Ik heb meer en meer het gevoel dat ik een soort van medische blog aan het schrijven ben. 😞😀
Ik voelde vorige week dat ik klaar was voor een pittige week. En dat was ook zo. Ik heb er vijf stevige dagen van gemaakt. De laatste dag (de zaterdag) was er een lange looptraining voorzien. Maar die heb ik moeten skippen. Ik was uit de dubbele donderdagtraining gekomen met een verstarring van de rechtse achillespees. Die heb ik donderdagavond laten behandelen. Het was dan ook beter om een dag vroeger mijn recup-periode te starten.
Ondertussen heb ik ook wel goed nieuws: de scan heeft uitgewezen dat mijn liesbreuk perfect genezen is, en dat ik ook geen pubalgie heb. Dat bevestigt mijn gevoel van de laatste maand: geen last meer in de lies tijdens het lopen, en ook minder tijdens moeilijkere core stability oefeningen.
Zoals ik al aangaf: het lijkt hier wel een medische blog. Het is nu éénmaal zo, de laatste maanden is het een heel moeilijke oefening om mijn triatlon-trainingen op niveau te houden op een gezonde manier. Het is een spanningsveld. Het verbaast me dat ik er relatief rustig onder blijf. Al besef ik in mijn achterhoofd ook dat dat niet mag blijven duren. Volgende week tot en met woensdag verder recup, en dan vliegen we er terug in (al zal het bij het lopen met een klein hartje zijn). Cross fingers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten