zondag 22 oktober 2017

Road to Roth week 3: bijna 10

De goesting is enorm. Ondanks het feit dat ik het nog redelijk kalmpjes aan doe, en niks probeer te forceren, klok ik zonder het goed en wel te beseffen deze derde week al af op bijna 10 trainingsuren. Da's vroeg op het seizoen, maar het voelt al redelijk natuurlijk aan. Het heeft vanzelfsprekend ook te maken met het nog redelijke weer waardoor ik nog buiten de fietsuren kan volmaken, want op de rollen hou ik het meestal bij een uurtje, maar die heb ik voorlopig nog maar 1 keer moeten uithalen.











Heel jammer dat deze week de zwemtraining van Mr T op zaterdag afgelast was. Ik had er op gerekend om deze week eindelijk 3 zwemtrainingen te kunnen afwerken.
Maandag en woensdag had ik immers 2 zalige zwemtrainingen achter de kiezen. Zalig omdat ik een mooi evenwicht vond tussen bewust bezig zijn met mijn techniek, en toch in een soort flow door het water glijden en daarvan genieten:

maandag:
200 in (1:55)
200 rugcrawl
3 * 100 (1:48; 1:50; 1:52)
300 616 paused progression (focus on upper arm)
3 * 100 (1:51; 1:52; 1:52)
300 pb + paddles
3 * 100 (1:54; 1:53; 1:57)
100 torpedo kick fins

woensdag:
200 swim 1:57
200 pb + paddles 1:57
200 swim 1:56
300 swim 1:59
300 pb + paddles 1:59
300 swim 2:00
100 swim 1:49
100 pb + paddles 1:59
100 swim 1:49
100 pb + paddles 1:57
100 swim 1:53 

Maar vooral op de fiets voel ik me goed. Ik merk dat ik echt zin heb om kilometers te bollen. Dat ik volgend jaar terug de volledige afstand doe, brengt iets los in mij dat ik nog nooit voelde. Vroeger keek ik altijd op tegen die lange fietstrainingen. De grootste opofferingen die ik voor me zag waren de vele fietstrainingen boven de 100 km die ik zou moeten rijden. Nu heb ik het gevoel dat ik net daar het meest naar uitkijk, dat ik dit seizoen veel lange fietstrainingen ga rijden. Ze kosten het meest tijd natuurlijk, en in de loop van het seizoen zullen ze soms wel eens lastig of ééntonig aanvoelen. Maar op één of andere manier kijk ik er enorm naar uit.
De 83 km van vandaag waren een echte babbelrit met een gemiddelde hartslag van 107. Maar als je 's morgens in de regen toch beslist om te starten in de regen, en daarna beloond wordt met 40 zonnige laatste kilometers, dan voel je je de koning te rijk. Een ganse voormiddag in de buitenlucht, wij triatleten zijn zo'n gelukzakken.

Volgende week plan ik nog een gelijkaardige trainingsweek en dan wordt er even een weekje teruggeplooid. Ciao

Geen opmerkingen:

Een reactie posten