week 26: kortje

Zoals aangekondigd was deze week een korte trainingsweek. Zaterdagochtend ben ik samen met mijn vrouw vertrokken naar Rotterdam voor ons 25 jaar samen-zijn. Geen zwemkleren, geen loopschoenen, geen fiets, nee ... zelfs geen core stability-attributen meegenomen. Gewoon genieten van het city-tripje en van het samenzijn.

Niet al te veel trainingsuren dus deze week, want er zat geen ruimte in voor een langere fietstraining. Maar ik ben vooral blij dat ik 2 keer de weg naar het zwembad gevonden heb, en opnieuw met enig vertrouwen in het water lag.
De fietstraining op de rollen op dinsdag was een zware, met 9 keer een krachtblokje van 2 minuten aan 120% van mijn overslagwattage, aan 312 watt dus.
Vrijdag dan nog 2 looptrainingen met in de laatste van de 2 een INT blok van 2 kilometer aan 4:01 - 4:04, hartslagen mooi in het midden van het INT blok. Niks geforceerd dus.

Benieuwd hoe maandag het hervatten van de training weer aanvoelt, na een weekend met heeeeel veeeeel lekker eten. : p

week 25: topweekje

Wat een heerlijke sportweek. Op donderdag kunnen genieten van een zalige Europese wedstrijd in het Vandenstockstadion met mijn zoon Robben. We zitten in een goede periode 4-2 winnen van Zulte, 2-0 van Zenit en nu ook 1-4 op Oostende. Ze vliegen vlot in de netten de laatste tijd.

Maar misschien was dinsdag nog wel leuker - ik deed een gastoptreden als triatleet in het klasje (zesde leerjaar) van mijn nichtje Hannah. Zij zijn bezig met een sportproject en vroegen zich af wat triatleten zo allemaal eten. Ik in vol ornaat - met de tijdritfiets en de tijdrithelm - naar daar gereden. Het was zalig om uiteindelijk meer dan een uur bestookt te worden met vragen. Ik zag een paar oogjes schitteren bij de verhalen over de Ironman-wedstrijden. Ik denk dat er een paar 's avond in hun bed liggen dromen over triatlon nu. Goed gelachen ook als ik de kinderen liet proeven van ORS drank, energiedrank, energierepen, maar vooral ... energiegels. : )

Maar soit, jullie willen hier vooral lezen hoe het met mijn trainingen gaat zeker. Wel het was ook op dat gebied een topweekje. Kijk maar!

Een weekje van bijna 12 uur, dat is lang geleden.

Natuurlijk heeft dat veel te maken met het zalige zonnetje. Dat zorgt ervoor dat ik weer buiten rij, en buiten rij je nu éénmaal langere ritten dan op je rollen. Toch heb ik er voor gezorgd niet enkel volume te trainen (248 km gebold deze week), maar ook kwaliteitsblokken in de trainingen te steken: maandag zat er een intensief blokje tegen de wind in van 40 minuten, woensdag koos ik voor een Vlaamse Ardennenrit met een paar trage langere hellingen (atypisch voor de Vlaamse Ardennen- je moet ze dus weten liggen). En op zondag heb ik in de lange rit met Mr T eens 20 minuten het gashendel helemaal opengetrokken (met in het midden 2 minuten waarin het licht helemaal uitging). Vooral op woensdag merkte ik dat langere ritten al een tijdje geleden was.

Na 3 weken heb ik eindelijk weer de weg naar het zwembad gevonden voor 1800m baksteenslag. Man man man, wat was dat sukkelen zeg.

Last but not least: donderdag een looptraining met 6 sprints van 200m (dat was redelijk hard), maar vooral op zaterdag liep ik een 16 km aan 13,5 km/u zonder eigenlijk 1 keer iets te forceren, puur op gevoel en op een goed duurtempo. Dat geeft vleugels (zonder redbull te drinken).

Nu nog 4 dagen doortrainen, en dan leg ik er even 4 dagen de riem af. Ik hou jullie op de hoogte.

week 24: voorzichtig

Deze week stond in het teken van de voorzichtigheid: de verkoudheid was zeker nog niet van de baan, maar ik voelde wel al terug wat energie.
Van zwemmen was hoegenaamd geen sprake, ik weet uit de vorige jaren ervaring dat ik dan gegarandeerd opnieuw herval in de ziekte.
Lopen en fietsen lukte wel. De hartslagen liggen wat hoger, da's normaal. De kracht in de benen is nog niet helemaal terug. Onvermijdelijk loop je na zo'n periode wat vormpeilschade op. Maar ik heb toch al een paar keer écht terug kunnen genieten van mijn trainingen.
Vrijdagavond leek ik dan toch weer te hervallen. Waren die 3 heuvelsprints van 400m net iets te pittig geweest? of is dat fijn stof in de lucht de schuldige? Ik kan daar geen uitsluitsel over geven, maar  zaterdag liep ik al weer met een kop vol snot rond. Gelukkig het verstand gehad om mijn fietstraining op zaterdag te annuleren. En kijk, op zondag was ik terug de oude.

Al bij al heb ik er dus deze week uitgehaald wat er in zit: niks meer, niks minder. En dus ... mijn verstand gebruikt. Zou ik dan toch ooit op een verstandige leeftijd komen. héhé. : )

Maar wat mij vooral zeer hoopvol stemt, is dit:

en dan vooral dat gele prikkelige ding - man man wat heb ik dat gemist. Laten we er met zijn allen dubbelhard van genieten de volgende dagen.

week 22 & 23: up & down

Dit zijn ze, mijn weken 22 en 23:

 

Wie mij een beetje gevolgd heeft de laatste jaren, weet waarschijnlijk wel wat er gebeurd is? Inderdaad, ziek geweest. Ik had een heel mooie trainingsweek achter de rug, ging die op zondag afsluiten met een pittige looptraining van 12 km, maar dat ging niet meer. Ik had een zware verkoudheid opgelopen in het weekend, en die brak op zondag helemaal door. En als de volgende week begon, was het duidelijk dat er van trainen niks in huis zou komen: nauwelijks energie, koortsige nachten en een knoert van een verkoudheid.
Pas dit weekend heb ik schoorvoetend terug iets gedaan: wat core stability en krachtoefeningen en een voorzichtig loopje op zondag met .... pap in de benen. Van hieraf kan het alleen maar beter worden, zullen we dan maar denken hé. ; )