40 days

Veertig dagen scheiden me nog van Z-day : Ironman Zurich. En ik heb vandaag een mentaal superbelangrijke training afgewerkt.
Een training die me leert dat ik in bloedvorm aan het komen ben. Ik kan lang hard gaan. Niet minder dan 150 trainingskilometers stonden er vandaag op het menu. En het zou een solorit worden. Geen compagnon, dus 150 km zelf snelheid maken, nooit rusten in het wiel van een ander. Ook nooit door een ander aangezet worden om een tempo aan te houden. Het moest allemaal van mezelf komen. Ik had er ook veel kwaliteit in gestoken. De bedoeling was dat ik in elk uur een blok van 20 minuten in te intenseive zone zou rijden. (al de rest mocht extensief)

7u55 BIKE 4:43:10; 151,75 km; 32,2 km/u; gem HSL 121; max HSL 157

32,2 km/u, helemaal niet slecht, integendeel ZEER GOED!! En vooral ik zat helemaal nog niet kapot op het einde. Nochtans had ik tot 1 km voor het einde mijn laatste intensieve blok gereden.
Ik zie een rode draad komen door mijn fietsen (die ik ook al opgemerkt had in Nederlands Limburg op het Bikerzzz weekend) : ik word beter naarmate de rit langer duurt. En da's goed nieuws.

Voor de rest wordt het blijkbaar de week van de beestjes : tijdens mijn laatste intensieve blok vloog er één of ander insect pardoes op mijn onderlip en vond nog net de kracht of reflex om me te prikken in die onderlip. Bij thuiskomst bleek die dan ook helemaal dik te staan. Maar ...... ook in een wedstrijd kan dit gebeuren, en ook daar is de boodschap dan : blijven gaan. En dat heb ik ook tijdens deze training gedaan : niet afremmen of stoppen, al rijdend het gif uit mijn pijnlijke lip proberen duwen, ... en vooral dus .... blijven gaan!!!!