Na het clubkampioenschap op 11 juni kon ik de eerste 2 dagen toch niet te stevig trainen: het melkzuur zat tot achter mijn oren. Maar ik wist ook dat ik op vrijdag, zaterdag en zondag op het BKS-festival zou zitten. En de 2 dagen na dat festival was ik doodmoe terwijl er bergen verbeterwerk op mij lagen te wachten. Als de planning niet ideaal is, moet een atleet zich flexibel opstellen.
Enige regelmaat in mijn trainingen steken was dan ook onmogelijk.
Dit werd week 42:
Laat ons zeggen dat de woensdag en de donderdag stevige trainingen waren, en dat ik nogal content was dat ik net voor het afreizen naar Nederland toch nog de moed vond op vrijdagochtend om op een nuchtere maag 40 minuten core stability te doen.
Daarna volgde week 43:
De eerste 2 dagen waren bureau en bed zowat het enige wat ik zag: zwembroek, fiets of loopschoenen waren uit den boze. En dan volgde een serie van 5 dagen met fietstrainingen, goed voor 276 km verspreid over vijf dagen. Aan het fietsen zou het niet mogen liggen in Alpe d'Huez.
Aan het zwemmen daarentegen, miljaarde zeg, Christophe.
Maar laten we het positieve onthouden: op 5 dagen meer dan 11 uur getraind. Niet slecht. Nu volgt er opnieuw een stevige trainingsweek en dan nog een paar recupdagen alvorens aan de laatste blok te beginnen voor Triathlon d'Alpe d'Huez.
Ondertussen is er ook een beslissing gevallen voor de afsluitende wedstrijd van mijn seizoen. Het wordt uiteindelijk geen Ironman, maar de bloedmooie halve triatlon van Gérardmer. Mijn klimmersbenen nog 1 maand proberen doortrekken na de Alpen. Wie wil meegaan, laat iets weten. Ik kan wel wat supporters gebruiken aldaar, want vrouw en kinderen hebben geen tijd en goesting op 2 september.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten