week 52: job done

Voila, de trainingsarbeid is gebeurd. Het was nog een mooie laatste trainingsweek. Vanaf zaterdag is de tapering begonnen.

De laatste trainingen

Verbazingwekkend was dit niet de trainingsweek die me het zwaarst viel. Ik had blijkbaar iets meer energie dan de vorige weken. Zou dat mentaal zijn? Zou dat te maken hebben met de wetenschap dat de eindmeet in zicht is?

Met 240 km heb ik deze week nog veel op de fiets gezeten. Vrijdag op mijn laatste training reed ik probleemloos een intensieve blok van 20 km aan 37 km/u. Dinsdag reed ik een training waarin ik de eerste 60 kmgoed doorreed om dan de laatste 35 km uit te bollen. Zondag reed ik een heel rustig recupritje. Er zat zowat van alles in.

Ook in het lopen bleef het goed gaan. Ik bleef mooie tempo's lopen als de training daarom vroeg (en slaagde er beter in om me aan de juiste tempo's te houden). Zaterdagavond hees ik me nog eens in mijn wetsuit en zwom ik een zeer vlotte continu-training in het heldere Nieuwdonk-water.

Kortom, enkel goed nieuws deze week.
Nu komt het er op aan rustig de trainingen af te bouwen, niks te forceren op training, de benen veel rust te gunnen, en zo fris mogelijk aan de start te komen.

Vooruitblik

Rest me dus alleen nog te wachten tot volgende week zaterdag en nog één keer alles uit de kast te halen in die prachtige halve triatlon van Gérardmer. Een heel mooi parcours, met 9 hellingen in het fietsen en zo goed als niks vlak (en 93 in plaats van 90 fietskilometers). Ook het loopparcours is niet zomaar een makkie. Rond het meer, zeggen ze dan. Maar elke ronde verlaat je de weg rond het meer, voor ... jawel .... een klim van meer dan 1 km.

Ik heb een geschiedenis in Gérardmer, maar die gaat al terug naar 2009 en 2011. Beide keren heb ik enorm genoten van die mooie wedstrijd met zijn uitstekende organisatie en sfeervolle ambiance. Nochtans heb ik 2 keer enorm afgezien. De wedstrijd was telkens een uitloper van een seizoen waarin ik een full triathlon had gelopen, en ik kwam daar altijd met veel goesting maar weinig frisse benen aan de start. Nu hoop ik in augustus hard genoeg maar ook verstandig genoeg getraind te hebben om toch nog eens te kunnen pieken (zeker na het debacle in de triatlon d'Alpe d4huez).
2009 en 2011, dat noem ik ook wel mijn vorig triatlonleven. Ondertussen zijn we al 6 trainingsjaren verder, en daarin ben ik niet alleen ouder geworden maar in principe ook wel iets sterker als atleet, vooral in het fietsen en lopen.
Maar uiteindelijk... ben ik in Gérardmer nog nooit onder de 6 uur geraakt: in 2009 kwam ik binnen na 6u03m45s, in 2011 na 6u05m28s. Dat geeft me onmiddellijk een eerste doelstelling: deze keer wil ik echt onder de 6 uur geraken. Laten we een sub 6 uur dan maar symbolisch bestempelen als een bronzen prestatie. Dat betekent dat er ook een zilveren en gouden symbool is? Inderdaad: onder de 5u45 zou heel knap zijn en zou ik als zilver bestempelen. Goud is voor een quasi onmogelijke opdracht: onder de 5u30 geraken.

Copain David, die me vroeger vergezelde op veel van mijn wedstrijden, heeft in 2009 een tijd neergezet van 5u48m42s. Hij was in die tijd echt in zijn beste vorm: een enorm goede zwemmer en heel sterke fietser, iets zwakker als loper maar toen nog niet geplaagd door veelvuldige loopblessures. Je zou die tijd kunnen zien als een virtuele concullega waar ik achteraan jaag.

In de wedstrijd ga ik wel niet te veel lopen rekenen. Ik ga gewoon genieten van de race en het beste van mezelf geven. En alle bovenstaande tijdsindicaties zijn natuurlijk waardeloos als het bijvoorbeeld nat zou liggen of zelfs heel hard zou regenen. Ik ben een goede daler als het droog ligt, maar als het nat ligt, verandert dat gevoelig. Volgend weekend worden er onweersbuien voorspeld in de Vogezen, dus het zal afwachten worden.
Maar één ding staat zoals altijd als een paal boven water, ik vertrek altijd met de instelling: this will be fun!