Als ik een kind was, dan was ik - meen ik me te herinneren - eerder sportief in een passieve zin, nl. ik was zeer geïnteresseerd in sport. Maar ik was niet echt een actieve sportbeoefenaar. Ik zat niet 'op den atletiek' of 'op de voetbal'. Maar toch droomde ik 's nachts af en toe van die heroïsche dromen. Misschien herken je ze wel. Je zit op de tribune bij de laatste kwalificatiematch van de Rode Duivels, de spits blesseert zich, de bondscoach blijkt geen reservespeler voorhanden te hebben, er wordt omgeroepen door het stadion of er iemand de duivels uit de nood kan helpen, en ... iedereen in het stadion kijkt naar jou. Hup...één droomseconde later sta je op het veld met de Rode Duivels. Als je wat geluk hebt, schiet je niet al te snel wakker, en maak je het nog mee dat je de verlossende kwalificatiegoal scoort (liefst met een retro).
Wel aan die droom moest ik gisteren terugdenken, toen er een pakje van de Vdtl (Vlaamse duatlon en triatlonliga) in mijn brievenbus lag. Want, jawel, zondag in Horst aan de Maas gebeurt het dan toch nog: ik vertegenwoordig officieel België op het EK duatlon.
Wel, ik blijf daar een emotioneel kieken in, het doet me echt wat.
Ik moest gisteren ook terugdenken aan mijn 4 grootouders zaliger, stuk voor stuk sportliefhebbers tot en met. Wat zouden zij dit mooi gevonden hebben.
De voorbereiding
Zoals ik in mijn vorige post reeds vertelde, had ik nog wat werk aan het fietsen. Lopen iets minder. Dit heb ik de laatste 5 dagen uitgespookt:
- Maandag: een rustige looptraining van 11 km aan 12,8 km/u
- Dinsdag: een heavy fietstraining: 97 km met daarin blokken van 20, 10 en nog eens 20 minuten hoog in de intensieve zone, en dan nog een langere blok van 40 minuten in de laag intensieve zone. Moyenne van 33,1 km/u. Lekker gereden!
- Woensdag: opnieuw een rustige looptraining van 10,3 km aan 12,9 km/u
- Donderdag: een laatste koppeltraining: 60 km op en iets over de grens tussen extensief en intensief (werd een moyenne van 32,8 km/u). Maar de belangrijkste opdracht was om direct daarna 3 km tempo te lopen en daarna 3km uit te bollen. De tempo-kilometers liep ik aan 3:55; 3:40 en 3:42. Helemaal niet slecht. Toch 2 kilometer boven de 16 km/u.
De wedstrijd
Maar nu dus, het Europees kampioenschap. Ik kom uit bij de Age Groupers (amateurs) van 45 tot 50 jaar. Een relatief minder bekende sport voor mij, duatlon, en ook vrij onbekende afstanden (10 km lopen - 60 km fietsen - 10 km lopen), maar vooral een compleet onbekend deelnemersveld voor mij. Maar één ding is zeker: 't zullen toppers zijn. En die duatleten, dat zijn snelheidsmaniakken. Meestal vliegen ze in de eerste kilometer al aan razende tempo's uit de startblokken.
Ik zit me hier dus enerzijds weinig illusies te maken, maar anderzijds ga ik wel voor een zo scherp mogelijke uitslag. Ik zit me dus suf te piekeren over een wedstrijdstrategie. En ik denk dat ik voor de volgende ga: mijn eigen race lopen. In de eerste 10 kilometer ga ik me de kop niet zot laten maken, en ga ik voor een eigen goed tempo (maar zonder al direct in het rood te gaan zoals op mijn vorige veel kortere duatlon-ervaringen), en dan wil ik op de fiets helemaal 'lös gehen', eens echt hard op de trappers duwen, vlammen.... in de hoop dat ik daarna nog net genoeg jus in de benen heb voor een stevige afsluitende 10 km. Laat ons zeggen dat 'helemaal choco aan de finish komen' zowat het plan is. Let's have some fun!
En ... ik ga het lichtblauwe suit met de driekleur met heel veel trots dragen. Om hem daarna mooi te bewaren voor - wie weet - mijn kleinkinderen. Misschien dat ik ze dan wel eens op de schoot zet, en vertel over toen opa België vertegenwoordigde ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten