Van zwemmen was hoegenaamd geen sprake, ik weet uit de vorige jaren ervaring dat ik dan gegarandeerd opnieuw herval in de ziekte.
Lopen en fietsen lukte wel. De hartslagen liggen wat hoger, da's normaal. De kracht in de benen is nog niet helemaal terug. Onvermijdelijk loop je na zo'n periode wat vormpeilschade op. Maar ik heb toch al een paar keer écht terug kunnen genieten van mijn trainingen.
Vrijdagavond leek ik dan toch weer te hervallen. Waren die 3 heuvelsprints van 400m net iets te pittig geweest? of is dat fijn stof in de lucht de schuldige? Ik kan daar geen uitsluitsel over geven, maar zaterdag liep ik al weer met een kop vol snot rond. Gelukkig het verstand gehad om mijn fietstraining op zaterdag te annuleren. En kijk, op zondag was ik terug de oude.
Al bij al heb ik er dus deze week uitgehaald wat er in zit: niks meer, niks minder. En dus ... mijn verstand gebruikt. Zou ik dan toch ooit op een verstandige leeftijd komen. héhé. : )
Maar wat mij vooral zeer hoopvol stemt, is dit:
en dan vooral dat gele prikkelige ding - man man wat heb ik dat gemist. Laten we er met zijn allen dubbelhard van genieten de volgende dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten