verwikkelingen

't Was mijn dagje niet. Deze ochten opgestaan met een zeer ongemakkelijk gevoel. Maag en darmen overhoop, een zeer vermoeid en futloos gevoel.
In de voormiddag op weg naar het zwembad kreeg ik het gevoel dat ik mijn ontbijt niet zou binnenhouden, en ik besloot wijselijk recht naar mijn werk te rijden (nou ja, wijselijk) en niet via 't zwembad te passeren. Training 1 van de dag gecanceld dus.

Bij thuiskomst voelde ik me iets beter, en dus vatte ik training 2 aan : een laag extensieve looptraining van 10 km. Deze moest ik dan weer inkorten, omdat .... uhm hoe leg je dat proper uit .... omdat ik mijn toilet toch comfortabeler vind dan de wegkant of een bosje (zeker als het pijpestelen regent).

17u20 RUN 0:37:30; 7,5 km; 12 km/u; gem HSL 125; max HSL 139

Nog iets over gisteren. Een super gegeven in triatlon, vind ik dat veel topatleten zo'n down to earth mensen zijn.
Zo reed ik gisteren een tijdje naast Kris Coddens en keuvelden we gezellig over onze job in het onderwijs en hoe we zorg kunnen dragen voor jongeren die faalangst hebben, of die dringend nood hebben aan succesmomenten. "Kris Coddens?", zal je vragen. Wel, Kris eindigde in oktober als 13e op het Wereldkampioenschap Xterra (=off road) triatlon in Hawaïi 2013.
Iets later reed ik naast Seppe Odeyn. Zalige jonge gast, die me veel vertelde over MTB'en, pisterijden, studentenjaren in Gent en die super geïnteresseerd was in mijn Ironman avonturen. "SeppE Odeyn?" zal je vragen. Seppe won 2 weken geleden voor de 2e keer op rij de zwaarste duatlon van België: de Hel van Kasterlee - 10 km lopen - 120 km MTB'en - 30 km lopen.
Geen toupé, die gasten. De max!