herbronnen

Ik ben de  laatste dagen in mijn hoofd te veel bezig geweest met 'wat na Ironman Frankfurt?'. Ik heb mijn vrouw en kinderen immers beloofd om na deze Ironman eens een round up te maken, en te kijken hoe ik verder ga met deze sport. Zelf heb ik me al voorgenomen dat zowel mijn gezin als ikzelf eens een lichter triatlonjaar nodig hebben. De goesting is enorm, het gaat ook steeds beter, maar de opofferingen zijn immens. Voor mij is het min of meer duidelijk dat ik volgend jaar geen Ironman plan, maar een soort van triatlon-light jaar inlas. Of dat dan alleen kwartjes worden, of een halve, of wat duatlons, of .... dat weet ik nog niet en daar gaan we deze zomer wel eens over nadenken.

Maar het is niet per ongeluk dat net nu deze gedachten mijn hoofd beginnen te bezetten. Tuurlijk zit ik nu aan de rand wat nog haalbaar is, haalbaar voor mijn lichaam, voor mijn mentale kracht, voor mijn agenda, maar ook voor mijn gezin.
Het was dus blijkbaar nodig om efkes duidelijk te maken dat volgend jaar anders wordt. Zodat ik nu met frisse moed de laatste rechte lijn inkan naar Ironman Frankfurt, en nog eens alles uit de kast kan halen. Nog twee zware trainingsblokken wachten me en dan de grote dag. Ik kijk er naar uit.

Die frisse moed ben ik nu weer aan 't verzamelen, en die heeft ook een fris lichaam nodig. Vandaar dat dit echt wel een echte recupweek is.

Maandag had ik niks gedaan
Dinsdag heb ik enkel 30 minuten core stability oefeningen gedaan
En vandaag (woensdag) heb ik een goed uur 3000 meter gezwommen

That's it.

"Durven rusten!" was wat Norbert me via Facebook aanraadde. En die kan het weten, want die heeft al 14 ironmans achter de kiezen geloof ik (of waren het er 24?).