week 21: buiten

'Triatleten beleven meer' wordt er soms gezegd in het wereldje. En dat klopt wel. Dat gevoel kan je bijvoorbeeld krijgen als je om 6u30 bij -4°C aan je voordeur staat, klaar voor een nuchter ochtendloopje naar je werk. Je kan ook zeggen 'triatleten zijn knettergek', maar dan antwoorden wij gewoon 'gekken beleven meer'. : )

Eindelijk kon ik deze week opnieuw met mijn fiets de buitenlucht trotseren. Zalig was het om op zaterdagmiddag in een stralend winterzonnetje langs de dijk te rijden. Het was er aan te merken bovendien dat ik een paar weken op de rollen had gereden: zeer veel kracht in de benen, maar een beetje ingeboet op uithouding, waardoor de benen voorbij kilometer 50 wat zwaarder aanvoelden.

Ondertussen zat ik ook in de voorlaatste periode van een zware werkperiode. Vanaf begin februari kan ik een serieus tandje terugschakelen op het werk (minder uren) waardoor ik veel meer ga kunnen focussen op de trainingen. Ik kijk ernaar uit, want aan ambitie ontbreekt het mij niet voor seizoen 2017.

Hier is mijn weekje:

week 20: recup

Dat de eerste 3 dagen van deze week recup zouden zijn, dat was ingecalculeerd, maar het was zo'n crazy werkweek tot en met zaterdagmiddag, dat ik ook de rest van de week niet echt heb kunnen doortrainen zoals gepland.

Slechts 1 zwemtraining en 1 looptraining dus deze week. En - maar dat is voor iedereen zo die in de winter moet doortrainen - die trainingen op de rollen, ze zijn nuttig maar ze beginnen ook te vervelen. Wat heb ik zin om buiten de wind te voelen, het winterlandschap te bewonderen vanop mijn fiets. Maar de weergoden staan niet gunstig, ook niet voor volgende week, koud en dus te gevaarlijk voor gladde plekken. Nog even geduld, Christophe.

week 19: tevreden

Heel tevreden over mijn eerste trainingsweekje in 2017. Het was nochtans een pittige werkweek (officieel vakantieweek, maar ja). Ook een echte gladde winterweek, dus geen buitenritten maar wel 12 trainingen.

Enkel goed nieuws eigenlijk deze week. Ik begin een veel beter watergevoel te krijgen en betere tempo's te zwemmen, ik loop moeiteloos duurloopjes aan 13 km/u, mijn fietstrainingen op de rollen verlopen zeer vlot met de combinatie Wahoo Kickr - Trainerroad. Hier kan ik echt gerichte trainingen mee doen, kijk maar eens naar de VO2 max training waarmee ik deze week heb afgesloten (slechts 3 uur na de looptraining)

25 sprintjes van 18 à 25 seconden aan hogere wattages. Er zal panache op zitten deze zomer als ik zo kan blijven trainen.

Nu komen er 3 rustdagen aan, en dan pikken we terug de draad op. Alpe d'Huez, here we come! Gérardmer, here we come! En misschien (eerst eens overleggen met het thuisfront): Europees Kampioenschap duatlon, here we come!

week 17 en 18: glad

Eerst en vooral wens ik al mijn supporters en volgers een heerlijk, inspirerend en sportief 2017. Of het gaat om een start to run, om een eerste Ironman of een zoveelste Belgische titel biljart, probeer je ambities waar te maken, maar vooral ... geniet van het sporten.

Mijn laatste 2 weken van 2016 zagen er als volgt uit:

Veel op mijn rollen gezeten, zoals jullie kunnen zien. Het was de laatste tijd dan ook regelmatig glad op de weg.
Eén van de laatste keer dat ik buiten op de fiets zat, was in de Ardennen. Het was zo'n dagje waarop bijna alles fout liep. Wij zaten ongeveer op 200 meter hoogte, in de kom van La Roche. De eerste kilometers waren dan ook fiks klimwerk. Het was berekoud, maar daar kan je je op kleden natuurlijk. Maar na 4 km zat ik op de ARdense hoogten ook in een enorme mist, je zag niet veel en was duszelf ook niet echt zichtbaar. Vier kilometer verder probeer ik te schakelen, en blijkt mijn achterste versnelling niet meer te verleggen. Alles op de zelfde steek vanaf dan dus. : ) Mijn hartslagmeter gaf er wat verder ook de brui aan, en voor de rest was het hier en daar hopen dat ik niet met mijn klikken en klakken van mijn fiets tuimelde, er lagen daar in de mistige heuvels toch nog een paar verraderlijke ijsvlekken. Thuisgekomen na ochottekes 32 km, blij dat ik het er zonder kleerscheuren had afgebracht, en dat de chauffage in ons appartementje goed functioneerde. : )
Drie dagen later heb ik een ritje voor de boeg naar Berlare om daar het oudejaarsetentje voor te bereiden. Ik kwam toe in Berlare en hoorde als item op het radionieuws dat er veel mensen met breuken in het ziekenhuis waren binnengebracht, het lag immers gevaarlijk glad buiten. Dat ik daar niet bij was, was een half mirakel moet ik zeggen.
Twee keer veel geluk gehad en voorzichtig genoeg gereden, maar dit soort risico's ga ik toch laten varen de volgende periode. Als het gevaarlijk is, rij ik op mijn rollen.

Qua lopen wordt het ondertussen tijd om opnieuw aan te knopen met de gewoonte om drie keer per week te gaan lopen. Twee keer is goed om de basis te onderhouden, maar om weer progressie te maken is dat onvoldoende. We maken er werk van.