week 33 ombouwen

WE TRI FOR YOU

Alvorens ik mijn vorige trainingsweek overloop, eerst het belangrijkste. Het is niet mijn gewoonte - nee, het is zelfs de eerste keer - om jullie geldbuidel aan te spreken op mijn blog, maar nu heb ik een heel goede reden: zaterdagavond 22 april zal ik als deelnemer voor Mr. T. Triatlon Gent anderhalf uur rond de Blaarmeersen lopen in het kader van de Levensloop ten voordele van de Stichting Tegen Kanker. Als triatleet besef je zeer goed wat een rijkdom een gezond lichaam is. Maar veel te veel mensen trekken een slecht lotje, en worden geconfronteerd met die zware ziekte. Ik heb de laatste jaren in mijn omgeving een paar mensen gezien die de strijd zijn moeten aangaan. En dat heeft me echt geraakt. Ik ga dan ook niet alleen zelf lopen, maar heb ook nog andere lopers gezocht om te lopen op de levensloop: Katrien Schotte, Katleen Meganck, Denis Garcia, Joost Claerhout en Ingmar De Maertelaere zullen ook tussen 19u en 23u rondjes lopen rond de Blaarmeersen. Zo vullen wij samen een tijdsslot van 4 uur voor Mr T Triathlon, die onder het motto We Tri For You de uitdaging aangaat om 24 uur aan één stuk altijd minstens 1 deelnemer op het parcours te hebben.
Willen jullie een steentje bijdragen, dan kunnen jullie ons team of mij als loper sponsoren via deze webstek: http://www.levensloop.be/teams/mr-t-triathlon-gent. Kies voor 'voeg een gift toe'. Het volledige bedrag gaat naar de Stichting tegen Kanker en helpt om de strijd tegen kanker verder te zetten. Thanks in advance.

WEEK 33
In de vorige trainingsweek heb ik me echt triatleet gevoeld: uitdagende trainingen, 3 nuchtere zwemtrainingen, een brick training, een dag met de 3 disciplines, een serieuze vermoeidheidsdip en een bezoek aan de osteopaat. 😜

De zwemtrainingen gaan beter. Ik blijf makkelijk onder de 2:00/100 meter (voorlopig in een 25 meter bad). Die CSS training van maandag leverde zelfs 14 keer een tempo tussen 1:53 en 1:55 op. Er zit vooruitgang in. Maar de laatste tijd heb ik soms wat pijn in mijn rechterschouder en nek: niet tijdens de trainingen maar ertussen. De osteopaat/kinesist heeft mijn op vrijdag hard gewerkt op mij schouder om die weer los te krijgen en volgende week zit er nog zo'n sessie aan te komen. Met opvallend stramme heupgewrichten en schoudergewrichten kan een mens zich afvragen hoe ik er toe kom om zoveel te sporten. Maar Davy draaide het om: hij vertelde me dat het goed nieuws is dat ik aan sport doe, want anders zouden die gewrichten nog strammer worden. Sporten is dus voorlopig mijn beste verzekering tegen een looprekje. Maar ik mag dus virtueel bij al mijn resultaten in de kleine lettertjes zetten: 'ondanks een belachelijk zwakke lenigheid' 😃💪

De fietstraining van woensdag was er één die sporen zou achterlaten, die 3 blokken van 8 min in de hoog intensieve zone zetten mijn spieren zwaar onder druk. Maar het was wel genieten. Helemaal genieten was de eerste brick run van het seizoen: thuiskomen met de fiets, direct de loopschoenen en terug de baan op. Ik liep 3 km rond de 15 km/u en daarna 500m los. Mijn meest favoriete moment als triatleet: beginnen lopen na het fietsen. Love it!

Vrijdag had ik een kantelmoment. Ik was vertrokken voor een lange rit naar en door de Vlaamse Ardennen (rond de 120 km was voorzien). Ik ging zeer vlot de heuvels op, maar toch zat er duidelijk iets fout: mijn hartslag ging zelfs bergop niet over mijn overslagpols, en .... ik had van de eerste kilometer kou over heel mijn lijf. En dat beterde gewoon niet. Ik nam gelukkig de juiste beslissing om die training te kortwieken, en stond na 75 km terug thuis. Een moment waarop ik mijn hersencellen de bovenhand moest laten nemen. De warme douche was welgekomen. Het zou afwachten zijn hoe ik zou reageren op die training. maar ik recupereerde wonderwel, en het was dan ook goed om zien dat ik op zaterdag makkelijk mijn duurloop van 18 km kon lopen. Ik had hem wel aangepast van een negatieve duurloop met het laatste stuk in de INT zone, naar een volledig extensieve duurloop (die met 13,4 km/u) als volledig geslaagd kon gezien worden. Op zondag heb ik wel quasi-volledige rust ingebouwd.

Nu rol ik mijn 3e week van deze trainingsblok in. Zoals ik vorige week al schreef, is 3 weken in principe wat te lang. Vandaar dat ik goed opmerkzaam moet zijn voor signalen zoals ik vrijdag op training kreeg. Voor hetzelfde geld doe je dan hardnekkig verder met je ingeplande training en loop je het risico om ziek te worden.
Dit is ook echt een zware trainingsblok omdat hij me echt duidelijk serieus onder druk zet. Het is een belangrijk blok, omdat het er één is dat de omschakeling mogelijk maakt van de goed gerodeerde diesel naar een meer sportieve versie. Je voelt in deze fase echt dat je meer aan het doen bent met je lichaam dan het gewoon onderhouden, je bent het nu echt aan het ombouwen. En dat gaat gepaard met een vorm van vermoeidheid die een triatleet meestal als zeer aangenaam ervaart: moe van te trainen.
Slaapwel. 😴