vlammen voor vrede

Gisteren zaterdag stond de Vredesloop in Ieper op het programma : 5 km met een paar collega's en een paar cursisten ten voordele van WAFA IRAQ.
Ik was van plan eens te testen of er nog vuur in de benen zat en startte dus op de eerste rij. Als ik daar eens goed rondkeek, zag ik daar weinig - om niet te zeggen geen - leeftijdsgenoten. Allemaal twintigers en jonge dertigers had ik de indruk.  En, dat zou de rest van de wedstrijd ook zo blijven.

Ik startte aan een verschroeiend tempo: uit de startblokken tegen 20 km/u, mezelf genesteld bij de eerste 5 en uiteindelijk een eerste kilometer afgewerkt aan 3:18. Niet normaal, en niet uit te houden (but I was having lots of fun). Na een goede kilometer liep het parcours plots recht in een donker gat in de vestingsmuur in, en daar moesten we plots links een steile trap op - ik schat een 40 tal treden. Pijn dat dat deed. Ik werd daar voorbij gestoken door nog een 3 tal jonge gasten, en moest echt de rol lossen vooraan. De snelste vogels waren gaan vliegen, en ik begon zowat in het juiste tempo te komen. Tweede kilometer aan 3:53. Ik bleef een drie à viertal lopers in het vizier houden, en bleef dus uitzicht houden op top 5, maar eigenlijk voelde ik wel dat ik het gat nooit zou kunnen toelopen. Ik zat zowt aan mijn plafond en probeerde zolang mogelijk aan dat tempo te lopen, maar beetje per beetje werd de achterstand groter en groter. Derde kiloemter gelopen aan 3:51, maar tevergeefs dus. Ik was mezelf wel wat aan het opblazen, alles deed echt pijn, en ik moest dus soweiso een versnellnigske terugschakelen. Voor mij waren de 7 eersten de piste in, en als ik achter me keek zag ik geen atleten die mij in het vizier hadden. Kortom, fysieke pijn en de mentale vaststelling dat ik op mijn positie zat (niet hoger meer zou eindigen, en nog moeilijk zou ingehaald worden). Ik kreeg zo mijn zwaarste kilometer van de wedstrijd te verteren. Ik moe nogal grimassen getrokken hebben, denk ik. Vierde kilometer afgelegd aan 4:00 (toch nog 15 km/u).
Naar het einde toe kan je dan beginnen aftellen en zo liep ik nog een straffe laatste kilometer, en kon ik toch nog eindigen in schoonheid. Een laatste kilometer aan tempo 3:52.

Uiteindelijk word ik achtste in een tijd van 18m29. 16,1 km/u gelopen. In alle opzichten boven mijn verwachtingen. En eerlijk gezegd, ik ben er 99% zeker van dat ik de snelste 40+ er was op die 5 km. Spijtig dat er geen veteranenklassement was : )
De hartslagmeter liet er geen twijfel over bestaan - zeer zeer diep gegaan. Gemiddelde hartslag 169; max HSL 176. En dat terwijl mijn absolute maximale hartslag ergens aan de 178 ligt (da's dus de hartslag aan dewelke je een 100 meter sprint zou lopen). Heavy stuff!
En mijn benen voelen het ook, moet ik zeggen. Stijf dat ik ben. N'een ouwe mens hé.

15u05 RUN 4,91 km; 0:18:29; gem HSL 169; max HSL 176