Z-day was Supaaah!!!
28 juli 2013 is een dag die ik niet snel zal vergeten. Omdat
ik die dag een Ironman voor de kiezen kreeg in zeer moeilijke omstandigheden,
maar ook omdat ik gans de wedstrijd met dat overweldigende gevoel zat dat ik in
topconditie was.
Ik ben uiterst tevreden over mijn resultaat : 10u49m is een
persoonlijk record, beter dan Ironman Zürich 2011, waar toen alles al perfect
leek te verlopen.
Het zag er nochtans niet naar uit dat het dé dag zou worden
om PR’s te verbeteren. Zwemmen zonder wetsuit, en de afsluitende marathon lopen
in een microgolfoven, het leek op voorhand geen evidente uitdaging, en dat was
het ook niet.
Maar alle puzzelstukjes vielen in elkaar : een quasi perfect
voorbereidingsjaar met uitzonderlijke aandacht voor het fietsen (straks
hierover wat meer), een fantastisch groepje supporters, een zeer goede laatste
tapering, en toch na 8 jaar triatlon ook een redelijk dosis ervaring zowel qua
voorbereiding, qua race-indeling als qua mentale instelling. Het was zo’n dag,
en je mag eigenlijk niet hopen dat het altijd zo kan zijn.
Kortom, waar je in eerste instantie zou kunnen zeggen dat de
omstandigheden tegenzaten, kijk ik er eerder naar terug als een dag waarop
alles gesmeerd liep.
Natuurlijk zit er ergens in mijn achterhoofd een klein
beetje spijt. Ik ben niet zo voor ‘als dit…als dat …’ - verhaaltjes, maar diep
in mijn binnenste weet ik nu wel zeker : die 10u30 zat erin (bij normale
omstandigheden), en zit er nog in. Ik had op 28 juli de instelling, de motor,
het lijf om onder die 10u30 te duiken. Maar ….het staat niet op mijn palmares,
dus ik heb een uitdaging voor volgend jaar.
Dat kleine vleugje spijt kan echter de vreugde niet
temperen, integendeel … ik ben zeer trots op mijn prestatie. In het
deelnemersveld neem ik een grote sprong voorwaarts : 278e overall
(vergeleken met 399e 2 jaar terug); 46e in mijn
leeftijdscategorie 40-44 (waarin ik bij de oudsten ben met mijn 44 jaar)
(vergeleken met 85e 2 jaar geleden). Het zegt voldoende.
Als we even grondiger naar de split times kijken, dan zie ik
zelfs dat ik in alle disciplines naar voren schuif in het klassement :
·
921e zwemtijd in 2013 tegenover 1143e
in 2011. Er zijn er blijkbaar veel die nog meer last hebben van zwemmen zonder
wetsuit dan mij. Dat verrast me wel.
·
380e fietstijd in 2013 tegenover 543e
in 2011. Voor mij de grootste sprong vooruit, en ik heb dit jaar ook echt wel
mijn aanpak van het fietsen veranderd. Dat heeft geloond. Van 30,9 km/u naar
32,7 km/u is geen klein bier.
·
170e looptijd in 2013 tegenover 234e in 2011. Ondanks de voor mij
relatief ontgoochelende marathontijd van 3u43, was dat blijkbaar in deze
weersomstandigheden een toptijd. Mijn richttijd voor de marathon (3u30) was bij
deze omstandigheden de 67e looptijd. Dat was inderdaad te hoog
gegrepen voor mij. : )
Soit alle cijfertjes en het gevoel wijzen in dezelfde
richting : een super dag!
Voorbereiding
Maar een superdag komt niet zo maar uit de lucht vallen.
Zo’n dag is in een sport als triatlon eigenlijk de extra cadeau die je krijgt
voor maanden en jaren van doorgedreven trainen. Ik ben zeker niet diegene die het
moet hebben van een groot talent, vind ik. Trainingsdiscipline en mentale
weerbaarheid zijn de vaatjes waaruit ik moet tappen. En vooral ook die
ontembare goesting en het intense plezier dat ik beleef aan deze sport.
Ik ben uiterst gulzig in deze sport. Ik train veel maar ik
lees er ook veel over. Ik ben altijd op zoek om trainingsschema’s te verbeteren,
voedingstips te vergaren, … Ik luister ook graag naar andere atleten, naar
mensen die er iets over weten, die mij kunnen op ideeën brengen.
Stefaan van Tritraining is absoluut de man die mij heeft
overhaald om meer op het fietsen in te zetten. En dat was het beste advies dat
ik kon gebruiken. Twee dagen voor de wedstrijd belde hij me op in Zürich en
vertelde me ‘je hebt zeer goed getraind, je bent zondag tot grote dingen in
staat.’ Ik had ook dat gevoel, maar dat telefoontje gaf me op één of andere
manier een ongelooflijke boost. Hij is een motivator pur sang.
Bart van Fitality heeft me ondertussen al 3 jaar heel veel
geleerd over krachttraining en core stability. Ook zijn bijdrage is belangrijk
gebleken de laatste jaren.
En dit jaar heb ik ook kinesist-ostheopaat Davy leren
kennen. Hij zorgde er voor dat in het begin van de voorbereiding mijn
achillespeesprobleem van de kaart geveegd werd, en heeft gedurende het seizoen
een belangrijke rol gespeeld qua blessurepreventie.
Ook al ben ik een keikop die geen trainer wil omdat hij veel
te veel plezier haalt uit het opstellen en aanpassen van zijn eigen
trainingsschema’s, deze mensen beschouw ik toch als ‘part of the team’. Net als
al die supporters langs de lijn en op het thuisfront.
Trainingsaanpak volgend seizoen
- Ik ga het seizoen 2013-2014 opnieuw starten (begin september) met een brok core stability en krachttraining. Bedoeling is nu wel om ook de laatste 3 maanden van de voorbereiding de core stability te blijven uithouden. Dat heeft er dit seizoen bij ingeboet.
- Qua zwemmen ga ik verder met de Swimsmooth handleiding voor zwemtechniek. Ik wil hier in verbeteren, en zou heel graag eens een 1:15 zwemmen op een Ironman, maar het is geen dwangidee meer. You can’t have it all!
- Fietsen wordt opnieuw de grote focus dit seizoen. Wat ik zeker aanhoudt, is de grotere focus op langere trainingsritten, ook al vrij vroeg in het seizoen. Dat zorgt ervoor dat ik tegen het einde van het seizoen ook lange trainingen kan doen met zeer kwaliteitswerk erin. Een nieuwigheid is dat ik in de winterperiode waarschijnlijk ook spinning ga doen bij Bart om mij nog te verbeteren als fietser.
- Qua lopen is er weinig nieuws onder de zon. Ik blijf me vasthouden aan het gekende stramien, en probeer niet te verzwakken als loper. Intrinsiek denk ik niet dat ik als loper nog veel sneller kan worden, maar ik wil wel doodgraag eens een Ironman afsluiten met een marathon onder de 3u30. ’t Zit in mij, denk ik, het moet er op een dag gewoon eens uitkomen.
Verder ken ik ondertussen mezelf en mijn lichaam goed
genoeg. Ik ben geen atleet die maanden kan aanmodderen en dan plots op 3 à 4
maanden zich kan klaarstomen voor een Ironman. Fysiek en mentaal heb ik een voorbereiding van 11 maanden nodig (handig hoor zo'n verslaving aan trainen : ) ).
Ik heb een lange basisperiode
nodig (FASE 1 : september - januari/februari), dan bouw ik afstand en snelheid
in (FASE 2 : februari - april), en de laatste 2 maanden (FASE 3 : mei-juni) ga
ik race-specifiek aan de slag. Dat zal ook in 2014 het basistramien zijn.
In die 2 laatste fases ga ik ook verder bouwen op de
nieuwigheid dit seizoen waarbij ik geen 2 weken zware training liet afwisselen
met 1 week recup, maar eerder ging voor een verhouding 16 dagen zwaar / 5 dagen
recup. Natuurlijk altijd blijven luisteren naar het lichaam.
Misschien dat ik dit seizoen in FASE 2 wat meer wedstrijden
inlas. Dat kunnen kwarttriatlons zijn, of duatlons, of zelfs eens een
loopwedstrijd. We zien wel. Maar er is maar 1 wedstrijd die mijn gans seizoen
zal domineren : Ironman Frankfurt 2014
Ambitie en droom
“En Kona, lijkt je dat haalbaar?” krijg ik veel als vraag.
Ach, Kona, het is een droom, een heel verre droom, …. En af en toe steekt die
droom wel eens op. Zeker ergens in oktober als ik ’s nachts gekluisterd zit aan
de live-uitzending van het WK Ironman in Hawaïi, Kona.
Maar eerlijk, ’t is te hoog gemikt voor mij, denk ik.
Daarvoor moet ik nog veel sterker worden. Waarschijnlijk ligt het boven mijn
mogelijkheden. Kona is voor mij op dit moment niet de motivatie, heb ik dit seizoen geleerd. Het
is te irreëel. Proberen te verbeteren, mezelf verbazen, mezelf verrassen en
vooral het plezier dat ik daar een gans jaar aan heb, dàt is wat me enorm
motiveerde en blijft motiveren.
Aan ambitie ontbreekt het me alleszins niet voor volgend
seizoen. Dé wedstrijd wordt Ironman Frankfurt op 6 juli 2014. Als ik een goede
voorbereiding kan hebben, is mijn doel heel simpel : onder de 10u30 in
Frankfurt. En als ik opnieuw het geluk zou mogen hebben om een seizoen zonder
blessures en ziekte te kunnen doorlopen, dan durf ik misschien zelfs iets hoger
te mikken. We zien wel.
We zijn nu 2 weken na Zürich, en het begint alleszins al
serieus te jeuken. Ik heb eigenlijk al veel zin om terug te beginnen aan
volgend seizoen. Maar ’t Is te vroeg, ik moet mijn lichaam eerst nog wat laten
rusten.
Een fietsrit van 110 km en een loopje van 8 km heb ik al
achter de kiezen, maar dat loopje dat ging toch wel heel moeizaam hoor. De
hitte en het stof van Zürich zit in mijn lijf en kronkelt nog door mijn aders.
Tijd voor Heusdenkoers en Pukkelpop deze week. : )
Tot binnenkort,
I’ll keep you posted!
Christophe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten