terugblikken en vooruitblikken

Het is hier een tijdje heel stil geweest op deze blog, en dat heeft veel te maken met onze verbouwingsplannen. We zijn al een paar weken de verbouwingen aan het voorbereiden. Maar gisteren kwam ik Fre tegen en die vertelde me dat hij wel benieuwd was hoe het nu was zo na de Ironman. En ik kreeg zin om terug iets te schrijven. Merci Fre.

Even terug naar 6 juli 2014. Elke dag - ELKE DAG! - denk ik nog terug aan die waanzinnige dag in Frankfurt, een dag waarop alle puzzelstukjes in elkaar pasten, een mooie bekroning van 8 jaar triatlontraining.
Eén week na de wedstrijd zag ik bovendien dat ik nu op 18 minuten van kwalificatie voor Kona zit. Onwaarschijnlijk hoe iets waarvoor ik meer dan één uur te traag voor was, nu plots zo kortbij is. Nou ja, kortbij, "Waar doe je er nog eens 18 minuten vanaf?" kun je dan beginnen denken. En na wat denken, zie je ergens wel de opportuniteit en .....

NEE! de belofte was duidelijk, zowel aan mezelf als aan mijn gezin. Na Frankfurt volgt een rustiger triatlonjaar. Blijven trainen, maar minder en zonder groot doel in 2015. En die belofte, daar ga ik me aan houden.

Ondanks de trots en de mooie herinnering, zit ik toch ook wel in een dipje moet ik toegeven.

Vooral lichamelijk is het zeer opvallend. In de afgelopen 4 weekjes ben ik 4 keer gaan lopen en 2 keer gaan fietsen. No big things - korte trainingen. Het verdict is echter - zelfs tijdens die rustige trainingen - keihard. Mijn lichaam is helemaal leeg teruggekomen uit Frankfurt. Er zit nog weinig jus in het lijf, de vorm is compleet weg, ik word heel snel moe, kan geen afstanden aan en kan geen tempo's aan. Not half the man I used to be. En da's toch efkes slikken, moet ik zeggen. Je weet dat het gaat gebeuren, maar toch....pijnlijk. IK kan me alleen maar troosten met de vaststelling dat ik dus quasi perfect gepiekt heb.

Ook mentaal is het een beetje zoeken. De structuur is uit mijn leven door het wegvallen van de obligate trainingen. maar op zich is dat nu met de verbouwingen niet echt een nadeel. Het grote verschil is dat ik vorige jaren nu al beetje per beetje kon beginnen denken aan de start van mijn nieuw trainingsseizoen. Dat kan ik nu ook, maar er hangen grote vraagtekens over dat nieuwe seizoen. Het zal toch een beetje zoeken worden tussen toch atleet blijven enerzijds en niet terug naar die Ironman intensiteit neigen. Kortom, ik zit wat in dubio over hoe ik dat ga aanpakken. Op zich is dat evenwicht vinden waarschijnlijk mijn belangrijkste uitdaging voor volgend jaar/seizoen.

Maar eerst morgen dus. De kwart triatlon van Berlare ga ik laten schieten wegens volledig uit vorm en te weinig fut voor. Maar ik doe wel in de voormiddag mee met de trio-triatlon. Ik ben de afsluitende loper van team Kaat (Kaat zwemt, David fietst en ik loop). 3,5 km doen alsof ik wel nog in vorm ben. : )
En dan in de namiddag gaan supporteren voor de andere atleten.

Voor al wie nog wedstrijden heeft dit seizoen, geniet ervan!!!!