Mentaal
Ten eerste ben ik 3 dagen naar de Ardennen geweest en heb ik daar alles eens op een rijtje kunnen zetten. Ik besef al een tijdje ten volle dat het opstarten van mijn coachingproject er voor zorgt dat ik niet even veel mentale ruimte en tijd heb voor mijn eigen trainingen als vorige jaren, en het is dus zaak om daar rekening mee te houden. Meer dan me te focussen op 'oei, daar heb ik toch een training gemist die interessant had kunnen zijn', ga ik me nu focussen op wat wel kan, en daar zo veel mogelijk van genieten. Genieten, dat is het sleutelwoord geworden, wie me in Mallorca of Luxemburg zal bezig zien, zal me zien genieten van het afzien. Da's beloofd.
Fysiek
Ten tweede heb ik ook een paar optimistische signalen gekregen van mijn lijf vorige week. Toen ik in de Ardennen aankwam op dinsdag, mocht ik mijn geplande fietstraining van die dag al op mijn buik schrijven, want het was daar 'drasj national'. Ik veterde dan maar mijn loopschoenen en schudde daar op zeer geaccidenteerd parcours een 15 km aan 13,5 km/u uit mijn benen. Jawadde! EEn dag nadien reed ik een 100km solo met 1750 hoogtemeters, en kon ik merken dat mijn klimmersbenen niet slecht waren. De 5 beaufort namen we er dan maar bij. : )
Op donderdag nog eens 750 hoogtemeterkes meegepikt, en de klim naar Heyd op het grote blad gereden. Tsjakka!
Maar het meest verbazingwekkende moest nog komen: op zaterdag liep ik met een teampje van 4 de Ronde van Zele, een aflossingsrace van 35 km, waarbij er in elk team altijd 1 loper aan het lopen is, en de andere drie meerijden op de fiets in afwachting van hun aflossingsrollen. Ik nam in totaal 14,7 km voor mijn rekening, en legde die af aan een gemiddelde van 16,1 km/u. Miljaarde, ik wist niet dat ik dat nog kon. (ik moet er wel bij zeggen dat ik de volgende 3 à 4 dagen met pijnlijke benen heb rondgelopen)
Kortom, deze week is mijn blogpost een grote goed-nieuws show. : )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten