4 km gefietst (waarvan 1,5 in het koude water van Vosselare put), 258 km gefietst en .. toch 36 km gelopen.
In het lopen was de opbouw mooi: een 10 km, dan een 12 km en uiteindelijk een 14 km. En het is die laatste 14 km, die uiteindelijk de eerste looptraining zou worden zonder last aan de kuitspier. Het tempo van die laatste training was ok: 4:42. Trouwe lezers weten dat ik op dit moment trainingen zou doen met veel kilometers aan 4:15. Maar dat is nu even niet aan de orde.
In het fietsen gaat het steeds beter. Ik begin echt in vorm te komen, dat merk ik aan alles. Uithouding, kracht, grinta.
Al was de rollentraining op donderdag er in principe één met 4 * 7 min @ 278 watt, en dat lukte me dan weer niet. In de 4e blok moest ik terugschakelen.
Dat wijst er toch op dat ik niet helemaal die topconditie zal hebben, die ik bijvoorbeeld in Luxemburg 2016 of La Roche 2015 had. Of datzelfde supergevoel van Gerardmer 2017. Dat niveau, daar zit ik toch wel iets onder. Dat kan ook bijna niet in een seizoen waarin ik al een full distance achter de kiezen heb, en waarin ik de laatste maanden toch wat blessuregevoelig bleek.
Soit, ik kijk enorm uit naar Sardinië. Ik heb het nodig in mijn hoofd om nog eens te kunnen vlammen op wedstrijd. En met 1000 hoogtemeters langs de kust van Sardinië zal het niet alleen een lekker lastig maar ook een adembenemend parcours zijn.
3 weken te gaan. Normaal gezien dus de start van een laatste trainingsblokje. Maar door de blessure is heel mijn schema door elkaar gekieperd. Ik voel dat ik het nu best drie dagen iets rustiger moet doen. Ik zit een klein beetje op mijn tandvlees. Dus, 3 dagen rustig en dan nog een dag of 12 gas geven. En daarna uitrusten voor de seizoensafsluiter. Mr T- maatje Boris is ook goed aan het trainen. Hij gaat daar in Sardinië zijn debuut op de halve afstand maken. Aan mij om hem door de zenuwen van de laatste dagen en uren te begeleiden.
Sardinia, here we come!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten