Ik vertelde vorige week al over de vermoeidheid. Maar het zoeken van voldoende kwaliteitsvolle kilometers in net iets te weinig trainingsuren, zorgt er ook voor dat mijn spieren regelmatig eens in een staat van verzuring leven. Donderdag nam mijn kine mijn quadriceps oner handen, en dat heb ik geweten. Zeer pijnlijke affaire. IK kan jullie verzekeren: sportmassages zijn geen lachertje.
Begin vorige week had ik echt nog last van vermoeidheid en de eerste 2 dagen kwam ik in totaal dan ook slechts tot 1 trainingsuur. vanaf woensdag voelde ik me terug trainbaar, met een mooie 18 km aan 13,6 km/u.
In het weekend was er dan een fietsweekend in Doornik met een paar vrienden voorzien. Vooral op zaterdag kon ik me uitleven op de Grinta cHallenge in de heuvels van Henegouwen. Met 1400 hoogtemeters een zware rit. Maar ik vond mijn klimmersbenen helemaal terug die dag. En door daarna telkens te wachten op maten die de heuvels iets trager namen, werd het een ideale klim- en intervaltraining met een combinatie van hoge en lage hartslagen.
In de rit zondag terug naar huis kon ik diezelfde benen nog eens testen op de Hotond en op Ladeuze. Ik had ze nog steeds allebei mee.
Zo tankte ik alweer wat zelfvertrouwen voor Luxemburg. Nog 6 trainngsdagen en vanaf zondag begin ik te taperen voor LUxemburg, in de hoop er daar eens een stevige lap op te kunnen geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten