Road to Roth week 3: bijna 10

De goesting is enorm. Ondanks het feit dat ik het nog redelijk kalmpjes aan doe, en niks probeer te forceren, klok ik zonder het goed en wel te beseffen deze derde week al af op bijna 10 trainingsuren. Da's vroeg op het seizoen, maar het voelt al redelijk natuurlijk aan. Het heeft vanzelfsprekend ook te maken met het nog redelijke weer waardoor ik nog buiten de fietsuren kan volmaken, want op de rollen hou ik het meestal bij een uurtje, maar die heb ik voorlopig nog maar 1 keer moeten uithalen.

Heel jammer dat deze week de zwemtraining van Mr T op zaterdag afgelast was. Ik had er op gerekend om deze week eindelijk 3 zwemtrainingen te kunnen afwerken.
Maandag en woensdag had ik immers 2 zalige zwemtrainingen achter de kiezen. Zalig omdat ik een mooi evenwicht vond tussen bewust bezig zijn met mijn techniek, en toch in een soort flow door het water glijden en daarvan genieten:

maandag:
200 in (1:55)
200 rugcrawl
3 * 100 (1:48; 1:50; 1:52)
300 616 paused progression (focus on upper arm)
3 * 100 (1:51; 1:52; 1:52)
300 pb + paddles
3 * 100 (1:54; 1:53; 1:57)
100 torpedo kick fins

woensdag:
200 swim 1:57
200 pb + paddles 1:57
200 swim 1:56
300 swim 1:59
300 pb + paddles 1:59
300 swim 2:00
100 swim 1:49
100 pb + paddles 1:59
100 swim 1:49
100 pb + paddles 1:57
100 swim 1:53 

Maar vooral op de fiets voel ik me goed. Ik merk dat ik echt zin heb om kilometers te bollen. Dat ik volgend jaar terug de volledige afstand doe, brengt iets los in mij dat ik nog nooit voelde. Vroeger keek ik altijd op tegen die lange fietstrainingen. De grootste opofferingen die ik voor me zag waren de vele fietstrainingen boven de 100 km die ik zou moeten rijden. Nu heb ik het gevoel dat ik net daar het meest naar uitkijk, dat ik dit seizoen veel lange fietstrainingen ga rijden. Ze kosten het meest tijd natuurlijk, en in de loop van het seizoen zullen ze soms wel eens lastig of ééntonig aanvoelen. Maar op één of andere manier kijk ik er enorm naar uit.
De 83 km van vandaag waren een echte babbelrit met een gemiddelde hartslag van 107. Maar als je 's morgens in de regen toch beslist om te starten in de regen, en daarna beloond wordt met 40 zonnige laatste kilometers, dan voel je je de koning te rijk. Een ganse voormiddag in de buitenlucht, wij triatleten zijn zo'n gelukzakken.

Volgende week plan ik nog een gelijkaardige trainingsweek en dan wordt er even een weekje teruggeplooid. Ciao

Tussendoortje: SWOLF?!

Ze zijn nog braafjes bij Swimsmooth, tijdens het neerhalen van de SWOLF als efficiëntie-parameter voor het zwemmen. Met mijn kleine handjes, niet zo mobiele schoudergewrichten en zwakke ape-index (ik ben een aap, ik weet het, maar niet als het over de relatieve lengte van de armen t.o.v. mijn romplengte gaat) weet ik er alles van.
Samengevat: de SWOLF-index is geen kl***n waard, maar lees toch dit eens om er overtuigd van te geraken: swimsmooth over SWOLF

Oh ja, heb ik al gezegd dat Swimsmooth de max is! Swimsmooth boek lezen + daarop gebaseerd trainen zorgde ervoor dat een baksteen als ik in 2014 in Frankfurt 1u13 zwom over 3,8 km in plaats van de 1u22 van voorheen. En ik kwam fris als een hoentje, uhm ... als een vis, nee...als een amfibie ... uit het water.

Road to Roth week 2: extensieve zone

't Zijn de eerste trainingsweken, dus veel speciale trainingen moeten jullie op dit moment niet verwachten. De bedoeling van de eerste maand is om te wennen aan de dagelijkse trainingsroutine. Bijna alle trainingen worden dan ook in de extensieve zone afgewerkt: basisconditie kweken en proberen om wat overtollig vet te verbranden.

Enkel de zondagsrit was wat geaccidenteerd. Ondanks de korte nacht (met open mond zitten kijken naar het WK in Kona (Hawaii)) had ik een paar cartouchen in mijn rugzak zitten: eerst eens het gashendel opengezet op de kasseien van Mater, en dan langs de Schelde ook nog eens koers gemaakt. Dat leverde een training op met veel extensief werk, maar ook wel wat gevarieerd intensiever werk.

Niet de bedoeling om dat heel veel te doen in deze fase van het seizoen, maar nu en dan eens prikken mag wel, vooral in het water en op de fiets. In het lopen ben ik nog uiterst voorzichtig: de benen voelen nog niet luchtig aan, ik rol nog niet over de macadam zoals moet. Dus het gevaar op blessure is in het lopen nog te groot. Al blijven de tempo's van mijn extensieve looptrainingen wel deftig (4:34 en 4:40).

Voorlopig enkel rustig en goed nieuws vanop het trainingsfront. Nu is het zaak om ook wat gewicht te laten wegsmelten: met mijn 74,3 kg sta ik nog te zwaar. Ideaal voor mij is als ik vrij snel rond de 73 kg kan hangen in deze fase.

The Road to Roth: week 1

Voila, we zijn terug vertrokken. En blij dat ik ben. Je kan dat niet geloven. Vier weken off season, dat was voldoende. Het begon te enerveren, te jeuken, te kietelen, .... De goesting is alweer volledig aanwezig. Is die eigenlijk weggeweest? Ik denk het niet, dit jaar niet nee. Maar het was verstandig om terug te plooien, om lijf en leden efkes te laten rusten, of .... uhm .... op andere manieren te teisteren. 😜 (zie de gewichtscurve van vorige maand).

De maand oktober staat helemaal in het teken van opnieuw wennen aan de trainingsroutine. Er moet geen immense hoeveelheden getraind worden, het aantal uren blijft nog redelijk beperkt. Die trainingen moeten ook helemaal niet zwaar zijn. De sleutel deze maand is: mentaal en fysiek terug wennen aan quasi dagelijkse trainingen.

Week 1 was op dat gebied een uiterst geslaagde week. Kijk maar :

De maximum zwemafstand was 1900m, de maximum fietsafstand 45 km en de maximum loopafstand 8,3 km. En het zijn die korte afstanden die er voor zorgden dat ik reeds in week 1 elke dag tot iets in staat was.

Als je er 4 weken uit geweest bent, dan krijgt bovenstaand schema - met elke dag wel een kleurtje - voor mij plots ook een soort van esthetische schoonheid. Raar hé?

Volgende week terug aan de bak. Maar volgende week staat er ook een kort nachtje gepland: zaterdagnacht meerbepaald. En het heeft niks te maken met uitgaan, of 't beest uithangen. Wel alles met Kona, het WK Ironman in Hawaïi. Dat wordt weer gekluisterd zitten aan de buis tot pakweg 3 à 4 uur 's nachts. En zoals elk jaar weer: beginnen dromen, rekenen, mezelf opladen, maar .... vooral dromen dat heel misschien, heel heel heel heel misschien ..... ooit .... als ik mezelf eens compleet maar dan ook compleet overtref .... ikzelf aan de start mag staan op het strand van Kona, en mag finishen op het Mekka van de triatlonwereld: Alii Drive. Of ik dat ooit kan halen? Eerlijk? Nee, dat denk ik niet. Ik zal zelfs meer zeggen, ik ben wel bijna 99,9% zeker van niet. Maar hey, 't is toch heerlijk om af en toe eens weg te dromen van die 0,1%? Kona dus, zaterdagnacht, een nachtje heerlijk escapisme.

Off season deel 2

Dit was off season deel 2

Maar vooral, dit was off season:

Je kan zien dat ik goed heb opgebouwd en ..... ik heb vandaag mijn piek bereikt (75,3 kg).
😃

Soit, off season kan bij deze afgesloten worden. Ik voel me een vetzakske, en ik wil terug sportman worden, op mijn eten en drinken letten en vooral weer in vorm komen. Vier weken da's zowat het maximum dat ik aankan zonder mijn vaste sportroutine. Dus morgen 2 oktober start 'the road to Roth' - 1 juli 2018: 3,8 km SWIM - 180,2 km BIKE - 42,1 km RUN.

Off we go!