de rit naar Breskens

Vrijdag een klassieker in de voorbereiding op een Ironman: de rit naar Breskens met David. Bijna 200 km op het zadel. Wat zitten babbelen, wat zitten zwijgen, kilometers malen, stiekem zitten denken aan Frankfurt, openlijk babbelen over Frankfurt. Jezelf op de borst kloppen dat je in form bent, en soms ook denken: verdoeme 180 km is toch ver...

8u10 BIKE 6:26:57; 196,45 km; 30,5 km/u; gem HSL 109; max HSL 142

Mijn slechtste kilometers : tussen kilometer 30 en 60. 't WAs tegenwind, maar ik denk ook dat ik de looptraining van gisterennamiddag nog zat te verteren. Ik ben bovendien door de Ironman specifieke trainingen van de laatste maanden een klein beetje een diesel geworden. Ook in het lopen word ik alsmaar beter naargelang een lange training vordert.
Mijn pijnlijkste kilometers: zowat tussen kilometer 150 en 160. Mijn glutei (bilspieren) begonnen pijn te doen. De neiging om uit de beugels te gaan, moeten onderdrukken. Maar ook dat is een gevolg van Ironman training: zo wat pijn hebben is niet echt iets waar wij ons hand voor omdraaien (oei, dat klinkt plots zeer macho).
In al de andere kilometers voelde ik me zeer goed, ook in de laatste 30 dus.

Mooie rit, goede training, en de ochtend erna toch weer rustpols 44.