week 14: evenwicht zoeken

Zeker geen week die verliep zoals gepland deze keer. Een paar euvels: een fikse schouder/nek blokkage hinderde me (en hield me wat uit het zwembad), en vanaf vrijdag heb ik ook last van een sinusontsteking/verkoudheid.
Dat soort zaken horen er nu eenmaal bij, en dan is het wat zoeken naar een evenwicht: welke trainingen kunnen wel, welke niet? Altijd moeilijke afwegingen.

Het is dan ook een wat minder gevulde week geworden, Maar toch nog een paar mooie trainingen kunnen afwerken.
Ik heb besloten om nu zondag/maandag/dinsdag een soort van recup 3-daagse in te lassen. Kwestie van mijn nek en mijn verkoudheid te laten genezen. Enkel korte rustige bezigheidstrainingen op die drie dagen dus. En daarna terug de pees erop.

Ondertussen heb ik ook een nieuwe wedstrijd op mijn lijst voor 2019 toegevoegd: Challenge Geraardsbergen: een halve triatlon met 2 passages op De Muur. Nog een kleine 4 maanden om daarvoor klaar te stomen. Dat moet lukken.

week 13: positivity

Heb ik veel geklaagd vorige weken? Te veel? Was ik nog positief genoeg? Een lijstje met alleen positief nieuws deze week:

1. Twaalf uur getraind deze week. Yiha!!!!

2. Voor de eerste keer terug 14 km gelopen. Yiha! Aan tempo 4:32. Yiha!

3. Voor de eerste keer dit jaar meer dan 100 km gebold op één dag. Yiha!

4. Intermittent fasting werkt! Yiha!

5.  En dat weertje....... Yiha!

6. Als die scan in maart positief uitdraait (hopelijk Yiha!), ga ik vragen aan de bond of ik België mag vertegenwoordigen op het WK duatlon in Zwitserland. Yiha!

week 12: rustig weekje

Een rustig weekje, zo ziet dat eruit:

5 dagen kalmpjes aan, en dan in het weekend opnieuw de trainingen opstarten.

Zo 2 dagen niks doen, dat was niet 100% de bedoeling. Ik lig niet graag 2 dagen na elkaar helemaal stil. Maar het was zodanig druk op het werk, dat ik die 2 dagen bijna niet thuis geweest ben.

Op zondag probeerde ik voor de eerste keer wat tempo in mijn looptraining te steken. Mijn hartslagen vlogen door het plafond, maar het was genieten om zo eens een kilometer of twee aan 4:15 - 4:20 te lopen. Ik heb het gevoel dat mijn kine alweer topwerk geleverd heeft bij de behandeling van mijn ontsteking aan de hiel. Ook altijd trots dat ik zo'n ontsteking wegneem zonder de klassieker: grijpen naar ontstekingsremmers. Ik hou niet zo van ontstekingsremmers, nemen nooit de oorzaak weg van een probleem, en zijn op zich niet zo gezond om te nemen.

Ondertussen ben ik ook opnieuw aan het surfen op de kalender voor 2019. Mijn A-wedstrijden zullen in het najaar liggen: 2 halve triatlons of het WK duatlon in Zwitserland en daarna nog een halve triatlon.
In het voorjaar ga ik vooral voorbereidingswedstrijden doen, denk ik: 2 duatlons en misschien 1 of 2 kwarttriatlons om de snelheid wat aan te scherpen. Ja, het begint allemaal wat vorm te krijgen.

week 11: intermittent fasting

Ik had dus geen gelijk: de pijn in mijn lies tijdens het lopen heeft niks te maken met een hervallen in mijn liesbreuk. De liesbreuk lijkt goed genezen te zijn, de operatie goed gelukt. "Alles zit daar zeer strak", vertelde de dokter me. Altijd wat raar om zoiets te horen als die juist rond je lies heeft zitten voelen. 😳
Maar de grap moet nog komen: het is dus iets anders, maar ze weten niet wat het is. "Ja, die pijn waarvoor we je eind oktober geopereerd hebben, was misschien niet van die liesbreuk, maar van iets anders. Misschien zijn we door die pijn per ongeluk op die liesbreuk uitgekomen. Die is nu opgelost, maar de échte oorzaak van je pijn dus niet." Zeer plausibel, maar wel een beetje een raar gevoel natuurlijk. Begin maart ga ik dan maar onder een MRI scan om er een goed beeld van te krijgen. Ondertussen mag ik verder sporten alsof er niks aan de hand is. Dàt wilde ik horen. Zo krijg je mij met een glimlach terug uit je dokterskabinet.

Hier is mijn trainingsweekje van vorige week:

Ik ben daar eigenlijk wel tevreden over. De weersomstandigheden zijn toch niet van de poes geweest. Maar toch ben ik degelijk aan het trainen.

Ondertussen ben ik ook begonnen met wat ze nu met een hippe term 'intermittent fasting' noemen. Het is eigenlijk niet echt een dieet. Je blijft gewoon eten wat je nodig hebt. Maar .... je probeert dat te doen in een beperkt tijdsframe. Vertrekkend vanaf je ontbijt probeer je binnen de 24 uur alles binnen te hebben in een tijd van 8 à 11 uur. Ik doe het voorlopig ongeveer rond de 10 à 11 uur, afhankelijk van de situatie van de dag. Buiten dat tijdsframe mag je in de rest van de dag enkel water drinken. Dus, na het avondmaal geen dranken meer, geen kleine versnaperingen of nog wat overschotjes knabbelen, .... : water drinken. Effect op een goede week: ongeveer 1 kilo kwijt. En het gaat me goed af.
Voor atleten is dit interessant om te koppelen aan nuchtere rustige ochtendtrainingen om vet te verbranden.

Ik ben er geen freak in. Het is ook helemaal geen extreem schema. Maar het werkt wel, en wijkt eigenlijk niet zoveel af van wat ik al gewoon ben. Ik merk gewoonweg dat vooral de nutteloze voedselinname 's avonds makkelijk kan geskipt worden, en dat dat vrij snel effect heeft. En nee, ik word 's nachts niet wakker met een hongergevoel.

Volgende week ga ik eerst even 5 dagen recup inlassen. Tijd pakken om in vorm te komen. Niks overhaasten.