duatlon destelbergen

Zes dagen na kwarttriatlon Lille al opnieuw een wedstrijd: duatlon destelbergen. Benieuwd wat dat zou geven zo tegen het einde van een zware trainingsblok.

RUN 1

Mijn klassieke slechte (maar oh zo leuke) gewoonte bij de weinige duatlons die ik doe: ik stel me op de eerste startrij tussen de toppers, waarvan er dan altijd een paar kijken naar mij met zo'n vragende blik ("ken ik die?" "wie is dat?" "zou dat een concurrent zijn?") Altijd grappig!. En dan na de start direct efkes blufpokeren: stevige start en hupla de kop pakken. Altijd lachen! (en vandaag was er nog een kersje op de taart omdat de speaker onmiddellijk door de boxen liet knallen: "en Christophe Scheire aan de kop"). Nu dat lachen vergaat je snel hoor. Na een 300 meter waren ze er, de échte toppers. je hoort die voetjes 'tak tak tak' naderen, en je weet dat je gloriemoment zo goed als voorbij is. : ) Met vier kwamen ze mij gepasseerd en het tempo was verschroeiend. Geen sprake van volgen. Het tweede groepje van 4 was dan weer wel te volgen, al moet ik zeggen dat het op de tanden bijten was. Dat tweede groepje liep ook in één lange lijn, en ik was de laatste. Eén lange lijn, dat betekent dat het elk moment kan barsten. Wel, dat duurde inderdaad niet lang. Ik moest lossen op een stuk off road met veel boomwortels. Maar was het niet daar gebeurd, dan was het wat verder gebeurd hoor.  Voor mij zag ik het groepje uit elkaar spatten. Ik zat diep in het rood, dus sneller kon echt niet. Maar achter mij was niemand in zicht. Ik zat in de top tien genesteld. Super! Boven alle verwachtingen. En ik kon mijn tempo goed aanhouden. Jammer dat ik alleen zat wel, want alleen op de fiets straks, zou ik een vogel voor de kat zijn in een duatlon. Er mag immers in peloton gereden worden.

-> RUN 1 0:22:34; 6,2 km; 16,7 km/u; gem HSL 164; max HSL 171

16,7 km/u. Da's echt rap zulle!

BIKE

Maar op de fiets was het hoera-verhaaltje snel uit. Ik voelde me niet echt goed. IK had niet de kracht die ik vorige week in Lille wel voelde. Al snel kwam er een kompaan uit de achtergrond en nog één. Maar de laatste die er bij kwam reed er ons onmiddelijk zomaar vanop de kop af. Wat een kracht! 20 jaar schatte ik hem.
En die die bij mij bleef hangen, was eigenlijk net iets sterker dan mij, maar was een ramp in de bochten. Telkens vol in de remmen voor de bocht, en echt overdreven traag door de bocht. Kortom, na elke bocht vlogen we in een kramp om weer op snelheid te komen. Ok, het lag zeer nat en er stond zeer veel wind, en ....er zaten heel rare bochten in 't parcours. Maar dit was er toch een beetje over. Ik nam dus het commando over in de bochtenrijke stukken, maar dat betekende dat die man telkens na een bocht een gat moest dichtrijden en dan efkes in mijn wiel uitrusten. Ik nam dus te veel kop, en ik voelde het licht ook uitgaan. Later kregen we nog 2 metgezellen, en met ons vieren begonnen we mooi rond te draaien. Maar net op een zwak moment van mij, waar ik even moest bijkomen, reed één van de 4 weg; Ik deed er alles aan om aansluiting te vinden, maar had mezelf overschat. Een serieuze tik en plots waren ze alle 3 weg, en moest ik toch wel even diep in de reserves tasten om in mijn eentje terug op snelheid te komen. De laatste 7 kilometer reed ik moederziel alleen, en in de stukken op het parcours waar ik de achtervolgers tegenkwam, zag ik een peloton van 20 man in de achtervolging (met daartussen nog wel een groepje van 2 als ik me niet vergis. Alleen tegen de rest. Ik gaf vol gas, maar probeerde toch nog een tikkeltje over te houden voor de laatste loopsessie.

Als ik achteraf mijn fietsgegevens zag, had ik zeker geen superdag, maar dramatisch was het nu ook weer niet. IK zat wel redelijk vooraan tussen de beste atleten (en dan word je er al eens afgereden), en achteraf bleek dat daar ook een paar duo-atleten bij zaten (waar de fietsers dus alleen moesten fietsen en afgelost werden door lopers). Maar ikzelf had op dat moment een slecht gevoel bij mijn fietsen, en in de benen. Ik vreesde eigenlijk wel voor een heel slappe loopprestatie straks.

-> BIKE 0:50:59; 29,8 km; 35,5 km/u; gem HSL 159; max HSL 168

nog niet veel zo blij geweest dat het fietsen gedaan was.

RUN 2

In de wisselzone stond ik te trillen op mijn benen. Me bukken om mijn loopschoenen aan te doen, was plots iets dat me heel zwaar viel (den ouderdom zeker : ) ). De start van het lopen was ook niet voor watjes. Ik deed verwoede pogingen om mijn looptempo te vinden, maar dat deed zo'n pijn in mijn ingewanden. Mijn lijf smeekte om het trager te doen, maar ik wilde niet luisteren. Ik riep nog naar mijn supporters dat ik een off day leek te hebben, en kijk..... na een kilometer voelde ik weer die sterke lopersbenen. Ik begon wat volk in te halen, werd ook voorbijgesjeesd door een loopmachine (bleek later ook een duo-atleet te zijn), maar wou niet buigen voor diegenen die in dat mega-peloton gezeten hadden. Die groep wilde ik echt niet op mijn nek.
Plots kwam me iemand gepasseerd die mijn naam riep. Ik kende hem niet, en wat bleek: het was een volger van deze blog: Peter. Zalig! Kort babbeltje aan zowat 15 km/u (hoe zot kan een mens zijn hé). Maar het deed deugd, en toverde een brede glimlach op mijn gezicht.
En dan de laatste 2 km. Twee lopers vrij kort achter mij, één loper een kleine 100m voor mij, maar duidelijk volledig aan het stilvallen. Ergens vond ik nog een turbo knop, en ik kreeg dat magische gevoel in mijn benen - run Scheire run! Loper voor mij ingehaald, 2 achter mij redelijk ver achter me gelaten. Laatste km aan 16 km/u met pieken rond de 18 km/u. Tsjakka!!!

De finish boog in zicht, zag ik dat mijn supportersschare ondertussen aangegroeid was met redelijk wat Scheirkes en andere familie en kennisen. Zalig! Een thuiswedstrijd!

-> RUN 0:24:44; 6,25 km; 15,4 km/u; gem HSL 162; max HSL 170

En wat blijkt ....... 12e tijd overall, en 3e in de age group 40+. Eindelijk ik sta op een podium. Wat jammer dat de organisatie geen podium voor de veteranen voorzien had. Ik zou daar nogal staan blinken hebben.

En aan al mijn supporters...een dikke merci om te komen....
En die 3 potten bier, die hebben ongelooflijk gesmaakt. : )