week 50 - de puzzle week

Tussen de recup na Alpe d'Huez en de start van de tapering voor Gerardmer zitten drie weken. Drie weken aan één stuk doortrainen is te veel voor mij op dit moment. Dat voel ik wel aan. Maar 1 volle week recup nemen tussendoor is ook te veel. De oplossing werd echter in mijn schoot geworpen. Een uitje met het gezin naar Den Haag van drie dagen: woensdag, donderdag en vrijdag. Dus ik zou woensdag na 5 trainingsdagen een break van 3 dagen inlassen (op zich niet slecht om de eerste zware trainingen na Alpe d'huez te verteren, en er dan vanaf zaterdag nog 1 trainngsblok van 2 weken tegenaan gooien. Zogezegd, zo gedaan.

Wat een mooie week werd dit:

Maandag een snoeiharde solorit. Snoeihard, niet omdat ik het snot van voor mijn ogen fietste, maar vooral omdat ik mezelf geen seconde respijt gaf, alles net een tikkeltje pittiger aanpakte dan op een normale lange duurtraining. Alle hellingen, behalve Berendries, op 't groot blad ook. Thuisgekomen met moyenne van 32 km/u. Lekker!

Dinsdagochtend een techniek- en tempotraining in het zwembad, maar dat was maar de prelude voor een zeer pittige snelheidslooptraining in de namiddag: blokjes van 1200 en 600 aan 4:10 - 4:20, en blokjes van 400 en 200m aan 3:50 - 4:00, dat was de bedoeling. Maar ik liep op wolkjes, voelde het beton niet. En vele blokjes gingen net iets te snel. Heerlijk! Hier zijn ze:

1200m (4:06 - iets te snel)
600m (4:08 - iets te snel)
400m (3:50 - spot on!)
200m (3:45 - te snel)
1200m (4:11- spot on)
600m (4:10 - spot on)
400m (3:43 - te snel)
200m (3:35 - veel te snel)

Woensdag, donderdag en vrijdag serieuze recup dus. De looptraining van vrijdag was dan ook eentje met de rem op. Easy run op frisse beentjes. Maar hij was ook daar geplaatst om druk te zetten op de looptraining van zaterdag. Ook al was die van vrijdag een easy loopje, als je binnen de 24 uur nog eens een duurloop van 20 km afwerkt, dan creëer je een soort van vermoeidheidsopbouw die een klein beetje de wedstrijdvermoeidheid simuleert. In die duurloop liep ik 2 blokken van 5 km aan race pace. De eerste blok was een fluitje van een cent, de tweede was lastiger, maar ook niet in die mate dat ik alles uit de kast moest halen. 29,5 km gelopen op 24 uur. Tsjakka!

Zondag had ik afgesproken met Steven en Olivier voor een fietsritje. 90 km stond er op mijn planning, maar Steven had iets langer gepland, het werden er 120 dus. Steven is al een maand aan het recupereren van zijn eerste Ironman, maar daar was verdomd weinig van te merken. Wat een kracht straalt die uit op de fiets zeg. Tussen kilometer 45 en 60 moest ik met momenten echt serieus op mijn tanden bijten om hem bij te houden. Maar de recuperatie was goed, en tussen km 80 en 90 trok ik nog een ferme streep van ongeveer 10 km richting Deinze. Thuisgekomen was ik doodmoe, maar dat is zo'n moeite - je kan dat aan niet-sporters moeilijk uitleggen - maar da's een zalige, deugddoende, gezonde vermoeidheid.


Jullie merken het misschien: ik ben  enthousiast over mijn trainingen. Maar laat je niet misleiden hoor. Ik voel wel degelijk de mentale vermoeidheid, nu we reeds in trainingsweek 50 zitten (knettergek eigenlijk). Ik zit wat langer te draaien en te keren voor ik de loopschoenen aantrek of mijn fiets uit het rek haal. Ik moet me wat meer oppeppen, elke dag weer. Maar eens ik bezig ben, is het nog steeds puur genieten. Ook fysiek voel ik de ongemakjes komen: hier en daar pruttelt er al eens een onderdeel tegen: een knie, mijn nekspieren, een schouder, ja zelfs een teen.... mijn lichaam vraagt zich precies na 50 weken af wanneer het eens op congé mag. Het verhaal van de laatste loodjes geldt ook voor mij. Maar voorlopig nog steeds met een brede glimlach op mijn gezicht.


Ook op een ander vlak ben ik blijkbaar goed bezig. Ik las deze week een artikel over hoe je je moet  voorbereiden op back to back triathlons, dat zijn 2 triatlons die relatief kort op elkaar volgen. Tip 1 in dat artikel was: "gain some weight", wat betekent: kom terug wat gewicht bij na wedstrijd 1. De theorie is dat je op je scherpst staat net voor een wedstrijd, en je weerstand dus laag is. Het geeft geen zin om dat ridicuul lage wedstrijdgewicht te proberen blijven aanhouden tussen die 2 wedstrijden blijkbaar. De manier om het te doen, is eerst terug op krachten komen en dus wat bijkomen, en daarna terug op wedstrijdgewicht te komen voor wedstrijd 2.
Wel, dat is gelukt. 👍 😏

Mijn wedstrijdgewicht ligt op 71 kg (voor een Ironman kan dat soms zelfs zakken naar 70). Ik zat op dat gebied perfect voor Alpe d'Huez. En ook de 2 weken daarna heb ik een perfect parcours gelopen. Hehe. Maar of ik nu nog 1 keer deze zomer terug kan zakken naar 71 kg, dat weet ik niet hoor. Die ijsjes, dat frisse pintje .......We zien wel.

Nog 12 dagen trainen, 6 dagen taperen en dan nog 1 keer vlammen!