week 8 - Kona

Deze week was er dé wedstrijd in Kona : het WK Ironman in Hawaïi. Met open mond een ganse nacht zitten kijken, maar eerlijk is eerlijk: mij ook gans de nacht afgevraagd hoe het toch verdorie kan dat een bedrijf (want sorry dat is het gewoon geworden die Ironman Inc.) dat zoveel poen verdient aan de droom van vele atleten, er in slaagt om een topwedstrijd op zo een abominabelem anier in beeld te brengen.

Qua trainen ging het goed, maar de 'mindset' is duidelijker en duidelijker aan het worden:
1. Dit overgangsjaar (in het Engels zo mooi sabbatical genaamd) is echt nodig. Verbouwingen, gezin, werk en sport zouden dit jaar voor een complete chaos zorgen.
2. Ik ga terugkomen? ja ... ik ga terugkomen op het Ironman front. Waarschijnlijk in 2016, we zien wel. En ik kom terug om 2 redenen: de onuitblusbare liefde voor deze sport én ergens een klein stemmetje in mijn achterhoofd dat blijft zeggen "misschien .... heeeel misschien ...behoort Kona (Hawaïi) ooit tot de mogelijkheden.

De trainingsweek, vraag je?
Hier krijg je ze:

Ik blijf mooie weken draaien rond de 8u. Meer is op dit moment met de verbouwingen niet haalbaar/evident. Maar meer is voorlopig ook niet nodig. Ik blijf bezig en blijf basisconditie leggen.