m30s sneller dan mij. En de 2e, een Deen was 5 minuten sneller dan mij. Aouch.... dat betekent dat ik nog meer dan 1 km moest lopen toen zij al binnen waren. Dat is dus veel, heel veel..... Maar ik wil het wel eens proberen. Wie niet waagt, ......
Over de eerste (ook een Deen) babbelen we niet. Die gast was 9 minuten sneller dan mij. Jezus! (dat was niet zijn naam, nee. : )  )

En nu efkes heel hard genieten: 6e op een EK. Dat we dat nog hebben mogen meemaken... en dat mooie Belgische pakje in mijn kast. A happy man!





  







vrijdag 10 april 2015

Kinderdroom

Droom

Als ik een kind was, dan was ik - meen ik me te herinneren - eerder sportief in een passieve zin, nl. ik was zeer geïnteresseerd in sport. Maar ik was niet echt een actieve sportbeoefenaar. Ik zat niet 'op den atletiek' of 'op de voetbal'. Maar toch droomde ik 's nachts af en toe van die heroïsche dromen. Misschien herken je ze wel. Je zit op de tribune bij de laatste kwalificatiematch van de Rode Duivels, de spits blesseert zich, de bondscoach blijkt geen reservespeler voorhanden te hebben, er wordt omgeroepen door het stadion of er iemand de duivels uit de nood kan helpen, en ... iedereen in het stadion kijkt naar jou. Hup...één droomseconde later sta je op het veld met de Rode Duivels. Als je wat geluk hebt, schiet je niet al te snel wakker, en maak je het nog mee dat  je de verlossende kwalificatiegoal scoort (liefst met een retro).

Wel aan die droom moest ik gisteren terugdenken, toen er een pakje van de Vdtl (Vlaamse duatlon en triatlonliga) in mijn brievenbus lag. Want, jawel, zondag in Horst aan de Maas gebeurt het dan toch nog: ik vertegenwoordig officieel België op het EK duatlon.


Wel, ik blijf daar een emotioneel kieken in, het doet me echt wat.
Ik moest gisteren ook terugdenken aan mijn 4 grootouders zaliger, stuk voor stuk sportliefhebbers tot en met. Wat zouden zij dit mooi gevonden hebben.

De voorbereiding

Zoals ik in mijn vorige post reeds vertelde, had ik nog wat werk aan het fietsen. Lopen iets minder. Dit heb ik de laatste 5 dagen uitgespookt:



  • Maandag: een rustige looptraining van 11 km aan 12,8 km/u
  • Dinsdag: een heavy fietstraining: 97 km met daarin blokken van 20, 10 en nog eens 20 minuten hoog in de intensieve zone, en dan nog een langere blok van 40 minuten in de laag intensieve zone. Moyenne van 33,1 km/u. Lekker gereden!
  • Woensdag: opnieuw een rustige looptraining van 10,3 km aan 12,9 km/u
  • Donderdag: een laatste koppeltraining: 60 km op en iets over de grens tussen extensief en intensief (werd een moyenne van 32,8 km/u). Maar de belangrijkste opdracht was om direct daarna 3 km tempo te lopen en daarna 3km uit te bollen. De tempo-kilometers liep ik aan 3:55; 3:40 en 3:42. Helemaal niet slecht. Toch 2 kilometer boven de 16 km/u.
Daarna begon de rustperiode. Zo heb ik vandaag enkel 40 minuten core stability oefeningen gedaan, en mijn fiets helemaal in orde gezet.

De wedstrijd

Maar nu dus, het Europees kampioenschap. Ik kom uit bij de Age Groupers (amateurs) van 45 tot 50 jaar. Een relatief minder bekende sport voor mij, duatlon, en ook vrij onbekende afstanden (10 km lopen - 60 km fietsen - 10 km lopen), maar vooral een compleet onbekend deelnemersveld voor mij. Maar één ding is zeker: 't zullen toppers zijn. En die duatleten, dat zijn snelheidsmaniakken. Meestal vliegen ze in de eerste kilometer al aan razende tempo's uit de startblokken.
Ik zit me hier dus enerzijds weinig illusies te maken, maar anderzijds ga ik wel voor een zo scherp mogelijke uitslag. Ik zit me dus suf te piekeren over een wedstrijdstrategie. En ik denk dat ik voor de volgende ga: mijn eigen race lopen. In de eerste 10 kilometer ga ik me de kop niet zot laten maken, en ga ik voor een eigen goed tempo (maar zonder al direct in het rood te gaan zoals op mijn vorige veel kortere duatlon-ervaringen), en dan wil ik op de fiets helemaal 'lös gehen', eens echt hard op de trappers duwen, vlammen.... in de hoop dat ik daarna nog net genoeg jus in de benen heb voor een stevige afsluitende 10 km. Laat ons zeggen dat 'helemaal choco aan de finish komen' zowat het plan is. Let's have some fun!
En ... ik ga het lichtblauwe suit met de driekleur met heel veel trots dragen. Om hem daarna mooi te bewaren voor - wie weet - mijn kleinkinderen. Misschien dat ik ze dan wel eens op de schoot zet, en vertel over toen opa België vertegenwoordigde ....



dinsdag 7 april 2015

loopkwaliteit en fietsdepressie


Het is vandaag dinsdag en ik moet nog iets schrijven over mijn vorige trainingsweek. Wel, dat voelt zeer raar aan: ik zit hier uit te puffen van een zeer zware, maar tegelijkertijd zeer goeie fietstraining van 100 km, terwijl ik eigenlijk iets moet schrijven over mijn ondermaats fietsen van vorige week.

Ik heb vorige week welgeteld 60 km gefietst. Yep, 60 luttele kilometers. Shame on me! De eerste 30 waren nog stevig : een rit op de rollen met INT blokjes van 10 min - 8 min - 6 min - 4 min en jawel (de betere raadseloplossers onder jullie hadden hem al) 2 min.
Maar wat ik er zaterdag van bakte, was werkelijk ontgoochelend. Ik vertrok voor een rit van ongeveer 100 à 120 km, maar na 14 km keerde ik mijn karre, en reed onverrichterzake terug naar huis. 'T Was alweer echt koud, er stond een kille noord-oostendwind, en ik kreeg een motivatiedip van jewelste. Jawel, ik was de winter kotsbeu. "Kust mijn ******" vloekte ik, en ik ging thuis nog wat gaan vechten tegen een boomwortel die er uit moest.

Soit, 't was niet alleen slecht vorige week hoor, ik heb goed gelopen en er zat zeer veel kwaliteit in. Even op een rijtje:
  • dinsdag een loop van 13,5 km met daarin 3 kilometers aan LT (tempo's 4:08 - 4:19) en 4 kilometer in de intensieve zone (tempo's 3:50 - 4:07)
  • donderdag na het fietsen op de rollen direct 4 km gelopen aan 15 km/u (tempo 4:01)
  • vrijdag nog eens 14,5 km met daarin 5 snelle stukken van 700 meter (tempo 's 3:55; 3:42; 3:47; 3:47; 3:41)
  • zondag een nuchtere negatieve ochtendloop met daarin de laatste 4 kilometer aan LT en INT (tempo's 4:05; 4:16; 4:04; 4:06)
Zowat 18 à 19 kwaliteitkilometers op een totaal van 40 kilometer. Da's stevig gelopen.


Soit, volgende week zondag Europees Kampioenschap Duatlon in Horst a/d Maas (NL). Wat betreft het lopen heb ik mijn werk gedaan, denk ik. Ik ga nog wel wat lopen volgende week, maar toch vooral rustig extensief. Bij het fietsen heb ik nog tuning-werk dus. Maar zoals helemaal in het begin van deze post vermeldde, daar heb ik vandaag stevig aan gewerkt. Ook donderdag rij ik nog een langere rit maar daar zal ik niet te zot doen, gewoon kilometers malen.
Zoals jullie merken, ik ga niet al te lang taperen voor de wedstrijd volgende week. 2 dagen rust moet volstaan, denk ik.
IK ben wel zeker dat ik daar verschrikkelijk ga afzien. Die duatleten, dat zijn echt beesten. Ik moet dus nog eens goed nadenken over mijn wedstrijdstrategie, want als ik uit mijn sloffen ga schieten zoals op kortere duatlons (vorig seizoen in Destelbergen en dit seizoen in Melle), dan ga ik crashen, vrees ik.
Ik post zeker nog een update vrijdag of zaterdag (voor de wedstrijd).

woensdag 1 april 2015

Windsurfing


DEze week stond helemaal in het teken van de stage van Tritraining in Zeeland. Iets om naar uit te kijken, maar hoe dichterbij de stage kwam hoe duidelijker het werd dat we uitzonderlijke weersomstandigheden zouden moeten trotseren. Uitzonderlijke slechte dus ... ze gaven enorm veel regen en 7 beaufort westenwind. Oh my God!
Het werd dan ook een stage met hindernissen, maar eind goed al goed, heelhuids thuisgekomen.

In de zaterdagriit van 160 km had ik goede benen, behalve de laatste 10-15 km. Dit zijn dan ook afstanden die in mijn overgangsseizoen niet of nauwelijks op de menukaart (zullen) staan. Op zondag waren de omstandigheden helemaal knettergek. De rit werd sowieso al ingekort omwille van het gevaar op de Zeelandbrug. Maar toen we na 15 km Vlissingen passeerden en we al 15 km in de gietende regen gereden hadden, besloot ik onderdak te zoeken in een herberg in Vlisisngen, en het risico op ziekte of valpartijen niet te lopen. De grens tussen sissy-gedrag en gezond verstand is soms dun.

Na de overtocht met de ganse bende naar Breskens, besloot de ganse groep in deze demonische omstandigheden in rechte lijn naar eindstation Oedelem te rijden. Nou ja, in rechte lijn? Met 7 beaufort zijwind was er niet echt sprake van rechte lijnen. Hoe wij ons op onze fiets hebben kunnen houden in die omstandigheden, was echt niet normaal. We bleven mooi bij elkaar, en probeerden het op één of andere manier veilig te houden, en zoveel mogelijk in waaier te rijden.Ondertussen ontweken hier en daar wat losgerukte takken op het wegdek. Memorabel.


Maar ook in de week al wat leuke trainingen gedaan:
- op maandag bijvoorbeeld een ritje met de tijdritfiets aan 32 km/u (nochtans redelijk ingehouden)
- op woensdag een berezware (en laatste spinningles)
- en op vrijdag (net voor de stage) een looptraining aan 13,6 km/u

Nog 2 weken voor het EK duatlon in Horst. Trainen, Scheire, trainen....!