reculer pour mieux sauter

Zurich komt nu echt wel dichtbij. Nog een kleine 5 weken. Ik heb wat zitten puzzelen aan mijn trainingsplan voor de volgende 5 weken. Niet gemakkelijk, want je wil eigenlijk echt trainen trainen trainen, maar dit is de fase waarin de meeste blessures worden opgelopen, dit is ook de fase waarin het spook van de overtraining achter de hoek piept. Anderzijds mag je nu niet stilvallen, want anders gaat te veel opgebouwd vormpeil verloren.

Tapering?
Ik heb me vooral nogal verdiept in de taperingfase, een fase net voor de wedstrijd waarin de trainingen serieus ingekort worden. Dit is geen eenvoudige fase want te lang taperen is niet goed (verlies vormpeil en loom gevoel - afkickverschijnselen), te kort taperen ook niet (want dan gaat het effect van het taperen - een uitgerust hongerig lichaam - niet bereikt worden). Voor een Ironman distance wedstrijd een ongelooflijk belangrijke fase dus, die tapering fase.

Ik heb gekozen voor een tapering periode van 10 dagen. Vroeger werkte ik met een periode van 14 dagen, maar die was eerder wat te lang.

Nog één zware trainingsblok
Natuurlijk komt er ook nog één zware trainingsblok. Hier heb ik gekozen voor een lange blok van 2,5 weken. Die begint volgende zondag. Later iets meer over wat hier allemaal in gepland is.

Recuperatie
En wat ga je dan deze week doen, kun je je dan afvragen. Wel ik ga recupereren. Vooral korte rustige trainingen. Bezig blijven maar op een lager pitje. Ik houd nu een beetje in om fris aan mijn laatste zware trainingsblok te kunnen starten, om echt het maximum uit die laatste trainingsblok te kunnen halen. 'Reculer pour mieux sauter' is een mooie frase die de Fransen hier voor gebruiken.

Bovendien stelde ik vast dat ik goed aan het trainen ben, maar dat ik elke trainingsweek wel geconfronteerd wordt met topdagen, die dan plots afgewisseld worden met dagen waarin ik me loom, moe, uitgeput, uitgewrongen voel. Ongetwijfeld heeft dat te maken met de zware combinatie van drukke werkweken met drukke trainingsweken en mijn gezin, maar het is een signaal dat niet mag genegeerd worden. Ik loop ook al een tijdje te vechten tegen een verkoudheid, en dat zal er ook wel mee te maken hebben.

Het plan zit dus in elkaar :

 

Maandag	Dinsdag	Woensdag	Donderdag	Vrijdag	Zaterdag	Zondag
24 06	25 06	26 06	27 06	28 06	29 06	30 06
RECUPERATION BLOCK
01 07	02 07	03 07	04 07	05 07	06 07	07 07
TRAINING BLOCK
08 07	09 07	10 07	11 07	12 07	13 07	14 07
TRAINING BLOCK
15 07	16 07	17 07	18 07	19 07	20 07	21 07
TRAINING BLOCK		TAPERING
22 07	23 07	24 07	25 07	26 07	27 07	28 07
TAPERING				TRANSPORT + RUST		IRONMAN
						ZURICH
						10u30

Trainers
Ik moet zeggen - en dat zeg ik met alle respect - dit is het moment waarop ik blij ben dat ik geen vaste trainer heb. Ten eerste omdat ik dit soort gepuzzel maar al te graag zelf doe. Ik kan hier echt van genieten. Ten tweede : een trainer heeft natuurlijk een karrenvracht aan kennis en ervaring. Maar mijn eigen lichaam en geest, die kan alleen ik ten volle aanvoelen. En ten derde : ik ben op dat gebied gewoonweg een keikop en einzelgänger. : )

Anderzijds heb ik wel ongelooflijk veel gehad aan de 4 lactaattesten en bijhorende tips bij Stefaan. Dat zou elke triatleet elk seizoen opnieuw moeten doen.  Ze zijn voor mij een belangrijke leidraad geweest in het verfijnen van mijn trainingsplannen.

En, daar moet ik ook eerlijk in zijn, ik denk dat ik veel tijd had kunnen winnen door de eerste jaren net wel met een trainer te werken. Voor beginners (zeker op de lange afstand) is dat achteraf bekeken toch wel een aanrader.
En, ik ben wel typisch iemand die het vindt super om zich te verdiepen in vakliteratuur over triatlon training, maar ik kan me voorstellen dat er veel triatleten zijn die daar geen boodschap aan hebben. Ook voor hen één boodschap : neem een trainer (en laat je hopelijk daardoor motiveren/inspireren om je toch te verdiepen in de trainingsleer).

Voila genoeg denkwerk. Een beetje trainen hé. Op naar Z-day 28 juli!