stage

De weekend stage van Tritraining was voor mij een groot vraagteken. Benieuwd welk vlees er in de kuip zat (ik kende nog niet zoveel volk van mijn nieuwe triatlonclub) en ook benieuwd hoe mijn lichaam zou reageren op zo'n zwaar weekend-programma.

Wat dat laatste betrof, vertrok ik eigenlijk met een slecht voorgevoel. Ik had het gevoel dat februari door de griep een verloren maand geweest was.

Na het weekend hebben de vraagtekens plaats geruimd voor heel wat uitroeptekens.
Ik heb een fantastische bende leren kennen, die direct goed aan elkaar hangt, met aan boord een kapitein om u tegen te zeggen, die een geboren motivator en ambiancemaker blijkt te zijn.
En mijn lichaam heeft me positief verbaasd. Ik heb een enorme boost van zelfvertrouwen gekregen, en dat had ik blijkbaar echt wel nodig.

ZATERDAG

BIKE 4:29:00; 122 km; 27,2 km/u; gem HSL 123; max HSL 175; 694 hoogtemeters

De eerste dag stond er een rit van 120 km op mijn schema. In de voormiddag een rit van 80 km met groep 1, en in de namiddag een rit van 40 km met de afgescheurde groep 2 (diegenen die 150 km op één dag op dit moment van het seizoen nog te veel vinden)

In de eerste kilometers heb ik eigenlijk wel wat afgezien, omdat ik met mijn beperkte ervaring met rijden in groep, wat te ver achteraan zat, en zo na elke bocht serieus moest optrekken. Vrij snel had ik door dat ik me beter in de eerste 3 rijen kon nestelen, en voor ik het goed besefte was ik klaar voor een brok kopwerk. Al bij al een schone eerste 80 km tot in Zonnebeke, waar onmiddellijk de loopschoenen klaarstonden voor een looptraining (maar daarover straks meer).

Na de middag nog 40 km voor de kiezen in het Heuvelland en Frans Vlaanderen. Schone streek, maar met Kemmelberg (jezus!), Rodeberg en Zwarteberg redelijk geaccidenteerd.

RUN 0:52:21; 11,1 km; 12,7 km/u (tempo 4:43); gem HSL 143; max HSL 155

Verbazend goeie benen zo direct na 80 fietskilometers. Het triatlongevoel, dat was lang geleden. 't Is zowat mijn favoriete moment : het starten van het lopen na het fietsen. Het is altijd een moment waarop ik me beresterk voel. Zo ook nu. Tijdens het lopen aan de klap geraakt met Axel, een jonge kerel die in Zurich aan de start van zijn eerste Ironman zal staan, maar die serieuze papieren kan voorleggen op de halve afstand. En ook met Alexander, nog jonger maar al straffe stoten uitgehaald met zijn broer op onder andere duolopen.

Tussendoor ook babbels met onder andere Veerle D'haese (3 maal Hawaïi en daar zeer sterk gepresteerd) op de fiets, en 's avonds bij het aperitief bleek ook Thomas (de nr. 5 van de Donktriatlon van vorig jaar) in deze club te zitten. Om maar te zeggen, 't is niet alleen een toffe bende, er zitten ook verdomd straffe triatleten bij tritraining, moet ik zeggen.

ZONDAG

RUN 0:44:31; 9,10 km; 12,1 km/u; gem HSL 128; max HSL 142

's Morgens om 8u op de nuchtere maag stonden we met bijna allen klaar voor een ochtendloop. Ook hier nog steeds vrij goede benen, al voelde ik wel dat ze niet meer 100% fris waren. maar toch, een mooie 9 km afgewerkt.

SWIM 0:34:00; 1650m

's Middags na een eerste korte fietsritje stond er een zwemtraining in Poperinge op het programma. Dat was heel wat minder natuurlijk.

BIKE 4:24:00; 123,25 km; 28 km/u; gem HSL 120; max HSL 159

Maar het zou de laatste fietsrit worden, die me het meest zou verbazen. 's Morgens naar het bad van Poperinge met groep 2 was een kort intermezzo, maar de namiddagrit van 110 km terug naar Landegem met tegenwind en met groep 1 boezemde me veel meer schrik in. Ik was er van overtuigd dat ik verschrikkelijk ging afzien.
Maar dat viel uiteindelijk enorm mee, en al langs de Ijzer richting Diksmuide besloot ik om een stevige brok kopwerk voor mijn rekening te nemen. De hamstrings spruttelden wat tegen, maar voor de rest voelde ik me nog zeer krachtig. Van Diksmuide naar Landegem zat ik voornamelijk in de buik van het peloton te wachten tot de veer zou breken. Maar hoe langer de rit duurde, hoe meer ik het gevoel kreeg echt goeie benen te hebben. Ik schoof dan ook wat op naar de eerste gelederen, en nam de laatste 10 kilometer kopwerk voor mijn rekening. Met de wind op kop had ik zelfs nog de kracht om er op de dijk van Deinze naar Landegem eens de pees op te leggen. Man man, wat een zalig gevoel!!

Kortom, een fantastische stage op alle vlakken.

Nogmaals een heel grote merci voor Stefaan en Heidi, die dit weekend met een groot hart voorbereid hadden.