Road to Roth week 31: trainen trainen trainen voor Roth Roth Roth

Ik heb deze week eigenlijk vooral heel goed nieuws.

Ik begin me op mijn gemak te voelen op mijn nieuwe tijdritmachine. Het was toch wat wennen in het begin, een beetje een zoektocht om me goed te positioneren in de tijdrithouding, en hoe ik de beste krachtomzetting krijg op mijn nieuwe machine. De laatste training van deze moordend zware trainingsblok reed ik aan een gemiddelde hartslag van 120 (In Roth mag ik gerust 10 à 15 slagen hoger) een moyenne van 33,6 km/u. Dat was een mooie opsteker, en een bevestiging dat het gevoel op de fiets goed zit.

En in deze zware loopweek (61 km) liep ik ook heel goed, terwijl ik nooit op frisse benen kon lopen:
maandag de heuveltraining in de Ardennen waar ik vorige blogpost al over vertelde: 253 hoogtemeters over 13,8 km, dat zijn er maar dan in Roth over 42 km. Pittige training die me wel wat pijnlijke spieren opleverde de volgende dagen. Maar mijn benen kregen geen rust: de dag daarna terug in de loopschoenen gesprongen na een fietstraining en op 't gevoel 6 km gelopen aan 4:18. En op woensdag een zeer rustige duurloop van 15 km aan 4:40 /km.
Daarna twee dagen met fietstrainingen waar ik vooral op donderdag een paar stevige blokken in de intensieve zone reed.
En er scheen maar geen rust in te zitten voor de benen, want op zaterdag stond een lange duurloop op het programma, maar deze keer gespreid over 2 looptrainingen.
- 's Morgens op de nuchtere maag 16 km met een blok van 6 km en 4 km @ IM pace (4:30)
- 's Namiddags zou ik dan proberen de motor nog eens te laten aanslaan met 10 km waarin 2 * 4 km aan datzelfde IM pace.
Tot mijn grote verbazing lukte dat wonderwel. Al moet ik zeggen dat ik wat sukkelde met die IM pace: ik klokte telkens die blokken af aan een iets te snel tempo (4:25 ongeveer). De eerste blok van de namiddag zat eerder rond de 4:20 zelfs. Mijn pacing is dus nog niet goed afgesteld. Maar het is wel fantastisch nieuws dat ik deze tempo's vlot haal. Al is er nu toch wel een waarschuwingslampje aan het branden. Ik moet toch wel opletten dat ik me niet opbrand tijdens deze looptrainingen.

Ondanks het heel goede nieuws zit ik toch in het midden van een moeilijke periode voor mijn geest. Ik voel dat de trainingen niet alleen op een leuke manier zwaar zijn. Moe zijn van het harde trainen is een leuke vermoeidheid. Maar ik heb het ook moeilijk met de combinatie werk/gezin/trainen/sociaal leven. Ik kijk enorm uit naar 1 juli in Roth, en hoop daar een heel mooie dag te kunnen meemaken. Maar ik kijk ook enorm uit naar de zomer, waarin de druk van het trainen wegvalt. Maar dat zal iedere triatleet wel een herkenbaar gevoel vinden.

Ja, Roth. Hoe meer mensen ik er over hoor vertellen, hoe magischer het lijkt. Maar eerst doe ik volgende week de 111 wedstrijd in Bilzen: 1 km swim, 100 km bike, 10 km run. Ik doe hem eigenlijk omdat ik het wedstrijdgevoel eens wil hebben, omdat ik de combinatie swim/bike/run eens wil testen. Maar ik kan niet zeggen dat ik op dit moment heel hard uitkijk naar of bezig ben met die wedstrijd. In mijn triatlonhoofd telt er dit jaar maar 1 wedstrijd: Roth, Roth en nog eens Roth. Dat is geen rationele beredeneerde keuze, het is gewoon hoe het aanvoelt.

Maar eerst 6 dagen recup, dan Bilzen als start van de voorlaatste trainingsblok van 15 dagen. De voorlaatste inderdaad. Het begint toch echt wel dichtbij te komen nu.