week 18: sociale zekerheid

Vrijdagavond iets na 18u: ik kom reeds na een kleine 18 minuten lopen al mankend thuis, veter mijn loopschoenen open en gooi ze van pure colère in de hoek van de kamer. 1 week heb ik niet gelopen, gewoon omdat ik vorige week een stramme achillespees had. Verstandig vond ik van mezelf. Nu zou het wel weer ok zijn, dacht ik. Helaas. De eerste kilometer was veelbelovend (geen reactie), de 2de was al wat minder (de pees begint te klagen), de 3de is zorgwekkend en de 4de een ramp (mijn pees lijk te groeien bij elke stap die ik zet). Godverdomme, nu alle euvels aan mijn linkerflank opgelost zijn (mijn buikspieren incluis), komt nu de rechter achillespees roet in het eten gooien. Dinsdag mag ik dus terug naar de dokter.
Ik heb al veel gezegd dat de sociale zekerheid mij dankbaar mag zijn dat ik zo veel sport. Welke zorgen zou ik ondertussen allemaal al nodig gehad hebben als ik mijn liederlijk leven van tussen mijn 20 en 30 jaar had verder gezet? Maar dit jaar weet ik niet of de RIZIV balans nog altijd gunstig staat in mijn geval.

De eerste 3 dagen van deze week waren nog recupdagen. Ik eindigde mijn recupperiode met een fietslactaattest, die zeer bevredigend was. Mijn FTP staat nu op 280 watt, een groei van 25 watt t.o.v. de vorige situatie.

Zaterdag heb ik Dwars door Vlaanderen gereden met Ignace. Ik voelde daar ook veel power in de benen.

Replanning

Frustratie is er nu nog steeds, maar in mijn hoofd ben ik al helemaal aan het herplannen.

Op gebied van wedstrijd is het duidelijk dat ik mijn eerste 2 wedstrijden mag vergeten: de Powerman van Alsdorf (D) en het BK duatlon in Geluwe zijn geschrapt in mijn hoofd. Het zal al een wonder zijn als ik me al lopend nog in extremis kan klaarstomen voor Challenge Geraardsbergen in juni. Meer dan ooit wordt het vizier gericht op het najaar. Ironman 70.3 Turkije zit daarbij nu ook in the picture. Samen met Boris plan ik - na Sardinië vorig jaar - om elk jaar een late season halve in het zonnige zuiden te doen. Volgens mij is hier een mooie traditie in de maak.

Met enige trots kan ik zeggen dat ik heel snel ook mijn trainingsgoesting terugvond. Er zijn dit weekend 2 frustratie chips-zakken geopend, en een paar frustratie avond-biertjes @ home. Maar in mijn hoofd zit het ondertusssen wel terug snor: de intermittent fasting zet ik terug verder, en ik maak gebruik van deze hoogstwaarschijnlijke looploze periode om in te zetten op het fietsen, zwemmen en core. In het zwemmen is het kwestie van terug op een aanvaardbaar niveau te komen, in het fietsen zit het goed maar wil ik echt nog eens stevig verbeteren. Ik voel dat het er dit jaar wel inzit. En die core stability kan ik nu ook eindelijk weer 100% uitvoeren nu mijn buikspieren blessurevrij verklaard zijn.

Sponsors

Als er mensen zijn die mij willen sponsoren: gezien de inhoud van deze blog de laatste maanden mik ik op de medische sector. 😝 Enkel reageren indien ernstig. Hihi.