week 36: verteren

Week 36 ondertussen al. een recupweek om de trainingsblok te verteren.

Al is 'verteerd' misschien een fout begrip. Op woensdag heb ik meegedaan aan de 'beermile'. Is dit folklore? is dit marginaal? is dit fun? Ik denk alle 3 door elkaar.

Het concept is simpel: je loopt een mijl (1600 meter), maar om de 400 meter moet je een blik Cara Pils achteroverslaan alvorens je aan de volgende 400m mag beginnen. Je denkt op voorhand: "ik ga daar eens 4 * 400m een sprint trekken." Maar eigenlijk ben je in die 400 meter vooral bezig met dat gerstenat verteren en ... uhm .... binnenhouden. Hilarische proef, waarin de gezelligheid te zoeken is in de omkadering van het gebeuren, minder in je slokdarm en maag.
Soit, een ervaring .... uhm .... rijker.

Maar vanaf zaterdag was het terug echt menens: een nieuwe trainingsblok. Direct goed van start gegaan met op zaterdag een looptraining met tempoblokken, wat bovendien zeer vlot ging. En op zaterdag een brick training: 50 km bike + 4 km run.

Benieuwd wat deze trainingsblok gaat geven. Hey ho, let's go!!

week 34 en 35: bevestiging

In week 33 was ik aan een stevige trainingsblok begonnen. De focus die ik er in week 33 terug kon inleggen, heeft zich verder gezet. Ook de vorige 2 weken heb ik keihard kunnen doorzetten. Vrijdag liep mijn trainingsblok af, en ik was echt helemaal afgepeigerd. Tof om te merken dat ik het nog kan, zo'n volledige trainingsblok afwerken en tot aan het gaatje gaan.

In week 34 heb ik me vooral gefocust op zwemmen en lopen.

Opnieuw 3 keer kunnen zwemmen in deze week. De CSS test ging iets minder, maar het was dan ook niet verstandig om die 's ochtends in nuchtere toestand te doen.
In het lopen heb ik er hier wel veel zelfvertrouwen getankt. Voor het eerst een 16 km gelopen en aan een lage hartslag (129) toch tempo 4:35 kunnen lopen. Dat was een mooie verrassing. Ook de tempoblokken beginnen vlotter en vlotter te gaan.

Op zondag een lange rit van 112 kilometer gereden. En dat was de start van een intensieve fietstrainingsblok. Want in week 35 ben ik drie dagen gaan fietsen in de Ardennen. Pittige 3 dagen, samen goed voor 270 kilometers en niet minder dan 4800 hoogtemeters. Het was een zeer zwaar parcours, maar als je naar Gerardmer en Lanza gaat, kan je je niet beperken tot cruisen langs de kanalen natuurlijk. Niet erg voor mij bovendien, want ik ben zowat verliefd op de Ardennen.

Als ik dan - terug in Merelbeke - op vrijdag opnieuw een 16 km run voor de kiezen had, zat ik niet meer echt met frisse benen. Dat ik de long slow distance run van week 34 niet ging kunnen evenaren, dat was zeker. Maar ik heb opnieuw een lage hartslag kunnen aanhouden (128) en toch nog tempo 4:43. Dat was nog een redelijk mooie afsluiter van deze trainingsblok.

Nu een weekje de riem eraf. Per ongeluk in de week van de Gentse Feesten, is me dat een tegenvaller. 😇

week 33: 3 kilo en vuur uit de sloffen

Wat er ook allemaal op me afgekomen is in juni: gekke weken op het werk, de moeilijke beslissing over Challenge Geraardsbergen, het moeilijke aftasten wat wel of niet kan na mijn peesblessure en privé ook wel heel wat beslommeringen. Maar ik moet ook een eigen aandeel zien in mijn onstabiele trainingsweken in juni. Op één of andere manier heb ik toch een paar keer moeten afreageren van van alles en nog wat, en heb ik een paar keer stevig gefeest: Fifty foot combo, Best kept secret, Punk's not dead, Copacabana: het waren allemaal deftige feestjes die ook hun sporen achterlieten. Het was efkes heel moeilijk om echt als een sportman te leven, als er mij toch geen wedstrijd gegund was.

Maar deze week is de kentering gekomen. Vrijdag heb ik de boeken toe gegooid op het werk voor een lange vakantie van 6 weken, privé valt alles weer mooi op zijn plooien, de wedstrijden voor het najaar zijn gepland, ... Er is een soort toewijding terug gekomen.
Ik ben wel nog 3 keer op 1 weekend gevraagd om ergens te gaan eten. Dat was er nog een beetje over. Maar voor de rest zit ik qua mindset helemaal terug op race preparation. Ik zit ook terug te snuisteren in trainingsplannen van vorige jaren, en ben mijn plan voor de laatste 3 maanden van het seizoen aan het uittekenen. Plannen concreet maken: dat is altijd een goed teken.

We zijn vandaag exact 2 maanden voor mijn eerste wedstrijd: Gérardmer. Tegen dan moet er 3 kg overtollig gewicht af zijn. En moet ik qua zwemmen en lopen nog redelijk wat vooruitgang boeken. Het fietsen zit al zeer goed, daar gaat het over onderhouden van dit vormpeil en nog wat race specifieke fine tuning.

Mijn-recup periode liep tot en met woensdag. Vanaf donderdag ben ik terug aan een trainingsblok begonnen.

Een paar opvallende zaken deze week?

- 3 zwemtrainingen op 1 week, ik denk dat dat alweer even geleden is. Meestal kwam ik maar aan 2 zwembad-bezoekjes toe. Met 6400 zwemmeters is dat al direct een deftig zwemweekje.
- maar ... de zeer aandachtige volger heeft in bovenstaand schema een woordje gespot dat al heel lang verdwenen was uit mijn schema's. Jawel, het woord 'interval' en dan nog in een groen blokje. Dat betekent: een interval looptraining. Grondig over overlegd met mijn kine, en het mocht als het geen te lange blokjes werden. Zes keer 200m doorgelopen, met tussendoor slechts 100m recup: de tempo's lagen tussen 3:47 (15,9 km/u) en 3:23 (17,7 km/u). Het was telkens slechts een kort interval, maar ik kan jullie verzekeren: na al die maanden voorzichtigheid inbouwen, deed me het wat om nog eens het vuur uit mijn sloffen te lopen. Het voelde nog altijd zeer naturel en gecontroleerd aan. Oef!

Ik voel het vuur vanbinnen terug branden. Geweldig gevoel...

Week 30 - 32: lang seizoen

Ondertussen ben ik sinds mijn revalidatie van mijn liesbreukoperatie al 32 (tweeëndertig) weken aan het trainen. En nog geen enkele wedstrijd kunnen afwerken. Niet te verwonderen dat ik me qua trainingsdiscipline soms als een jojo voel: nu weer super opgewonden om er het beste van te maken, dan weer het een beetje aan het lossen.

Het afzeggen van Challenge Geraardsbergen was een weloverwogen keuze, maar wel een pijnlijke. De dag van de wedstrijd kon ik het niet opbrengen om naar mijn teamgenoten te gaan kijken, het deed me te veel pijn dat ik niet kon deelnemen. Dat had ik niet zien aankomen.

Maar ik heb me snel gegooid in het smeden van nieuwe en snode plannen. ik ben ingeschreven in 2 wedstrijden in het najaar:
Triathlon XL de Géardmer (7 september), een halve triatlon waar ik al 3 keer aan deelnam. Een pokkezware met zijn 1900 hoogtemeters in het fietsparcours.
Ironman 70.3 Lanzarote (5 oktober) - eindelijk ga ik na al die jaren naar hèt triatlon-walhalla Lanza. Ook daar een selectie parcours met 1000 hoogtemeters en een plek waar de wind heftig te keer kaan gaan.

Ongelooflijk veel goesting heb ik er in. Juli, augustus en september moeten drie topmaanden worden qua training. En ik ga proberen om in die ene maand twee keer te pieken.

Velen zijn al bezig met hun seizoen 2020 te plannen. Daar ben ik helemaal nog niet klaar voor. Seizoen 2019 moet nog uit zijn sloffen schieten.

De vorige 3 trainingsweken:

Vorige zondag gebeurde in Ironman Frankfurt (bij temperaturen tussen de 35 en 40 graden) nog maar eens iets wat de schoonheid van onze sport in de verf zet, met in de hoofdrol aboslute toppers Jan Frodeno en Sebastien Kienle: "Na 186 kilometer fietsen doken Frodeno en Kienle uiteindelijk zij aan zij de laatste wisselzone in. En daarin toonde Frodeno zich van zijn meest sportieve kant. Kienle had een stuk glas in zijn voet gekregen en moest verzorgd worden door een dokter. In plaats van te profiteren van de pech van zijn grote concurrent en meteen weg te stormen, stapte Frodeno naar Kienle om te kijken of alles goed was met hem. Pas toen Kienle verzorgd was, begon ook Frodeno aan zijn afsluitende marathon. Een staaltje ongeziene sportiviteit."
Machtig!