To Sardignia week 4: groen licht bevestigd

Zoals aangekondigd was deze week een recupweekje. Vijf dagen kalmpjes aan. Ik nam de vrijgekomen tijd aan om drie keer op vier dagen in het water te liggen. En dat helpt wel natuurlijk voor het watergevoel.
Op donderdag had ik ook een afspraak met de chirurg die mijn liesbreuk zal opereren. Ook hij gaf zonder enig probleem groen licht om nog deel te nemen in Sardinië en pas dan de operatie uit te voeren. Ik blij natuurlijk.

Op zaterdag was ik dan ook klaar om te starten met een nieuwe trainingsblok. Die zaterdagtraining was een leuke. Ik wou eens checken hoe mijn richttempo voor Sardinie zou aanvoelen (4:15), en vooral hoe anders het zou aanvoelen vergeleken met het tempo waar ik in aanloop naar Roth zoveel op trainde (4:30)

Twee keer 2 km aan 4:30 gevolgd door 2 km aan 4:15 was de opdracht voor die training. En vooral voor de eerste keer opnieuw die tempo's proberen aanvoelen.
Na zo'n recup-vijfdaagse is dat een dankbare training. 4:15 voelde dan ook zeer leuk aan, een beetje tempo maken maar niet sprinten. Uiteindelijk liep ik iets te snel, er is opnieuw nog wat werk aan mijn tempogevoel. Dit waren mijn gelopen tempo's tijdens de training:

3 km WU (4:42; 4:25; 4:31)
2 km 4:30 (4:24; 4:24)
2 km 4:15 (4:14; 4:05)
1 km easy (4:47)
2 km 4:30 (4:22; 4:25)
2 km 4:15 (4:10; 4:09)
1 km easy (4:56)

Op zondag een kortere fietstraining waarin ik wel wat heuvelwerk deed. Sardinië is allesbehalve een vlak fietsparcours, dus ik zal zeker wat meer de Vlaamse Ardennen moeten induiken de volgende weken.

Op naar 28 oktober, ik kijk er enorm naar uit, meer dan naar 30 oktober, want dan ga ik onder het mes.

To Sardignia week 3: verdikt en verdict

De weegschaal was meedogenloos deze ochtend. Ik voelde het wel natuurlijk, maar er is dus exact 3 kilo bijgekomen na Challenge Roth (op anderhalve maand): 73,7 kg. De riem eraf enzo, iets te veel droogjes en natjes. Het gekende scenario na een grote wedstrijd.

Maar ondertussen ben ik dus terug aan het trainen voor Challenge Sardignia eind oktober. Al heeft mijn deelname daar deze week aan een zijden draadje gehangen. De lichte buikspierblessure die ik in maart opliep, en die we tot Roth onder controle hadden blijven houden, was immers niet opgelost door de rustmaand juli. Niet dat ik er heel veel last van had, maar toch ... ik wou het verder laten onderzoeken. Donderdag dan maar een echo laten nemen. De arts zat 15 minuten te zoeken maar vond niks. Tot hij me op het einde van het onderzoek, zei: "stel je eens recht", en dan direct op de echo zag wat er mis was. Het verdict: ik heb een liesbreuk, en dat moet operatief hersteld worden. Bam!!! Dat was efkes slikken. Ik deed verder in het weekend op training alsof er niet zoveel aan de hand was, en dat was maar goed ook. Vandaag heb ik immers bevestiging gekregen van mijn sportarts, dat ik mag doortrainen tot eind oktober, en mag deelnemen in Sardinië. Daarna moet ik dan wel onder het mes, om de liesbreuk te herstellen (ik krijg een netje over mijn buikwand om het gat te stoppen).

Ik lijk wel een prof: eerst het seizoen afwerken en dan me direct daarna laten opereren. 😎 In november zal deze kerel minder stoer doen, denk ik, als hij voor het eerst in 49 jaar onder het mes moet. Maar nu ben ik vooral blij dat ik mijn Sardinië-plannen mag doorzetten.
De trainingen beginnen immers terug fun te worden. In alle 3 de disciplines voel ik dat ik op training al eens het gashendel mag en kan opentrekken.

Ik zit terug op een aanvaardbare springplank-niveau. Van hieraf moet ik in staat zijn om terug een sterk genoeg vormpeil op te bouwen.
Maar na deze eerste voorbereidende trainingsblok van 3 weken ga ik nu even 5 dagen in recup. De batterijen opladen is belangrijker dan ooit. Challenge roth is nog niet helemaal uit mijn systeem. Qua vorm zou ik wel eens hard kunnen crashen, als ik nu de recuperatiemomenten verwaarloos. Dus, verstand erbij houden en me niet laten opjagen door de korte voorbereiding. Uiteindelijk kan ik hierna nog 3 trainingsblokken van 16 dagen inplannen voor ik naar Sardinië vertrek. Let's do it!

To Sardignia: week 1 & 2

En voila, ik ben de weg naar Sardinië ingeslagen.
De eerste 2 weken waren een groot vraagteken. Het was afwachten hoe mijn lichaam zou reageren op de nieuwe trainingen. Dat ik in de eerste 3 dagen van week 2 rust inbouwde heeft niks te maken met problemen van die aard. Ik had 3 dagen vakantie met mijn madame gepland, en tactisch was het vrij belangrijk om dan niet over sporten te babbelen, laat staan trainingen in te lassen. 😁

In de eerste week was het allemaal heel voorzichtig. Er zat nog niet echt veel tempo in mijn looptrainingen, het zwemmen verliep nog moeizaam. In de 2e week merkte ik dat ik een klein beetje begon in te pikken op wat nog overblijft van mijn Roth-vormpeil. Toch opvallend hoeveel vorm je kwijt bent. Om maar een voorbeeld te geven: 70 km op mijn tijdritfiets zitten, is op dit moment een pijnlijke affaire: er zijn spierkes in mijn benen die daar absoluut nog geen zin hebben.

Week 1

Week 2

De eerste brick training (van zaterdag) zag er als volgt uit:

In de 2e week zaten er in de 3 disciplines al eens tempoblokjes in.

Deze 2 weken waren uittesten. Nu is het zaak om een plan uit te tekenen om zo goed mogelijk voorbereid aan de start te staan in Sardinië. Keep ya posted