En de goesting om in de Alpen een wedstrijd te doen is enorm groot. Dat is ook het grote verschil dat ik voel naar aanloop van een wedstrijd vergeleken met vroeger. Door de wedstrijdervaring is de stress in de week voor een wedstrijd uiterst laag geworden. En dan blijft er één gevoel over dat mijn dagen nu domineert: goesting goesting en nog eens goesting. Heel leuk om zo te kunnen uitkijken naar een wedstrijd.
Ondertussen is het dinsdag (2 dagen voor de triatlon) en zijn we aangekomen in de alpen. Het is hier dagen slecht weer geweest maar morgen en overmorgen wordt het mooi en droog weer. Idealer kan niet. Alleen ligt er hier één stoorzendertje naast mij op de kamer. Mijn vrouw ligt hier met een plaagske in bed, het zelfde plaagske dat mijn dochter had toen we vertrokken naar hier. Ze is een beetje ziekskes dus. Het enige dat ik nu kan doen, is hopen dat ik het niet heb overgenomen van haar. Maar kijk: ook daar ben ik rustiger in geworden: vroeger zou ik in de gordijnen hangen van de stress hierover, nu is er een soort zen-houding overheersend: het kleine wondertje gaat geschieden, denk ik nu, deze keer ga ik die zijn die het plaagske niet overneemt. Want ik heb veel te veel goesting ..... 😎😎.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten