Road to Roth week 34: grens

We zijn 5 weken voor D-day, en ik zit toch wel zeer sterk tegen mijn grens aan: de grens van wat te combineren valt privé/werk/sport, en de grens van mijn lichaam. Die 2 gaan natuurlijk ook hand in hand: als de combinatie moeilijk wordt, vind je ook te weinig rust (letterlijk in je bed, maar ook figuurlijk in je hoofd), en dan worden de zware trainingsweken nog afmattender.

Ik heb in deze 34e week goed getraind, maar heb wel in elke discipline 1 training moeten laten vallen, en dat was bijna telkens een goede beslissing. Het vat was zo goed als leeg, en soms is het rempedaal belangrijker dan het gaspedaal in zo'n voorbereiding.

Nou ja, niet dat ik geen gazze gegeven heb, natuurlijk:

- 2 vrij pittige fietstrainingen, met daarin 1 zeer lange
- 4 looptrainingen waarvan 2 op 1 dag, waarin ik het tempo goed aanhield: 's morgens 4:30, 's middags 4:26
- en 2 zwemtrainingen waarin ik er 1 lange inlaste, die me veel energie kostte en 1 wat pittiger.

8 trainingen verspreid over slechts 5 dagen, want buiten mijn gewoontes in ging zaten er hier 2 no training days in.

Grootste en meeste voorkomende fout zou nu zijn: de niet-uitgevoerde trainingen inhalen. Maar dat ga ik dus absoluut niet doen. Body & mind hebben rust nodig. Met wat op het werk en thuis op de plank ligt, zal dat voor 'the mind' moeilijk lukken. Maar dan zal ik toch op zijn minst mijn lijf zo goed mogelijk laten recupereren deze week. Als alles goed gaat, kom ik dan op zaterdag met een wat frisser gevoel aan de start van mijn laatste trainingsblok.

Roth, je bent een verdomd zware opdracht om je voor voor te bereiden, maar nu ik zover ben, ga ik het toch niet meer lossen hoor. En ik troost me met de gedachte dat 'hoe zwaarder de opofferingen wegen, hoe mooier de voldoening kan zijn achteraf.'