Ironman 70.3 Mallorca

Op voorhand leek het een fantastisch idee: met mijn vrouw in mei 5 dagen naar het zonnige Mallorca, en daar dan wat vakantie nemen en ondertussen ook een halve Ironman afwerken. We zagen ons daar al zitten met onze zonnebril op een terrasje aan een zuiders strand.

Maar de realiteit bleek in niks te lijken op de toeristische folders. Als ze mij op zaterdag 7 mei om 8u55 eindelijk het signaal gaven dat ik de zee in mocht, voelde ik me eerder een pinguïn. In de wisselzone lag in mijn tijdrithelm weliswaar mijn fietsbril te wachten, maar niet met de donkere zonnebril-glazen erin, maar met de gewone kleurloze transparante versies.
Jawel, we bevonden ons nog steeds in Mallorca, maar het was 10 graden op dat moment en het was al uren aan het regenen. Niet miezeren, maar echt regenen, in België ook wel drasj nasional genaamd.

Maar allez, laten we ons even concentreren op de wedstrijd: 1,9 km zwemmen - 90 km fietsen - 21 km lopen

SWIM



Voor de zwemstart probeert Ironman iets nieuws uit: de rolling start. Het startvak is onderverdeeld in blokken op basis van je zelf ingeschatte zwemtijd. Ik stelde me in het vak 40-45 minuten, omdat het mijn eerste wedstrijd in zee zou zijn, en ik ervan overtuigd was dat ik daar veel leergeld zou betalen.

Het systeem van de rolling start was me blijkbaar ook niet helemaal duidelijk - ik dacht dat we per blok zouden worden toegestaan om te starten, waardoor we niet met 4000 (!) tegelijkertijd de ideale zwemroute zouden kiezen, maar met pakweg 600-700 man per keer. Maar dat bleek niet te kloppen. Er werden elke 5 seconden slechts 5 atleten het water ingestuurd, waardoor ik daar al meer dan een uur op het strand in de zompende regen stond te wachten alvorens het aan mij was.
Het voordeel is dus wel dat je een enorm zwemcomfort hebt: de discipline boksen is bij deze geschrapt uit de Ironman. Ander voordeel: als je één uur in de kou staat te wachten op een nat strand, dan voelt een watertemperatuur van 18 graden plots aan als een warm bad. : )

Maar het zwemmen dan weer. Het was zalig! Ervaringsdeskundigen noemden de zee vrij wild naar Mallorca-normen, maar ik vond het zeer kalm. Ook heerlijk om in zo'n super helder water te kunnen zwemmen waar je de bodem onder je ziet voortschrijden (of zoiets, denk niet dat ik hier het juiste woord gevonden heb). Door mijn late start kreeg ik ook voor het eerste bij het zwemmen de kans om veel mensen in te halen. Iemand had me in dat uurtje wachten verteld dat je maar beter niet kan vechten tegen de zee, maar dat je eerder het tempo van de golven moet volgen. Ik had goed geluisterd, volgde die raad ook op en had één van de meest zalige zwemervaringen ooit. En tot mijn grote verbazing kwam ik in een mooie tijd terug op het strand.
Achteraf hoorde ik ook dat ik bij de gelukzakken hoorde, want op een bepaald moment was een school kwallen het zwemtraject doorkruist, en daar hadden velen pijnlijke wonden in het gezicht aan over gehouden.

Het moet zijn dat ik me goed amuseerde, want ik zwom 2 kilometer in plaats van de opgelegde 1,9 km. : )

SWIM 2000m in 0:38:19 = 1:55/100m

De wisselzone was er één om u tegen te zeggen - eerst een lange loop naar de omkleed-tenten, onder andere over het strand en daarna door een ondergelopen straatje.
In die wissel moest ik voor het eerst in mijn triatloncarrière ook een regenjasje aandoen. grrr

En dan een zeer lange loop op de koersschoentjes naar de fiets, en naar de bike start. Nog nooit zo'n lange wisselzone meegemaakt.

BIKE

De riolen in Mallorca zijn duidelijk niet klaar voor de grote zondvloed. De straten waardoor we moesten rijden waren in vele gevallen half overstroomd, lagen er bovendien spekglad bij. Na 4 kilometer zag ik al een atleet op een kaarsrecht stuk onderuit gaan. En de regen werd alleen maar erger, je kon met momenten zonder enig probleem spreken over stortregens.

Het was dus onmogelijk om volledige power te zetten op de pedalen. Alleen op de zeer lange klim (pakweg 15 km) kon ik mijn duivels ontbinden. Aangezien de afdalingen toch met dichtgeknepen billen en remmen zouden moeten gebeuren, gaf ik nog wat extra op de klim. Sommige stukken zelfs gewoon op het groot blad gereden. En ondertussen tientallen, honderden atleten voorbijsteken. Elke belg die ik passeerde, trakteerde ik op het weerbericht van Frank Deboosere: "27 graden in België vandaag - olé." Een mens moet eens kunnen lachen hé.

De afdalingen waren gruwelijk glad. 

Bovendien, ondanks de puike organisatie, wordt Ironman meer en meer een geldmachine en dat bracht hen op het schitterende idee om 4000 keer het inschrijvingsgeld te incasseren. 4000 atleten op het parcours, dat was er echt over, zwaar over. Dat maakte de afdalingen nog gevaarlijker en soms moest ik in 5^e file rijden om voorbij te steken bergop, af en toe raakte je ook ingesloten, en de vele Britten die liever links rijden….nee daar gaan we het nu even niet over hebben.

Op het ganse parcours hebben we één keer 10 km een normale baan gehad waar ik eens goed doorgesjeesd heb, maar voor de rest gekozen om lijf en leden te redden. Geen zin om de ziekenhuizen van Mallorca aan de binnenkant te inspecteren en dus echt moeten inhouden. Shit shit shit! Zo frustrerend zeg…

BIKE 89,8 km in 2:59:25 (aan 30 km/u dus) pffffff -  gem HSL 127 (niet te geloven toch); max HSL 162

Dit was dus absoluut geen wedstrijdgevoel. Maar als je weet dat ik in het fietsen van plaats 1731 (na het zwemmen) opschoof naar plaats 864, pakweg 900 fietsers inhaalde, dan was ik zeker nog niet de atleet met de meeste schrik, met de grootste voorzichtigheid.

Gelukkig was er nog het lopen.

RUN

Ik besloot in de wisselzone mijn zeikend natte voeten goed af te drogen om mijn kousen goed te kunnen aandoen, en kreeg daarna bijna mijn veters bijna niet dicht - mijn handen hadden te koud - typisch Mallorca hé. : )

Maar die voeten afdrogen was niet bepaald een goede tijdsinvestering - Na 50meter lopen draaiden we een straat in die zowat tot net onder de knoessels onder water stond. Kortom, voeten terug zeikenat. Hilarisch!

Het plan voor het lopen was zo simpel als kon (om te bedenken en te onthouden, niet om te lopen): starten aan tempo 4:20/km en dat zo lang mogelijk uithouden. Wel dat is zeer goed gelukt- hier zijn mijn 21 kilometertijden en je zal zien, ik heb heel lang 4:20 of iets sneller kunnen lopen:

km1 4:14

km2 4:20

km3 4:14

km4 4:19

km5 4:08

km6 4:12

km7 4:14

km8 4:15

km9 4:12

km10 4:20

km11 4:15

km12 4:19

km13 4:17

km14 4:14

km15 4:19

km16 4:22

km17 4:19

 en dan kon ik het tempo niet meer aanhouden

km 18 4:25

km 19 4:37

km 20 4:44

km 21 4:42

Nog nooit een afsluitende halve marathon zo goed gelopen en ook zo goed ingedeeld. Het was een schone revanche op de frustratie van het niet kunnen doorfietsen. 

Run 21,2 km in 1u32m35s = tempo 4:22 (13,7 km/u)

Ik was toch trots dat ik de hevige weersomstandigheden had getrotseerd en na 5u25m de finish haalde. Deze vakantiefoto nam mijn vrouw op het strand van Port d'Alcudia bij de aankomst van mijn meest zuidelijkste triatlon tot nu toe:

Ik voelde me een beetje schuldig - zowat vijf uur eneenhalf had ze in de gietende regen met een regenjasje en een paraplu gesupporterd voor mij.

Met een 561e plaats op bijna 4000 deelnemers, ben ik helemaal niet ontevreden. 72e ook in mijn leeftijdscategorie (500 deelnemers waarvan slechts 370 de meet haalden): goed gezwommen, fietsen was niet echt fietsen maar rechtblijven, en echt goed gelopen. Wel veel te trage wissels gedaan, kostte me zeker 10 plaatsen in mijn categorie.

Op naar Ironman 70.3 Luxemburg in juni. Volgens mij gaat het daar 40 graden zijn.