Geveld

Ik had er een enorm goed gevoel bij dit weekend. Ik stond aan het einde van mijn eerste zware trainingsblok van 2 weken. Ik voelde me voor het eerst echt triatleet. en dat was in spiegel ook goed te merken. Veel vet verbrand blijkbaar en de buikspieren mogen er ook opnieuw zijn. Ook de weegschaal bevestigt : ik zit daar heel mooi tussen die 72 en 73 kg.
En ..... ik had een mooi plan uitgewerkt voor deze eerste recuperatietrainingsweek die op komst was.
Dat is namelijk zowat mijn natuurlijk patroon als de trainingen wat oplopen : 2 weken echt doortrainen en dan één week recuperatietraining.
Mijn plan voor de eerste recuperatieweek (en mogelijks uit te breiden naar alle recuperatieweken die nog zullen komen) was :
-focussen op zwemmen (3 à 4 trainingen)
-inhouden op lopen en fietsen = kortere trainingen zonder intensieve blokken (alles aan recuperatie of laag-extensief tempo)
- en omdat 7 dagen recuperatie misschien net iets te lang is, in het weekend toch eindigen met een lange fietstraining (maar ook hier alles extensief)

Maar het griepvirus heeft dat goed gevoel helemaal van tafel geveegd.

Zondag ben ik nog gaan fietsen, er was niks aan de hand. Ik kwam aan in Berlare na een fietstraining van zo'n 35 km met drie intensieve blokken van respectievelijk 12, 10 en 8 minuten. Daar zou ik dan een aantal uren vergaderen, om dan in de late namiddag terug te fietsen. Maar tegen dan voelde ik me maar wat slapjes en het was hard aan het regenen. Gelukkig kon ik mijn fiets in de auto van Peter gooien en zette hij me thuis af. Tegen dat we na een half uur thuis waren, wist ik eigenlijk al hoe laat het was : hoofdpijn, spierpijn, compleet futloos en duidelijk hoge koorts.

Kortom ik ben nu al drie dagen volledig uitgeteld. En dat werkt serieus op mijn zenuwen. Kijk ens buiten naar dat mooie zonnetje. Zalig om daarin die korte rustige loop- en fietstrainingen te doen. Maar ik zal dus nog wat geduld moeten hebben. Grrrrrrr