Het meest opvallend is zonder enige twijfel het fietsen: ik reed in die 2 weken samen 526 km en voel me echt een stuk sterker worden op de fiets. In de eerste week reed ik een heel toffe Klassieker van het Goede Doel samen met Olivier DJ. Maar het strafste was toch in de 2e week mijn solo-Ardennenrit naar huis: 179 km op mijn eentje met 1988 hoogtemeters. Door een adembenemend mooi parcours (behalve de buitenwijken van Charleroi) heb ik 6uur 35 minuten in het zadel gezeten. Het was puur genieten, maar in de laatste 20 kilometer was ik toch redelijk choco. Op het laatste klein klimmetje van Landskouter naar Lemberge vond ik het op de één of andere manier nog leuk om op het groot mes naar boven te rijden. Pipo! Thuis stond er gelukkig een dampende pot pasta met rode saus op mij te wachten, want ik was echt helemaal leeggereden.
Het lopen blijft problematisch. Mijn achillespees staat me ondertussen toe om 2 keer per week ongeveer 7 km te lopen, maar het gaat telkens gepaard met licht ongemak tijdens het lopen, redelijk wat pijn in de laatste kilometer en veel stijfheid de dagen erna (vooral 's ochtends bij het opstaan). Zo kan ik geen loopvormpeil opbouwen. Challenge Geraardsbergen midden juni komt serieus in gevaar. Een top-loopprestatie is daar sowieso uit den boze, daarvoor is er nog te weinig tijd. Maar zelfs achter een deelname staat momenteel een groot vraagteken.
Mijn vrouw zegt dat het haar opvalt hoe rustig ik er allemaal bij blijf. Dat heeft misschien te maken met het feit dat ik dit jaar de nadruk wil leggen op het najaar. Maar ook daarvoor moet mijn herstel zich toch wel verder en sneller doorzetten. Ik voel toch enige onrust opduiken in mijn hoofd.
Keep ya posted. Nu ga ik een recupweekje in. Het was de max de vorige 2 weken, maar ook serieus vermoeiend. Even naar adem happen dus.
En met een paar foto's nog eens terugblikken op het mijn favoriete gedeelte van ons land, namelijk dat onder de taalgrens:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten